maandag 31 december 2018

Lekkere taart, maar zonder kers

De afgelopen twee dagen bleek op de Kwade hoek een grauwe gors aanwezig te zijn. Dit duingebied met een uitgestrekte kwelder is wat mij betreft het mooiste gebied van Zuid-Holland. Ongerept, groot en verlaten. Een plek waar ook dit jaar weer ijs-, sneeuwgorzen, strandleeuweriken en fraters zitten, maar nu dus ook een grauwe gors. Een zeldzame verschijning in Zuid-Holland die normaal vooral in Limburg of Groningen overwintert. Om het jaar op ornithologisch gebied maar positief af te sluiten rijd ik rond half 12 weg met Matthieu Plaisier en Arne van Wingerden richting het westen. Misschien lukt het nog wel deze op mijn Zuid-Hollandlijst te schrijven!

In Stellendam stappen ook Jacob en Albert Molenaar bij me in, waarna we niet veel later de duinen oplopen. Eenmaal op het strand verspreiden we ons en lopen richting het zuidwesten. Een groep van ruim 30 strandleeuweriken is dan gelijk ook al een leuke soort natuurlijk. Wat een prachtige beesten zijn dat toch!

Strandleeuwerik                                             ©Jacob Molenaar
Verder lopen tussen de zeekraal ook vele veldleeuweriken, maar hier en daar ook wat ijsgorzen ertussen. Dit is eigenlijk de enige plek in Zuid-Holland waar al deze noordelijke zangvogels overwinteren. Eén ijsgors laat zich overigens nog erg fraai bekijken. Een schitterend beestje!
IJsgors                                                 ©Albert Molenaar
Als we één keer het zeekraal over zijn hebben we 'm helaas niet, maar wel zien we ook nog een prachtige groep van zo'n 50 sneeuwgorzen! De weg terug levert weer helemaal op het begin een spannende vogel op, die roepend hard richting weer het terrein invliegt. Net te snel helaas, maar het betekent wel weer teruglopen. Tussen de vele veldleeuweriken zien we vervolgens nog een keer wat spannends, maar uiteindelijk zien we niet meer dan ijsgorzen. Ook vliegt opeens een groepje van elf fraters rond!
Fraters                                                  ©Jacob Molenaar
Uiteindelijk blijft de grauwe gors dus helaas onvindbaar en ontbreekt net de kers op de verder smaakvolle taart. Op de terugweg kijken we ten slotte nog even in de haven van Stellendam, waar Jacob en Albert eerder een oude bekende van me zagen: Wit-Russische pontische meeuw Y-HC230. Ook nu staat de inmiddels prachtige Wit-Rus op een lantarenpaal de wacht te houden. Altijd leuk om zo'n bekende weer tegen te komen. Dit was de eerste Wit-Russische pontische meeuw voor Nederland, die in januari 2014 in Heijplaat opdook. In dat voorjaar deed hij vervolgens nog de Sophiapolder aan, waar hij ook weer in februari 2015 opdook. Ten slotte zag ik 'm voor het laatst in maart 2015 in Rotterdam. Echt een goede bekende dus!
Wit-Russische pontische meeuw Y-HC230                   ©Jacob Molenaar

zaterdag 29 december 2018

Van lege havens tot 'volle' netten

Gisterenavond leverde een vangactie op de waterpieperslaapplaats in de Devel nog twee exemplaren op. Ook vlogen nog een cetti's zanger, pimpelmees en een rietgors in het net. Niet onaardig dus! Later op de avond was ik nog in de Zegenpolder in de hoop op uilen en eenden, maar toen bleven de netten helaas leeg...
Waterpieper
Vanochtend was ik echter weer vroeg in de Zegenpolder om te proberen om wintertalingen te vangen voor ringonderzoek. Na het succes eerder deze week verdiende dat nog wel een poging. En met succes, want er hing weer een fraai mannetje boven de sloot!
Wintertaling - adult man
Inmiddels zijn ook Laurens van der Wind en Matthieu Plaisier gearriveerd, waarna we de hele polder tellen voor de Werkgroep Grauwe kiekendief. Dat levert geen slechte resultaten op, zoals bijna 150 veldleeuweriken, een kleine vijftig rietgorzen, 35 kneu, zeventig graspiepers, tien waterpiepers, drie grote zilverreigers en nog een slechtvalk. Mooie aantallen voor akkergebied!

Als we uitgeteld zijn rijden we nog even door de havens in de hoop op wellicht een verdwaalde zeevogel of een duiker of iets dergelijks. Helaas geen grote verrassingen, en zo komen we niet verder dan veel krakeenden, wat futen, twee dodaarzen, een zwarte roodstaart, een groep vinken en twee geelpootmeeuwen. Leuk zijn ook nog een zilvermeeuw van Texel en een Nederlandse kokmeeuw die we kunnen aflezen. Die leuke zeevogel komt hopelijk nog wel een keertje...
Eén van de vele haventjes

maandag 24 december 2018

Wintertaling en een 'rigo' van ver

Heerlijk om eindelijk ook eens wat rustig aan te doen, nu de scriptie min of meer af is. Vandaag maar weer eens richting de Zegenpolder gegaan om te proberen wat vogels te vangen. Samen met Laurens van der Wind zet ik in de schemer een netje over de sloot in de hoop op wintertalingen. Groot is de verrassing als een uurtje later inderdaad een wintertaling in het net hangt. Wat een prachtige eend zo in de hand, schitterend! Met een ring om de poot vliegt hij even later hard weg richting de grienden om even bij te komen...

Wintertaling - Adult man
 De rest van de ochtend vermaken we ons vooral met rietgorzen die op een wintervoedselveldje zitten. Uiteindelijk vangen we 15 exemplaren, waarvan één exemplaar al geringd blijkt te zijn. Deze werd op 12 november dit jaar geringd in Castricum! Sindsdien dus een kleine honderd kilometer naar het zuiden opgeschoven, een erg leuke vangst! Überhaupt de eerste vogel die ik vang van elders! Meest waarschijnlijk is deze vogel van noordelijke afkomst. Overigens zouden de andere 'rigo's' dat ook goed kunnen zijn, want van de ca. 50 exemplaren die ik heb geringd in augustus/september heb ik in november en december nog geen enkel exemplaar gevangen. Zo geeft het ringwerk gelijk weer nieuwe inzichten in de vogels!
Rietgors

zaterdag 22 december 2018

Eerste afleesronde weer in R'dam-Zuid

Ondertussen kijken we al vijf winters actief naar meeuwen in Rotterdam-Zuid, en dit jaar kan daarom natuurlijk niet ontbreken. Tot vandaag was er nog niet van gekomen, maar om half negen zitten Matthieu Plaisier, Laurens van der Wind en ik al op de fiets met twee fietstassen vol kruimels. Sander Elzerman sluit in Rotterdam bij ons aan. Op de planning staat de vaste route van ca. 50 km, waarbij we heel Rotterdam-Zuid doorkruisen en op vaste plekken voeren. We kennen op die manier een heel aantal trouwe wintergasten, waarbij het dit jaar natuurlijk weer een verrassing is of ze weer zijn aankomen, of niet! 

Door de hoge temperaturen ligt er helaas geen ijslaagje, maar de aantal kokmeeuwen blijken gelukkig niet tegen te vallen. Wel zien we in Ridderkerk bijvoorbeeld veel vogels wormen trappelen, waardoor ze geen interesse in de kruimels hebben. Op die manier gaan we dus snel langs de eerste plekken, maar komen we ook de eerste bekenden tegen. Een Deen, Wit-Rus, Fin en Nederlander kunnen we zo opschrijven, terwijl een bekende Litouwer niet op zijn vaste plek zit maar een paar kilometer verderop. Ook leuk! 

In het Zuiderpark komen we de eerste nieuwe kokmeeuw voor ons tegen, een Duitser. Gelukkig ook nog de nodige bekenden, zoals een Deen, Noor en eentje uit Hilversum. Later zien we nog meer nationaliteiten, waardoor we uiteindelijk op 11 nationaliteiten komen op het eind van de dag. En dat van totaal 'slechts' 22 afgelezen kokmeeuwen! Uiteindelijk zijn hiervan vier nieuwe, maar de leukste aflezing is wel een Let, die ik alleen eerder zag in 2013! 
Bekende Deense kokmeeuw W-6FX
Naast de kokmeeuwen zien we nog enkele zilvermeeuwen uit de Rotterdamse havens, maar ook nog een vogel uit IJmuiden. Een knobbelzwaan zorgt uiteindelijk voor een totaal van 28 afgelezen ringen. Een goed begin, maar het verdient zeker nog wel meer bezoekjes. 
Nederlandse zilvermeeuw W-T|T
Overigens was er naast de geringde vogels ook nog het standaard soortenpallet dat we tegen kwamen. Grote gele kwikstaarten, een slechtvalk, wat geelpoot- en enkele pontische meeuwen. Fraaie jongens, zeker die jonge geelpoten! 
1kj geelpootmeeuw

zaterdag 15 december 2018

Ringetjes en oeverpieper op de wintertelling

Ook voor vandaag hadden ze weer fris weer opgegeven, en dat werd het! Vanochtend doe ik voor het eerst deze winter weer een rondje door Zwijndrecht en Ambacht voor geringde kokmeeuwen, en dan is het som aardig koud. Het levert gelukkig ook wel een ijslaagje op hier en daar, wat het aflezen van de ringen wel eenvoudig maakt. Want geringde vogels kom ik gelukkig wel tegen, uiteindelijk 11 exemplaren, waarvan één zilvermeeuw uit de Rotterdamse havens. De rest zijn kokmeeuwen, en dan met name bekende kokmeeuwen van afgelopen winters. Twee Polen, een Zweed, een Litouwer, een Duiters, twee Denen en een Belg zijn bekende. Kokmeeuwen met een Duitse en een Nederlandse ring zijn echter nieuw voor me, wat natuurlijk altijd leuk is! Het is soms toch weer een verrassing waar geringde vogels al zijn opgedoken en wat voor verhaal ze meebrengen. Dat maakt het leuk!
Poolse kokmeeuw Y-T48N
Aan het eind van de ochtend fietsen Laurens van der Wind, Matthieu Plaissier en ik Polder Sandelingen in om de wintertelling te doen. Ook hier liggen de meeste slootjes dicht en is het met een straffe oostenwind ook echt koud. De aantallen zijn niet heel hoog, maar een vijftal bokjes, een groep kramsvogels en wat vuurgoudhaantjes maken het toch nog tot een afwisselende telling.

Vervolgens is ook de Crezéepolder nog aan de beurt, omdat we de Sophiapolder deze week niet kunnen tellen. Qua temperatuur voelt het hier nog fors lager, maar gelukkig is het niet saai met de vogels. Enkele honderden wintertalingen, smienten, krakeenden en kieviten vormen de hoofdmoot, met daartussen nog wat kemphanen, een bonte strandloper, twee pijlstaarten en een adulte pontische meeuw. Ook loopt nog een geringde Noorse grote mantelmeeuw rond die al enkele winters rond Ambacht hangt.

De leukste soort van de middag zit echter net aan de buitenkant van de polder, op de basaltblokken langs de rivier. Al sinds drie jaar overwinteren daar één of meerdere oeverpiepers, maar dit jaar was een vogel enkel nog maar aan de Alblasserdamse kant van de rivier gezien. De eerste pieper die we tegenkomen is dus gelijk spannend, maar dat blijkt een waterpieper te zijn. Niet veel later vliegt er echter nog een pieper op, en dan is het gelijk duidelijk: een oeverpieper! Erg leuk om deze overwinteraar van met name zout water ook weer hier in de polder te hebben! Hij laat zich ook nog eens prachtig bekijken.

Oeverpieper
Al met al dus een afwisselende dag met leuke aflezingen en toch ook weer geslaagde wintertellingen.

vrijdag 14 december 2018

Weer wat waterpiepers in de netjes

Het is de laatste dagen weer wat frisser en ook vandaag is het maar net boven 0 graden Celsius. Een mooi moment om weer eens op de slaapplaats van waterpiepers in de Devel een poging te wagen om wat waterpiepers te vangen. Ik begin al wat eerder in de middag in de hoop op wat rietvogels, zoals cetti's zangers, maar vermoedelijk door de kou is eigenlijk niks actief. Totdat de waterpiepers aankomen, pas na zonsondergang, hangt er dan ook niks in m'n netjes. Uiteindelijk vang ik een drietal waterpiepers maar ook een graspieper! Goed om te weten dat het een gemixte slaapplaats betreft, want als de piepers invallen is dat niet altijd goed vast te stellen. 
Waterpieper
Het totaal aantal geringde waterpiepers hier door mij is nu zeven, dus het is toch hopen op de eerste terug vangst de komende keren... 
Waterpieper

donderdag 13 december 2018

Halsbandparkieten in de tuin

De laatste tijd hangen er regelmatig halsbandparkieten in de tuin. Vaak aan de silo met zonnebloempitten, maar ook regelmatig zitten ze keurig appeltjes te eten. Toch wel een leuk gezicht om deze exoten zo bezig te zien!



Halsbandparkiet
Grappig is om te zien hoe hij keurig de appeltjes met zijn snavel plukt, om 'm vervolgens keurig uit het klauwtje op te knabbelen. 
Halsbandparkiet

zaterdag 8 december 2018

Winter op ruige veldjes in Ambacht

Voor vandaag gaven ze geen best weer op, maar als het om 9:00 droog wordt fiets ik toch nog een rondje door Ambacht. Met name wat ruige terreintjes struik ik af, want hier en daar duiken de laatste tijd toch geelgorzen of zelfs grauwe gorzen op. Zulke goede soorten levert mijn rondje helaas niet op, en uiteindelijk moet ik het doen met rietgorzen, ringmussen, waterpiepers, veldleeuweriken, kepen en veel vinken. Daarmee is het ook wel gelijk duidelijk dat de winter is aangebroken. Op de ruige veldjes kom ik ook nog enkele torenvalken tegen, muizen zitten er kennelijk ook.
Torenvalk

woensdag 5 december 2018

Geen waterpiepers, maar wél een Belg!

Na een ruime week geleden in de avond met succes waterpiepers te hebben geringd langs de Devel, wilde ik het vandaag eens 's ochtends proberen. Gisterenavond werden nog 88 exemplaren geteld toen ze de slaapplaats invlogen, dus ze zouden er zeker moeten zitten! Ruim voor zonsopkomst zet ik de netten op, maar pas even voor zonsopkomst komen de eerste waterpiepers het riet uit. Helaas doen ze dat allemaal, en vang ik dus geen enkel individu. In de ochtend werkt het dus niet.
Winterkoning
Voor andere soorten geldt dat natuurlijk niet, want ik vang nog vijf vogels. Te weten twee winterkoningen en drie cetti's zangers. Toch genoeg leven in het riet dus! En zeker de eerste cetti's zanger die ik vang verbaasd me. Van afstand zie ik al een ringetje schitteren, dus ik ga er vanuit dat het het beest is dat ik de vorige keer al heb geringd. Niets blijkt even later minder waar, want het gaat om een heuse Belgische vogel! Erg tof! Terwijl we denken dat al onze cetti's zangers uit het bolwerk de Biesbosch komen, hangt er dus ook gewoon een Belg rond. Nu afwachten waar hij vandaan komt, maar hij zorgt toch voor een succesvolle ochtend! 
Belgische cetti's zanger

dinsdag 4 december 2018

Grote zee-eenden!!!

Tot afgelopen zaterdag was het najaar op IJsselmonde bijzonder rustig verlopen. Uiteraard zagen we wel wat leuke doortrekkers, maar Europese kanarie, zwarte ibis, velduil, roodkeelpieper, geelgors en rode wouw stonden allemaal al op de IJsselmondelijst. Ook de Siberische tjiftjaf van zaterdag had ik al en voor de kwikstaart is het natuurlijk even afwachten. Mijn laatste zekere nieuwe voor de IJsselmondelijst betrof dus de zwarte zee-eend van 15 september, tweeënhalve maand geleden...

Als ik vanochtend wat zit bij te lezen over de discussie ronde kwikstaart van Rhoon krijg ik plotseling een sms'je van Laurens van der Padt: twee grote zee-eenden langs De Horde richting zuidwest. Dat betekent maar één ding: de auto in! Telpost De Horde ligt zo'n 30km stroomopwaarts vanaf Ridderkerk, waar de Lek uitkomt bij de Nieuwe-Maas en De Noord. Dat is dus de plek waar de grote zee-eenden ook moeten komen als ze die rivier volgen. En meestal doen ze dat wel, net als die zwarte zee-eend...

Een kwartiertje na het sms'je van Laurens, en niet veel later ook het belletje van Laurens van der Wind, sta ik om 9:01 bij het rivierenknooppunt. Ruim op tijd denk ik, dus rustig begin ik de rivier te scannen. Als ik de kijker van m'n ogen haal zie ik echter plotseling al twee eenden op enige hoogte voor me vliegen. Kijker erop en het is duidelijk: het zijn ze!! Twee prachtige grote zee-eenden met hun mooie witte spiegels. Een nieuwe soort voor IJsselmonde!!
Daar gaan ze...
Vanaf het punt waar ik sta kan ik ze lang volgen terwijl ze over de Nieuwe-Maas richting zee koersen. Ze zwenken daarbij behoorlijk over de rivier en uiteindelijk gaan ze bij Bolnes het hoekje om, richting Rotterdam waar ze ongetwijfeld de Erasmusbrug zijn gepasseerd. Dwars door de stad dus! 

Enigszins verbaasd reken ik thuis nog eens de snelheid na, maar in 26 minuten hebben ze het gedaan vanaf Lopik naar Ridderkerk. Een slordige 70 km/u. Petje af voor de jongens! En duidelijk is wel dat dit waarnemingen stroomopwaarts potentie biedt voor de IJsselmondelijst... Maar haast is geboden!

maandag 3 december 2018

Hij hangt!! Maar is het een oostelijke gele kwik??

Nadat de mogelijke Oostelijke gele kwikstaart gisteren nog ter plaatse bleek in de Zegenpolder bij Rhoon, moest het vandaag maar gaan gebeuren. De aanwijzingen in roep en kleed zijn namelijk sterk richting de Oostelijke soort, maar voor definitief uitsluitsel is DNA erg handig. Daarnaast was ik ook wel benieuwd wat dat beestje te eten vindt in die akkerrand, dus een poepje was ook wel welkom...

Prachtig weer was het gelukkig vanochtend, en een mannetje of tien heeft de vogel al in beeld als ik in de polder ben. Na wat overleg staat niet veel later een netje in de rand, maar het beestje is slimmer dan gedacht. Hij weet het 2-baansnet keurig te omzeilen. Is het niet eroverheen, dan gewoon erlangs. Om de kans wat te verhogen komen er dus wat netjes bij en zo probeer ik de vogel in het net 'te lopen'. Eenmaal is hij er vlak voor, maar schrikt dan dat hij niet verder kan en vliegt zo op, helaas de verkeerde kant op... Samen met Steven Wytema wordt de methode wat aangescherpt, namelijk met de 'jassentruc'. Het plan is om als de vogel vlakbij het net is een jas te gooien, waar hij van schrikt zodat hij laag (daar gaat het om!) opvliegt. En zo gebeurd het! Niet veel later hangt het beestje en kan ik 'm ringen en meten.
Vogelaars kijken toe...
De achternagel, die bij de oostelijke soort erg lang kan zijn, blijkt niet buiten de variatie van 'onze' gele kwikstaart te vangen, dus met de maten komen we niet veel verder. De vogel laat wel wat veertjes los die we keurig opvangen en opgestuurd kunnen worden voor een DNA-analyse. Ook is wel duidelijk als we de vogel in de hand hebben dat hij echt heel grijs-wit is, maar dat op de onderstaartdekveren ook een gelige zweem te zien is. Op zich geen probleem voor de oostelijke soort. Het DNA moet het maar gaan uitwijzen!
Oostelijke gele kwikstaart?
Nadat ik de vogel weer in de akkerrand heb losgelaten is hij eerst uit beeld om zich weer wat op te kalefateren, maar in de middag blijkt hij gelukkig toch weer lekker in de rand te gaan foerageren. De vangst is dus goed gegaan, en nu maar afwachten welke soort het wordt...

zaterdag 1 december 2018

Fitis, gele kwikstaart, sprinkhaan, sibtjif- het is december!

Vorig jaar werd op IJsselmonde voor het eerst een winter Big Day gehouden, ook wel 'Sinterklaas Big Day'. Het was een bijzondere mistige dag, maar ondanks dat wisten we 97 soorten te zien op IJsselmonde, waaronder een heuse witstuitbarmsijs! Een succes kon je het dus wel noemen! Dit jaar deed ik niet mee, omdat mijn teamgenoten Laurens van der Padt en Laurens van der Wind niet konden. Vandaar dat ik vanochtend rond een uur of acht in m'n eentje op de fiets stap om gewoon een rondje te maken. Verder zijn op het eiland uiteindelijk slechts twee teams van start gegaan, dus wellicht kan ik nog wat voor ze betekenen...

Via het Develbos fiets ik richting de Oude-Maas, waar ik onderweg alles rustig check. Op veel plaatsen hoor ik goudhanen, maar ook de nodige waterpiepers en veel cetti's zangers. Ook vliegen er nog een keep en sijs over, prettige soorten als je een Big Day doet! Langs de Oude-Maas kom ik vervolgens een mooie groep mezen en dergelijke tegen, waaronder drie matkoppen maar ook veel tjiftjaffen. Eén exemplaar springt er gelijk uit. Een exemplaar dat helemaal wit is vanonder, van boven koud grijs gekleurd, met een opvallende wenkbrauwstreep en wat groenige tekening op de handpennen. Dit moet een Siberische tjiftjaf zijn! Erg leuk! Een goede camera heb ik niet, maar ondanks dat probeer ik maar wat fotootjes te maken. Beter dan niks...

Siberische tjiftjaf
Roepen doet de vogel helaas niet in mijn bijzijn, dus als ik 'm niet meer zie fiets ik weer rustig verder. Soorten die ik tegenkom zijn o.a. een dodaars, waterral, groene specht, ijsvogel, havik en wat witte kwikstaarten. Typische wintervogels voor op IJsselmonde dus! Even later sta ik toch ook weer bij de plek van mijn 'Sibtjif', maar een glimp of roepje laat zich niet zien of horen. Ook de andere tjiftjaffen laten zich niet meer zien, helaas! 

De route gaat vervolgens naar het Waalbos wat ik weer eens flink wil uitkammen. Onderweg krijg ik echter wel te horen dat de fitis, die in november in de Zegenpolder was gezien, daar ook nog zit. Dat wordt nog een leuke soort voor vanmiddag... In het Waaltje zie ik weer de eerste brilduiker, en ook in het Waalbos is het niet saai. Er hangen de nodige waterpiepers rond, een nonnetje dat al een paar dagen aanwezig is, een witgatje en ook een tamme kramsvogel die zich leuk laat bekijken. 
Kramsvogel
Het meeste spektakel levert echter een slechtvalk, die vlak voor me een watersnip grijpt die ik zojuist heb opgestoten... Beetje sneu voor de watersnip natuurlijk, maar die slechtvalk zal me dankbaar geweest zijn...Vervolgens gaat hij het ook nog op een mooie afstand opzitten eten, mooi! 
Slechtvalk
De eerste druppels beginnen te vallen, zodat ik me richting huis spoed. Het zou eigenlijk een 'slechte' dag worden qua weer, dus het valt me alles mee dat het nu pas rond 13:30 begint. Thuis aangekomen kijk ik overigens wel raar op als er een zuidelijke boomsprinkhaan op de garage zit, die verwacht je dan weer niet helemaal in december... Op waarneming.nl blijkt echter dat het toch wel zo nu en dan voorkomt, leuk! 
Zuidelijke boomsprinkhaan
Eenmaal thuis zie ik dat het rond 15:00 weer droog wordt, dus dan moet ik in de Zegenpolder zijn om die fitis te zien én te vangen. Het zou immers zomaar een zeldzame ondersoort kunnen zijn en ik ben wel benieuwd wat het beestje daar eet... Als ik om half drie ook nog eens hoor dat een gele kwikstaart in de polder rond moet hangen besluit ik gelijk die kant op te gaan. Dit is net als de fitis een zomergast en daarbij komt dat laat in het najaar mogelijk ook Oostelijke gele kwikstaart op kunnen duiken. Dat zou dit dus ook zomaar kunnen zijn... En een gele kwikstaart in december is natuurlijk überhaupt bijzonder! 

Enigszins verbaasd ben ik dan ook als alleen Matthieu Plaissier en Thomas en René Los lopen te zoeken aar de kwik. Ze hebben niks gevonden en ook als ik er ben vinden we 'm niet. Zij gaan er vervolgens vandoor om nog wat extra soorten te scoren voor hun Big Day, terwijl ik besluit de fitis te gaan zoeken. Op de oostelijke vogelakker was die gezien, en als je er dan toch bent zet ik ook maar gelijk een opstelling neer voor graspiepers. Niet veel later heb ik ook de fitis gevonden in de akkerrand, maar hij vliegt niet gelijk m'n netje in. Eerder de akker op en zo belandt hij uiteindelijk in de pieperopstelling. Ook goed, de vogel is binnen! Qua maten blijkt het echter niet per se op een oostelijke variant te wijzen, maar wat veertjes die eruit vallen bewaar ik toch maar. Interessant is het zeker! 
Fitis
Aangezien de miezer dikker wordt besluit ik de netten te gaan sluiten. Al lopend door de akkerrand vliegt er echter opeens wat voor me uit. De gele kwikstaart! Hij valt meteen op omdat ik alleen maar grijs en wit zie, het ziet er gelijk spannend uit! Bijna belandt hij ook nog in het net, maar hij gaat er net met een paar centimeter overheen. Vervolgens vliegt hij ook helemaal weg richting het westen, jammer maar helaas... Wel is me duidelijk dat het een spannende vogel is en het écht zomaar om een Oostelijke gele kwikstaart kan gaan. Dat zou dus een nieuwe soort voor Nederland betekenen... En natuurlijk bizar om een gele kwikstaart én een fitis in hetzelfde randje te hebben ín december! 

Al met al een bijzonder gevarieerde dag zo met die zomergasten, en dan vergeet ik nog die 'sibtjif'. Maar hopelijk krijgt die kwikstaart nog een vervolg! En trouwens, het team van Matthieu Plaissier en Thomas Los wint uiteindelijk de Big Day met 93 soorten, maar mistten ook veel. De 100 lijkt dus nog steeds haalbaar in de winter! Wie doet het?

woensdag 28 november 2018

Misschien wel een nieuwe soort?!

Kokardezaagbek is een soort die ik al jaren heb weten te vermijden. Het is een Noord-Amerikaanse vogel, die veel in gevangenschap wordt gehouden. Veruit de meeste waarnemingen betreffen dan ook ontsnapte vogels, maar een enkele keer duikt een exemplaar zonder ring op. Eerder dit najaar gebeurde dat bij Utrecht en in de Alblasserwaard, en ook nu zit een vogel in Bleiswijk in een groepje kuifeenden. Het is een jonge vogel en lijkt op de foto's ongeringd! Een enkele fantast ziet een ring om de tibia, maar dat lijkt me uitgesloten.
Het plasje
Omdat ik toch in Gouda moest zijn vanavond rijd ik dus maar even langs Bleiswijk. Met zo'n soort kan je ook beter maar een keertje 'afrekenen'. Zo gezegd, zo gedaan. Bij aankomst landt de eend precies in het plasje, zodat ik vrijwel gelijk weer om kan keren. Teveel tijd moet je nu ook weer niet aan zo'n dubieuze soort besteden... Maar wellicht staat hij nu wel eindelijk op mijn lijst!
Kokardezaagbek voor wat kuifeenden...

dinsdag 27 november 2018

Geen slechte vangst in de Zegenpolder!

Vanochtend ben ik in alle vroegte weer eens in de Zegenpolder. Voor vandaag was aardig weer opgegeven, dus ik wil proberen weer eens wat vogels te vangen. Met name in het wintervoedselveldje en in de hoop op wat piepers. Rond half 7 zet ik echter de netten al op in de hoop op een wintertaling of misschien nog wel een uil. Wintertalingen blijken er echter niet te zitten, en ook een uil belandt niet in het net. Een bokje is daarentegen wel een aangename verrassing, welke in het net over de sloot hangt. Mooi!
Bokje
De rest van de ochtend is ook vermakelijk, maar de aantallen zijn niet hoog. Met name rietgorzen (6) en graspiepers (5), maar ook vang ik nog een tweetal waterpiepers en een pimpelmees. Het vangen van de vinkachtigen op het wintervoedselveldje wil nog niet echt lukken, dus daar moet ik de komende tijd nog maar weer eens wat op verzinnen...
Waterpiepers
Al met al toch een vermakelijke ochtend, en overigens erg opvallend dat al mijn zes rietgorzen mannetjes waren. Wat daar dan weer achter zit, misschien slechter zicht zodat ze het net niet zien?!
Rietgors man...

maandag 26 november 2018

Eerste succesvolle vangst voor waterpieperonderzoek!

In het riet van de Devel is 's winters al vele jaren een slaapplaat van waterpiepers. Deze soort broedt met name in de Alpen en ze komen in de 'lage landen' overwinteren. Op IJsselmonde kunnen de aantal fors oplopen, tot ruim over de honderd exemplaren. Ondanks dat het zo'n algemene wintergast is, weten we maar erg weinig van deze soort. Ze worden (ook Europees gezien) nauwelijks geringd voor onderzoek. Enkel een project in Luxemburg is me bekend waar enkele jaren structureel waterpiepers worden gevangen. Na het behalen van mijn ringvergunning heb ik daarom ook gelijk een vergunning aangevraagd voor een RAS-project van waterpiepers. Het doel hiervan is om door de jaren heen de overleving van de vogels te bepalen, en komen ze bijvoorbeeld jaarlijks terug naar dezelfde slaapplaats? Op de langere termijn wil ik misschien ook nog wel op andere slaapplaatsen in de buurt gaan vangen, om te kijken of ze sterk gebonden zijn aan één locatie...

Maar eerst moesten de eerste vogels langs de Devel gevangen worden natuurlijk. De toestemming van het Waterschap was gelukkig snel geregeld, waarna ik het vanavond eens ging proberen. En dat viel niet tegen! Met een enkel netje in het riet ving ik zo een viertal exemplaren van mijn doelsoort: waterpiepers! Mooie beesten zo in de hand, alleen het nadeel van op een slaapplaats ringen is dat je de vogels eigenlijk in het donker ringt... Zoveel zie je er dan niet meer aan, laat staan om een goede foto te maken.
Waterpiepers
Niet alleen waterpiepers vliegen het net in. Er hangt zowaar ook nog een fraai mannetje roodborsttapuit in en een cetti's zanger. Leuke vangsten dus, maar het belangrijkst is wel dat het werkt met de waterpiepers! Hopelijk gaat dat nog meer mooie vangsten en resultaten opleveren!
Cetti's zanger
Roodborsttapuit