zaterdag 30 september 2017

Rustige najaarsdag, maar wel die blako!

Zoals elk najaar is het vandaag de EuroBirdwatch. Op deze dag wordt geprobeerd overal in Nederland trek te tellen, om zo doende de trek in kaart te brengen en wat bekendheid te geven. Voor ons maakt het weinig uit, want anders hadden we vanochtend ook wel in de Crezéepolder gestaan. Nu dus ook, maar vliegen doet er helaas niet zoveel. Het is vooral erg druk met mensen.

We tellen uiteindelijk tot een uur of tien, maar het levert nagenoeg niks op. Om 9u zijn Laurens van der Padt, Laurens van der Wind en ik overigens wel van telpost gewisseld en hebben geteld vanaf het meer noordelijke kijkscherm. Dat lijkt toch wel wat beter qua trek en het levert ons ook nog een smelleken op, die overigens bij de andere post niet werd opgepikt. Dit wordt dus de komende tijd onze uitvalbasis als trektelpost!
Telpost Crezéepolder
In de polder zelf zit overigens ook nagenoeg niks, nog een tweetal bonte strandlopers en vermoedelijke enkele oeverpiepers, maar aangezien we ze niet op de grond hebben gezien is dat niet met zekerheid te zeggen. Wel lijken ze beduidend eerder aan te komen dan de waterpiepers, die in de winter hier uiteraard veel algemener zijn.

Terwijl we even later wat afstruinen langs de Rietbaan, wordt een bladkoning gemeld op Heijplaat. Die stond heel hoog op het verlanglijstje voor vandaag, dus met gezwinde spoed fietsen we naar huis, stappen over op de auto en snel door naar Heijplaat. Eindelijk weer eens een IJsselmonde-twitch!

Op Heijplaat aangekomen zien we André de Baerdemaeker, die uiteraard deze 'blako' heeft gevonden in z'n dorp al wijzen waar de vogel zit. Een paar luttele seconden later hebben we deze oostelijke dwaalgast in beeld, hoog in de populieren. Hoog in de bomen blijft hij, maar gelukkig krijgen we hem ondanks dat nog aardig in beeld. Fraai! Mijn derde pas op IJsselmonde en m'n eerste pas sinds 2011, alweer even geleden dus. Vorig jaar zat er overigens ook eentje op deze plek, een dorpje dat eigenlijk middenin de havens ligt. Vermoedelijk heeft het daardoor ook zoveel aantrekkingskracht door het vele licht in de omgeving en het spaarzame groen. Het is nummer 196 voor de IJsselmondejaarlijst en de soort van de dag is weer binnen!
Heijplaat
We rijden hierna nog even door naar de begraafplaats van Pernis, wie weet zit er daar ook nog eentje? Dat blijkt helaas niet het geval te zijn, maar wel is het weer leuk vogelen met goudhaantjes, vuurgoudhaan, veel roodborsten, zanglijsters, tjiftjaffen en een zwartkop.

Aangezien een velduil is gemeld in Polder de Hooge Nesse, gaan we maar een poging wagen om deze nog te vinden, ook al regent het de hele tijd gestaag door. We vinden 'm helaas niet, maar het blijkt nog leuk vogelen te zijn langs de Oude-Maas met een laat paapje en een flinke groep mezen. Ook zitten hier veel zwartkoppen, tjiftjaffen en wat vuurgoudhaantjes bij, maar een zeldzaamheid helaas niet. Wat geoogste maïsakkers zijn goed voor een groep vinken en wat rietgorzen, terwijl een drietal appelvinken luid roepend overvliegt. Altijd leuk!
Maïsakkers
Ondanks de regen is het dus nog aardig vogelen! Op het eind van de middag, als het ondertussen weer droog is, fiets ik nog even door Ambacht, maar verder dan een bruin blauwtje kom ik niet. Al met al toch nog een aardig dagje met de bladkoning als mooie nieuwe jaarsoort!
Bruin blauwtje

vrijdag 29 september 2017

Toch weer een jaarsoortje: grote pieper!

Gisterenmiddag was ik de hele middag alweer in Ambacht, maar een rondje in de omgeving leverde op twee kleine strandlopers na, die er alweer voor de derde dag zitten, niks op. Een torenvalk die insecten in de lucht ving zorgde even voor een verhoogde hartslag, maar het bleek helaas écht geen roodpootvalk te zijn...
Torenvalk
Waalbos
Vanochtend was ik weer vrij dus ik ben gewoon weer in de Crezéepolder. Aangezien het de afgelopen week niet echt vlot is gegaan voor de jaarlijst, door het missen van drieteenstrandloper en rode wouw, was ik toch wel gebrand op een nieuwe jaarsoort. Een bosmaaier naast de telpost werkte daar in eerste instantie niet echt aan mee en zorgde ervoor dat ik verkaste naar het scherm aan de andere kant van de polder. Daar leek het inderdaad toch wel wat beter te vliegen. Een pieper die overkwam en riep als een oever- of waterpieper, bleek na geland te zijn een oeverpieper te zijn. Toch wel verreweg de zeldzaamste van de twee in het binnenland, dus dat was toch wel een leuke verrassing!
Oeverpieper
Qua aantallen was het vanochtend echter niet spannend, vooral wat graspiepers en vinken. Een groepje sijzen, wat boompiepers en rietgorzen zorgen voor de afwisselingen. Uiteindelijk bleken de 41 rietgorzen goed te zijn voor een dagrecord. Maar ook met de bonus kwam het toch nog goed, om 10:18 hoorde ik een mus-achtige roep: grote pieper! Na twee keer roepen had ik 'm in beeld, het beest kwam op enige afstand, maar gelukkig laag, mooi langsvliegen. Erg fijn en nummer 195 voor de IJsselmondejaarlijst!

Voor de telling zie hier.

woensdag 27 september 2017

Weer eens een echte nieuwe soort: keizerarend!

Na gisteren tevergeefs een poging te hebben gedaan voor de drieteenstrandloper in de Crezéepolder, zit ik vanochtend weer gewoon op m'n kamer in Rhenen. Wat betreft de jaarlijst op IJsselmonde gaat het niet echt lekker in september, want deze erg schaarse steltloper had ik toch wel graag gezien voor de jaarlijst. Al rommelend op m'n kamer komt rond twaalf uur opeens een melding binnen van een keizerarend bij de Brobbelbies, bij Maashorst! Een overvliegende beest naar het zuiden, maar gruwelijke fraaie foto's. Tja, daar kan je niet zoveel mee helaas, dus ga ik me maar klaarmaken om naar college te gaan.

Na twintig minuten komt echter een volgende melding binnen dat de vogel weer bij de telpost rondhangt. Vervolgens blijft de vogel steeds ter plaatse hangen en ga ik toch maar kijken hoever ik daar nu eigenlijk vandaan zit. Dat blijkt slechts een half uurtje te zijn, dus na snel even navragen of er een auto voor me is rijd ik iets voor één uur weg in een bestelautootje. Het zou leuk zijn om weer eens een echte goede nieuwe soort te zien, dat is dit jaar nog niet gelukt...

Tijdens de rit stijgt de spanning toch wel aardig, zo'n beest kan elk moment afzeilen om nooit meer te worden teruggezien. Als ik vlakbij ben krijg ik echter gelukkig een belletje dat hij nog steeds rondvliegt, mooi!! Na een snelle rit over wat zandpaden kan ik bij de groep bijschuiven en is de vogel gelukkig nog in beeld, zij het wel op een flinke afstand. In de telescoop is nog wel duidelijk te zien dat het om een arend gaat, kleedkenmerken zijn niet meer vast te stellen, maar wel is te zien dat het een imposant beest is. Gaaf!!
Telpost Brobbelbies
Nog steeds arriveren twitchers vol adrenaline, maar van lieverlee gaat de vogel steeds verder weg, totdat hij onzichtbaar boven de bosrand verdwijnt. Aangezien hij dit eerder gedaan schijnt te hebben blijft de groep vogelaars groeien in de hoop op de terugkomst van het beest, maar dat gebeurt niet. Tijdens het wachten wordt nog wel een overstekende veldkrekel opgemerkt, leuk! Pas de tweede keer dat ik deze krekel zie, want horen doe je ze natuurlijk veel beter. Gelukkig krijgt hij ook nog wel de nodige aandacht. Wie het kleine niet eert, is het grote niet weerd.

Veldkrekel
Na de vale pijlstormvogel van twee weken geleden is dit pas m'n tweede nieuwe soort van dit jaar, mits hij geaccepteerd wordt natuurlijk. In het kleed van de keizerarend is het onderscheid met Spaanse keizerarend namelijk uitermate lastig, maar het neigt toch wel naar een 'normale' keizerarend. We wachten het wel af, dat doe ik immers ook al eventjes met een Amerikaanse tafeleend, marmereend en oostelijke blonde tapuit. Als deze soorten allemaal geaccepteerd worden staat mijn Nederlandse lijstje op 409 soorten.

maandag 25 september 2017

Saaie telling

De maandagochtenden heb ik vrij, wat natuurlijk een mooie gelegenheid geeft om nog even trek te tellen in de Crezéepolder. Net als zaterdag is het ook nu weer heiig weer en ver kan je totaal niet kijken.
Crezéepolder
Genoeg geluidjes komen er echter uit de mist van met name veel graspiepers, wat boompiepers en ook de eerste sijzen weer. Een krentje komt helaas niet langs zoals de ortolaan bij Kinderdijk, maar we zitten hier toch net in een ander trekbaantje, helaas. De putters die ter plaatse zitten vrolijken het geheel nog wel wat op, fraaie beestjes!
Putter
Voor de totalen zie hier.

zaterdag 23 september 2017

Mist en weinig nieuws...

Eindelijk is het weer eens een zaterdag waarop goed weer is opgegeven, maar als Laurens van der Padt, Laurens van der Wind en ik vanochtend in de Crezéepolder aankomen zit het potdicht van de mist... Het is ook altijd wat natuurlijk. Het trektellen valt uiteraard niet mee en we moeten het de eerste uren vooral met roepjes doen, ze zon komt er maar lastig door helaas.

Qua trek zijn het enkel wat graspiepers, rietgorzen en meer van dat soort 'normale spul' dat we kunnen schrijven, helaas. Een rosse grutto blijkt echter nog wel ter plaatse te zijn en komt ook nog luid roepend langs vliegen, leuk! Aangezien we dit najaar standaard een recorder hebben draaien, worden alle roepjes en geluiden opgenomen. Wanneer we een onbekend geluid of een geluid maar één maal horen kan het dus eenvoudig thuis worden na geluisterd. Dat levert voor vandaag uiteindelijk nog een goudplevier en regenwulp op, het laat je namelijk ook aardig verbazen over wat je mist...
Mistige Crezéepolder
Aangezien het als de mist eenmaal is opgetrokken nog steeds niet blijkt te vliegen, lopen we even over het braakliggende veld heen. Het eerste bokje van het najaar is daar een leuke verrassing, maar verder is het rustig. In de hoop op een bladkoning fietsen we vervolgens door De Gorzen en het Oosterpark, maar verder dan wat vuurgoudhaantjes en veel tjiftjaffen komen we niet. Het weer is ondertussen wel prachtig geworden en we kijken nog even de Crezéepolder of er wat rovertrek is. Dat blijkt echter tegen te vallen, maar de krombekstrandloper is nog wel aanwezig in de polder.

Voor de IJsselmondejaarlijst moet het nu toch wel in een paar weken gebeuren en Pernis blijkt toch wel een potentiële plek te zijn voor een bladkoning of iets dergelijks. Met Laurens van der Padt ga ik dus maar die kant op. Eenmaal op de begraafplaats horen we gelijk een groepje zwarte mezen, leuk! Dit najaar komen ze weer flink door, maar voor mij zijn het pas de eerste. Nr. 194 dus op de IJsselmondejaarlijst. Verder is het rustig op de begraafplaats met enkel nog wat vuurgoudhaantjes. Een berichtje vanuit de Crezéepolder dat daar een rode wouw is overgekomen frustreert ons daarbij nog meer, die moeten we immers ook nog voor de jaarlijst... Het bezoek aan Pernis is wat dat betreft vruchteloos geweest, maar ach, als je alles zou weten van tevoren...

Al vogelend door Rhoon en Barendrecht met hier en daar nog wat ruige terreintjes, komen we zonder al teveel gekheid weer in de Crezéepolder uit. Daar is ook niet heel veel meer te beleven, maar we zien nog wel twee bruine kiekendieven en een slechtvalk overkomen. Via Polder Sandelingen rijd ik uiteindelijk naar huis, aangezien daar vandaag een groepje baardmannen was gevonden. Uiteindelijk kan ik in ieder geval nog een jong mannetje vinden, altijd leuk!

Al met al was het weer een zaterdag zonder echt een goede soort voor ons, die vallen toch meestal doordeweeks... Duidelijk is wel dat we er nog flink aan moeten gaan trekken om de 200 op de IJsselmondejaarlijst te krijgen, maar het moet goed komen!

woensdag 20 september 2017

Dagje vangen, dippen en vinden

Vandaag ben ik toevalligerwijs vrij, en aangezien Maarten Verrips gaat ringen in Meijendel ga ik ook maar weer eens die kant op. We zitten nu middenin de zwartkoppentijd, dus het meeste wat in het nat hangt zijn zwartkoppen. Daarbij vandaag ook eentje met een Belgische ring, altijd leuk! Verder zijn het de standaard najaarssoorten als vuurgoudhaan, roodborsten, pimpelmezen en nog een braamsluiper. Een leuke verrassing daarentegen zijn nog twee groenlingen, een soort die we niet veel vangen!

Groenlingen
In het najaar is het slagnet ook goed te gebruik voor graspiepertrek, echter blijken ze vandaag nauwelijks over te komen. Uiteindelijk lukt het me toch, in tegenstelling tot een boompieper die er naast gaat zitten, om een exemplaar te vangen. Altijd weer even leuk om zo'n soort na een jaar weer in de handen te hebben!
Graspieper 1kj

Voor de totalen zie hier.

Terwijl ik nog op de ringbaan ben krijg ik te horen dat er mogelijk een grauwe fitis is gezien en gehoord in Ridderkerk. Op de terugweg ga ik daar toch nog maar even naar zoeken, dat zou een echte knaller voor IJsselmonde zijn natuurlijk! Helaas vind ik 'm na een uurtje of twee zoeken niet en dip ik 'm dus. Als er echt eentje zat natuurlijk, maar het klonk erg spannend.
Plek van de 'grauwe fitis'
Op het eind van de middag ga ik nog even naar de Crezéepolder, je weet het immers nooit. Dat levert uiteindelijk nog een fraaie juveniele krombekstrandloper op die zich samen met een bontbekplevier en wat bonte strandlopers heel leuk laat bekijken.

Krombekstrandloper (rechts) met bonte strandloper en bontbekplevier

maandag 18 september 2017

Weer een primeurtje voor IJsselmonde: kleinst waterhoen!!

Het kwam vandaag zo uit dat ik vrij was de hele dag en aangezien het weer veranderd is ten opzichte van het weekend beloofde dat nogal wat. Zoals tegenwoordig gebruikelijk begin ik in de Crezéepolder met tellen. Het weer is prima met veel bewolking, maar het blijft gelukkig droog. In de drie uur dat ik sta vliegt het gelukkig leuk met de hoogste aantallen voor boeren-, huiszwaluwen en graspiepers. Verder zijn het de groepen slobeenden, smienten en pijlstaarten die het leuk maken, samen met de steltlopers. Al snel blijkt er namelijk een steenloper in de polder ter plaatse te zitten, die om half 10 roepend wegvliegt, maar ook komt er nog een groepje bonte strandlopers met daarin een kleine strandloper door de polder gevlogen. Een nieuwe telpostsoort! Verder nog wat bontbekplevieren, goudplevieren, drie zwarte ruiters, een bosruiter, bijna honderd watersnippen en een groenpootruiter. Ook de 379 aalscholvers zijn nog wel het noemen waard, net als een groepje blauwe reigers, twee gierzwaluwen en een duo kleine zilverreigers. Een leuke telling! Zie voor de totalen hier.
Aalscholvers
De polder fiets ik hierna nog rond, wat nog een groepje bonte strandlopers en een zwarte ruiter oplevert. Verder is het toch wel rustig met de gebruikelijke geelpootmeeuw, zomertaling en een tweetal tapuiten.
Zwarte ruiter
Na thuis gegeten te hebben besluit ik toch nog maar even op pad te gaan om het nodigen te checken. In Polder Sandelingen is het rustig, wel zie ik nog een sprinkhaanzanger, maar daar blijft het bij. De andere kant van de snelweg, bij het dierenpensioen, is nog veel saaier. Dit kleine hoekje heeft één keer twee draaihalzen opgeleverd, later nooit meer, maar we blijven het checken, je weet het immers nooit.

In het Waalbos is het hierna in eerste instantie ook rustig in het ruige stuk, dus ik besluit de nieuwe plasjes nog maar even te checken. Je weet het immer niet, een grauwe franjepoot zou natuurlijk zomaar kunnen... Als ik aankom zie ik dat het waterpeil een flink stuk omlaag is gegooid en er overal riet is aangeplant. Licht geïrriteerd, want broedende steltkluten kunnen we zo volgend jaar wel vergeten, richt ik mijn kijker op een waterhoen die op het randje staat. Gewoon een waterhoen, maar uit gewoonte ga ik nog even de rest van het randje af. Plotseling loopt er toch wat in mijn beeld, huh, een kleinst waterhoen! Dat het om deze soort gaat is gelijk duidelijk, want hij loopt rustig te foerageren en alle details zijn goed te zien. Open-en-bloot loopt hij langs 't rietkraagje, dus nu is de kunst om snel een foto te maken. Het is immers de eerste voor IJsselmonde!

Voor mij staat echter nog een andere rietkraag waar ik dus overheen moet fotograferen. Ik doe het maar gewoon snel uit de hand, als het maar genoeg is...
Magere bewijsplaatjes van de kleinst waterhoen

Hierna bel ik de waarneming snel door naar Laurens van der Padt die de waarneming binnen de IJsselmondse vogelaars verspreid. De vogel is echter weer verdwenen, dus nu heb ik de tijd om m'n telescoop op te zetten, want betere plaatjes moeten er toch nog wel komen... Na zo'n twintig minuten arriveert Hans Bossenbroek als eerste en dan is de vogel ook gelijk weer in beeld. Exact hetzelfde, foeragerend langs het randje en hij lijkt zich totaal niet aan ons te storen. Wat een vogel en wat een waarneming! Alleen in 2009 in de Groene Jonker zag ik een kleinst waterhoen, dus het is sowieso wel even geleden dat ik er op deze manier eentje heb gezien.


Kleinst waterhoen
De vogel verdwijnt ook nu weer snel uit zicht, want hij lijkt rondjes te lopen op het eilandje dat vol staat met riet. Voor de aanstormende vogelaars is het dus gewoon geduld hebben voor hij zich weer vertoont. Dat doet hij gelukkig ook weer als we met 25 man staan, genieten! Wat betreft de documentatie zit het nu wel snor. Dit zijn natuurlijk wel de mooiste ontdekkingen, lekker onverwachte soorten die zich dan zo laten zien! Super!
Bezoek
Kleinst waterhoen

zaterdag 16 september 2017

Toch nog die draaihals en verwachtingen uit Pernis

Het is helaas al vaker voorgekomen dit jaar, maar ook vandaag begint de zaterdag grauw, nat en koud. Het regent wat en op de buienradar wordt weinig beters voor de rest van de dag beloofd, voorlopig tenminste. Vanochtend valt het nog wat mee, dus ik fiets toch nog even naar de Crezéepolder. Daar is ook vooral nat en op twee bonte strandlopers en een bontbekplevier na loopt er niet veel.
Bonte strandlopers
Het blijft de hele middag regen, maar om een uurtje of drie besluiten Laurens van der Wind en ik dan toch maar even met de auto op pad te gaan. Als eerste komt het veldje langs de Veersedijk bij het pontje aan de beurt, misschien wel de spannends plek tegenwoordig. De boompiepers die er zaten lijken weg, maar midden op het veldje stoten we plotseling een draaihals op! Het beest vliegt de bomen in maar hij blijkt ongelofelijk ril. We zien hem uiteindelijk alleen maar vliegend, maar desondanks een leuke verrassing! Dit najaar was het immers ook nog niet gelukt om er eentje te vinden, maar nu dus toch.
Braakliggend terrein
We besluiten niet te wachten tot hij terugkomt, maar nog even de Karwei te checken. Daar zit echter niks, waarna we doorrijden naar Pernis. Afgelopen jaar bleek Heijplaat, een ander dorpje middenin de havens, namelijk goed te zijn voor leuke soorten. Door het felle licht in de havens vallen de vogels vermoedelijk in bij het weinige groen dat er is, dus de hoop is om dit jaar in Pernis wat leuke soorten te gaan vinden.

In Pernis aangekomen rijden we wat rond en blijkt de begraafplaats een erg spannend plekje te zijn voor leuke soorten. Er staan wat naaldbomen en esdoorns en dergelijke, en ook de vogels die er zitten beloven wat. We treffen namelijk een groepje zangers aan met gekraagde roodstaart, vuurgoudhaan, goudhaan en grauwe vliegenvanger. Leuk! Wie weet wat dat nog gaat opleveren dit najaar...
Begraafplaats
Al met al weer een erg rustige dag, zonder nieuwe soorten voor de IJsselmondejaarlijst. Wat dat betreft is september op IJsselmonde tot nog toe voorbijgegaan zonder dat het wat heeft opgeleverd. Voor die 200 soorten moeten er toch echt nog soorten gaan vallen...

vrijdag 15 september 2017

Zwervende heidelibel in de Crezéepolder

Vanochtend ben ik vrij en nog in Ambacht, dus ik breng nog een kort bezoekje aan de Crezéepolder. In deze tijd van het jaar is dat natuurlijk altijd spannend. Daarbij is het aardig wisselvallig weer, wat zomaar voor invallende steltlopers zou kunnen zorgen. Dat valt helaas mee, want qua vogels zit er zo goed als niks, alleen een goudplevier komt nog overgevlogen.
Crezéepolder
Zoals altijd struin ik nog even door het braakliggende stuk in de polder, maar qua vogels is het daar rustig. Wel tref ik nog een heidelibel aan wat een zuidelijk blijkt te zijn, leuk! Deze soort is goed te herkennen aan de blauwe onderkant van de ogen. Het exemplaar is er eentje van de tweede generatie, zoals dat heet. In het voorjaar vliegen namelijk exemplaren vanuit Zuid-Europa na het noorden, die vervolgens zich hier voortplanten. De eitjes komen dan vervolgens in de late zomer uit, zoals ook bij dit exemplaar is gebeurd. Een mooi beestje!
Zwervende heidelibel

woensdag 13 september 2017

Zeetrek met eindelijk vale pijl langs Maasvlakte 2!

Na afgelopen maandag de smaak te pakken te hebben gekregen en het gisteren ook weer goed vloog, ga ik vanochtend gewoon weer. Samen met Herman vd Brand en Jacob Molenaar gaan we om 7:00 zitten bij de houtwal, afwachten wat komen gaat. De wind is veel harder dan maandag en gaat wel richting kracht 9. Als het goed is zou de wind daarna ook gaan draaien naar west om in de loop van de dag wat af te nemen en nog verder te ruim. Ideale omstandigheden!
Ruwe zee
Bij het opstellen van de telescopen is gelijk duidelijk dat de kleine jagers vliegen. Op alle afstanden zie we wel beweging van deze beesten, maar ook zwemt er zo nu en dan een groepje voor de kust. Lastig om te tellen dus, maar ze zijn wel super mooi te bekijken! We schatten dat ruim 50 exemplaren naar het zuiden vlogen, al snel gevolgd door ook de eerste grote jagers. Tot 12:00 zien we daar uiteindelijk tien exemplaren van langstrekken. Gave, grote beesten, want dit zijn natuurlijk de monsters van de toendra. Ook nu zijn we daar getuigen van, als ze net zoals veel kleine jagers hard achter meeuwen en sterns aanjagen in de hoop dat die hun net gevangen vis uitbraken. Meestal lukt het ook, want al te vaak duikelen de jagers dan plotseling naar de zee om wat op te smikkelen, waarna de sterns gedesillusioneerd maar weer aan het jagen gaan...
Grote jager
Ook komt al snel de eerste grauwe pijlstormvogel langs, zoals altijd op aardige afstand maar door hun karakteristieke vliegwijze op kilometers te herkennen. Wat een gave jongens! Jacob wordt om 8:45 opgehaald, de plicht roept, maar hij heeft geluk want op dat moment weet ik een vaal stormvogeltje recht voor de telpost op te pikken. Deze kleine zeevogels 'dansen' mee in de golfdalen en zijn dus meestal lang uit beeld. Dit exemplaar gaat gelukkig niet zo snel en allemaal kunnen we 'm aardig bekijken, gaaf!
Grauwe pijlstormvogel
Noordse pijlstormvogels gaan pas vliegen als Jacob weg is, uiteindelijk komen er daar ook nog zeven exemplaren van langs. Hetzelfde geldt overigens voor middelste jagers, die wat later op gang komen en waarvan we er ook nog vier zien langstrekken. Deze prachtige vogels, zeker de adulten met verlengde, afgeronde staartpennen (zogenaamde 'lepels'), trekken net als de andere jagers tot naar en over evenaar, maar broeden het verste weg. Deze soort zit helemaal aan de noordelijkst kust van Siberië, een echte noorderling dus.
Noordse pijlstormvogels
Om 12:00 houden we het voor gezien, maar met Jacob en Albert Molenaar kan ik in de middag weer meerijden zodat we om half 3 weer zitten. Uiteindelijk zitten we tot half 9 want het blijkt fantastisch te vliegen. In de middag is het eerst nog rustig, maar wel komen wat noordse pijlstormvogels, grote en kleine jagers voorbij. Genoeg te zien dus, zeker die noordse pijlstormvogels zijn super!
Noordse pijlstormvogel
Daarna trekt het aan en om 16:22 levert dat een fraaie kleinste jager op als krent, wederom mooi dichtbij langs net als afgelopen maandag. Erg fraai! Overigens vliegen de andere jagers ook weer goed met als spektakelstuk toch ook wel een groep van 3 middelste jagers, waaronder twee adulte vogels. Wat een schitterende beesten zijn dit toch, voor mij de mooiste van het stel...
Middelste jagers
Om iets over half 6 is er dan eindelijk die soort waar ik al jaren op hoop met zeetrek. Laurens van der Padt en Laurens van der Wind zijn ondertussen ook gearriveerd, als we een noordse pijlstormvogel volgen die passeert richting het noorden. Albert pikt echter opeens een pijlstormvogel op naar zuid, maar zodra we dit beest in beeld krijgen gaan de alarmbellen af. Het beest heeft een smoezelige getekende onderzijde en ook het vliegpatroon wijkt sterk af van de eerdere noordse pijlstormvogels. Het beest heeft daarnaast ook een 'zware buik'; dit is een vale pijlstormvogel! Het beest gaat niet snel, gaat zelfs een paar keer ter plaatse zitten, en gaat uiteindelijk toch door. Yes!! Deze wereldwijd zeldzame en bedreigde soort wist ik steeds mis te lopen (vorig jaar op een haar), maar nu is het dan eindelijk gelukt. In tegenstelling tot de andere pijlstormvogels zijn exemplaren van deze soort min of meer zwervers vanuit de Middelandse zee (hun broedgebied) waar ze ook gewoon overwinteren, een enkele vliegt echter verder naar noord de Noordzee op, zoals deze.
Buien gaan gelukkig langs...
De rest van de avond is het nog genieten van noordse en wat grauwe pijlstormvogels, jagers, een zeekoet, roodkeelduiker, aardig wat jan-van-genten en nog een noordse stormvogel. Zo nu en dan blijven er ook noordse pijlstormvogels voor de telpost ter plaatse hangen en ze laten zich daarbij super bekijken. Wat een gave beesten en uiteindelijk ook een geweldige dag!
Noordse pijlstormvogels