Na de afgelopen dagen vrijwel dagelijks in de Crezéepolder te zijn geweest, besluit ik vanochtend toch maar gewoon wéér te gaan. Het moet toch een keer wat op gaan leveren? Ondanks dat fiets ik met nul verwachtingen de polder in en zetel me neer bij het kijkscherm in de hoop dat er wat landtrek zal gaan zijn. Langzaam komt de zon boven Alblasserdam tevoorschijn en in de polder is alweer genoeg beweging. Kwikstaarten vliegen alle kanten op en boerenzwaluwen vliegen kwetterend boven de kraagjes waar ze geslapen hebben. Dat wordt weer lastig 'trek' tellen vanochtend...
 |
| Crezéepolder |
Om een paar minuten over zeven komt er weer de zoveelste kwikstaart voorbij, maar nu ben ik toch gealarmeerd door de roep. Het is de roep van een gele kwikstaart, maar het klinkt toch echt een stuk rauwer. Voor ik dat goed en wel besef is de vogel me al gepasseerd, maar gelukkig komt hij terug en gaat vlak voor me op het hek zitten. Gelijk de scoop erop en dan stijgt mijn adrenalinepijl aanzienlijk. Dit is een citroenkwikstaart!!! Het is een juveniele vogel, dus de het kleed is niet heel eenvoudig. De koptekening, van groot belang bij deze jonge vogels, is niet erg duidelijk en ook sluipt er wat twijfel in door een smal borstbandje.
 |
| Citroenkwikstaart |
Het nummer van Dave van der Spoel heb ik snel gevonden en al snel worden wat kenmerken aan de andere kant van de lijn opgelepeld. Het ziet er toch wel heel goed uit, maar niet alles is nog steeds even duidelijk. Ondertussen is het beest met veel gele en witte kwikstaarten gaan foerageren en besluit Dave toch maar te komen, in ieder geval voor betere foto's. Het zou immers gaan om het 52ste geval in Nederland, van deze oostelijke soort met de dichtstbijzijnde broedgebieden in Polen en Wit-Rusland. Augustus is overigens de typische maand voor juveniele vogels als ze afgedwaald zijn op hun trek naar het zuiden.
Als Dave is gearriveerd is de kwikstaart uit beeld, maar de foto's van mij kunnen nu wel de wereld in worden verspreid. Het blijft echter nog niet duidelijk, maar het blijkt wel dat een borstbandje citroenkwikstaart zeker niet uitsluit. Ondanks dat is de vogel niet uitgesproken en blijft de twijfel nog even hangen. Gelukkig loopt de vogel om half 9 opeens weer tussen de kwikstaarten en kan Dave hem een stuk beter vastleggen. Een koptekening blijkt nu een stuk beter te zijn en het adrenalinepeil stijgt weer!
Uit het niets komt de vogel dan opeens in zijn eentje naast ons op het hek zitten. De camera van Dave ratelt en de roep kunnen we voor de zoveelste keer opnemen. Nu is de vogel af, het is een citroenkwik! Snel wordt nu gehandeld, maar als de eerste IJsselmondetwitchers arriveren is er geen spoor meer van de kwikstaart. De water is ondertussen ook gedaald en de kwikstaarten zijn door de hele polder verspreid. Ondanks dat de hele ochtend wordt gezocht, blijft de vogel onvindbaar.
 |
| Citroenkwikstaart ©Dave van der Spoel |
In de middag en avond heb ik helaas andere verplichtingen, maar op nog één enkele waarneming na blijft de vogel voor de IJsselmondetwitchers onvindbaar en wordt niet meer teruggevonden. Desondanks heeft de Crezéepolder natuurlijk wel zijn dienst weer bewezen met deze knaller, die overigens mogelijk al wel drie dagen in de polde rondhing. Op woensdag was namelijk al een kwikstaart gehoord met een rauwe roep, maar de vogel werd toen niet meer teruggevonden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten