Wat een nacht...

Voor vanavond was heerlijk weer opgegeven om weer te gaan 'dazzelen' in de Zegenpolder. Vanochtend was ik al even kort op pad geweest in Polder Sandelingen wat de vangst van een bokje had opgeleverd, maar vanavond waait het nog steeds flink (4-5 bft), dus tijd om weer met zaklamp en schepnet op pad te gaan. Ook nu ben ik weer met Rutger Plaisier en het duurt niet lang voordat ik de eerste houtsnip heb gevangen. Dan is de avond in ieder geval al geslaagd! 

Houtsnip

We lopen een standaardroute door de polder en er zitten erg veel vogels. In vergelijking met twee weken terug  veel meer watersnippen en kramsvogels, vooral die laatsten zijn opvallend. Waarschijnlijk zijn deze door de paar koude dagen vorige week in beweging gekomen. We zien ze ook regelmatig foerageren, dus net als houtsnippen kiezen deze schitterende lijsters er voor om 's nachts te foerageren. We vangen er uiteindelijk vier en ook kan ik een koperwiek en zanglijster onder het net vandaan halen. Beide lijsters zijn nieuw voor mijn nachtrondes! 

Kramsvogel

Zanglijster

Koperwiek

Watersnippen zitten er dus wel veel, maar het lukt ons niet er daar eentje van te vangen. Ze zijn zoals altijd schuwer dan bokjes en houtsnippen en zitten bovendien vaker in groepen. Bokjes en houtsnippen zijn echter ook talrijk aanwezig, uiteindelijk tellen we resp. 10 en 21 exemplaren. Een record! Het lukt uiteindelijk ook om een record aantal van vijf houtsnippen te vangen en te ringen, waaronder ook twee adulte vogels. Erg leuk en schitterende beesten! Later op de avond mistten we helaas ook nog enkele exemplaren, maar je verliest na een paar uur lopen toch wat scherpte heb ik het idee... 

Houtsnip (adult)

De bandjes op de ondervleugelarmpendekveren zijn een goed kenmerk voor volwassen houtsnippen

De tekening op de binnenste handpennen en op de handpendekveren wijst ook op een adult houtsnip

Naast houtsnippen konden we ook nog eens vier bokjes vangen. Ook een recordaantal en het laatst gevangen bokje maakte de hele ronde tot een nog groter succes. Deze bleek namelijk geringd in Engeland want een mooi 'London-ringetje' zat om de poot. Een grote verrassing, aangezien in Nederland tot nog toe nog maar drie buitenlandse terugmeldingen van bokjes bekend zijn. Nu nog even afwachten waar die precies vandaan komt en hoe oud de vogel is, maar het wat een schitterende nacht... 

Bokjes

Engels bokje

Van nog een purperkoet tot grauwe gors

Afgelopen dinsdag mocht ik voor het werk weer eens naar buiten, wat gelukkig nog wel regelmatig voorkomt. Een rondje rond de Starrevaart leverde wat baardmannen, brilduikers, cetti's zangers, waterpiepers en waterrallen op, altijd leuk! Woensdag was ik binnen, maar in de ochtend werd plots een purperkoet ontdekt in Zevenhuizen. Dit is dus na het beest van Alblasserdam al de tweede in een week, wat de herkomst uit Zuid-Europa (ook gezien nog een exemplaar eerder dit najaar in België) zeker versterkt. Purperkoeten worden immers maar zeer weinig gehouden (er zijn nog geen drie gevallen bekend in Nederland), dus de kans dat ze ontsnappen is klein. Aangezien het beest in de Alblasserwaard een hangende vleugel had, breng ik aan het einde van dinsdag toch nog even een bezoekje aan Zevenhuizen. De vogel laat zich na aankomst vlak voor het donker vrijwel gelijk zien, blijft een fraaie soort en dus het tweede geval voor Nederland binnen korte tijd.

Donderdag mocht ik voor het werk weer eens naar Zeeuws-Vlaanderen. Een leuk deel van het land wat altijd al een beetje Belgisch aandoet. Wat rommelig, kleinschalig en dus ook nog een bolwerk voor schaarse soorten als steenuil en patrijs. In dit onderste stukje van Zeeland overwinteren echter ook nog grauwe gorzen, met name in het Verdronken land van Saeftinge, maar ook op andere schorren heb je kans om deze nog te vinden. Als het werk erop zit besluit ik dan ook nog even over het Hellegatschor te zoeken naar deze zeldzame overwinteraar, want het leek me wel wat om er eentje te vinden.

Hellegatschor

Op het schor tref ik eerst de nodige rietgorzen, watersnippen, bokjes en oeverpiepers, typische soorten van die plekken, maar dan vliegt opeens ook een dikke, lomp gors voor me op. Bingo! Gelukkig landt hij weer en even later kan ik 'm op enige afstand fraai bekijken. Het is pas de eerste grauwe gors die ik ontdek, dus dat maakt het geval wel extra leuk. Bovendien was het ook alweer zes jaar geleden dat ik mijn laatste grauwe gors zag, namelijk in de jaren dat ik nog aan jaarlijsten deed, dus dan zijn dit soort zeldzaamheden nu juist weer extra leuk om te treffen! 

Grauwe gors

's Avonds deed ik ten slotte nog een poging om houtsnippen te vangen in Ambacht. Dat lukte beter dan een poging vanavond voor waterpiepers op de slaapplaats langs de Devel, wat een watersnip kon ik vangen en ringen. Vanavond bleven de netten helaas leeg... 

Watersnip

Maandelijkse wintertelling met een dode bekende...

Rond de 15e van de maand is het weer tijd voor de wintertelling, dus vanochtend worden Matthieu Plaisier, Laurens van der Wind en ik overgevaren naar de Sophiapolder. Het is alweer even geleden dat ik er geweest ben, maar zoals altijd toch wel leuk om er te zijn. Zeker ook omdat er niet gevogeld wordt dus er ook zomaar een zeldzaamheid kan zitten. Dat hopen we echter al jaren, maar tot nu toe leveren de wintertellingen nog geen knallers op. Ook vandaag niet helaas, maar leuk is het natuurlijk wel!

't Was mistig

Bevers zitten er ook...

Op de ruige noordpunt zitten altijd veel watersnippen, nu is dat niet anders. Leuk is ook een houtsnip en nog leuker is een bokje, pas mijn derde waarneming van deze soort op het eiland. Het mist behoorlijk, dus tellen van de slikplaten valt niet erg mee. We besluiten langzaam maar de dijk naar het zuiden te lopen, en zo goed en zo kwaad als het gaat als de mist wat optrekt de vogels te tellen. Op de dijk zitten tussen het aangeplante riet veel rietgorzen, maar we vinden helaas ook 15 dode kokmeeuwen. Waarschijnlijk een gevolg van vogelgriep. Eén van deze kokmeeuwen blijkt zowaar in Noorwegen geringd, en wel G-J08E die ik afgelopen winter in Zwijndrecht zag. 

Noorse kokmeeuw G-J08E

In de polder blijken als de mist zo nu en dan optrekt nog wel een paar duizend vogels te zitten, met name kokmeeuwen, grauwe ganzen, smienten, wintertalingen, brandganzen en kieviten. Daartussen nog een enkele pijlstaart, op de dijk nog wat kneuen, wat pontische meeuwen en ook 11 scholeksters. Deze soort lijkt hier in steeds hogere aantallen de winter door te brengen. 

Scholekster

Langs de Veersedijk loop ik even later nog even over een braakliggend terrein in de hoop op een leuk zaadetertje. Tussen de honderden vinken, kepen, ringmussen en een enkele kneu zit helaas geen leuke soort, maar het is wel een spannende plek. Het checken waard! 

Braakliggend terrein

Purperkoet om de hoek!

Deze week leverde een rondje door de Zegenpolder veel waarnemingen van houtsnippen op, maar dat resulteerde niet in vangsten van deze soort. Wel lukte het weer eens een bokje te vangen, maar ook een kievit. Een nieuwe soort tijdens mijn nachtvangsten en leuk om eens een volwassen vogel te zien na in de zomer alleen maar kuikens te ringen. Helaas was het dan weer niet een kuiken die ik van de zomer had geringd, dat zou mooi geweest zijn...

Kievit

Bokje

Gisterenavond was er wat consternatie ontstaan in de vogelaarswereld, toen een foto de wereld in werd geslingerd van iemand die een heuse purperkoet uit zijn kajak had gefotografeerd. Purperkoet staat nog niet op de Nederlandse lijst, maar gezien de recente toename in Frankrijk en Spanje en o.a. een geval in België afgelopen najaar, is dit wel een te verwachte nieuwkomer op de Nederlandse lijst. In tegenstelling tot grijskoppurperkoeten worden deze Europese purperkoeten weinig gehouden. De kans op een ontsnapte vogel is dus klein. 

Toen na enige uren spanning de locatie werd bekend gemaakt, bleek dat voor mij mee te vallen: de vogel was gefotografeerd in Alblasserdam! Toen de vogel vanochtend werd gemeld besluit ik dus gelijk maar even langs te wippen. Na hem bij aankomst gelijk in beeld te hebben gehad op afstand, houd ik het gelijk voor gezien omdat ik nog in de Zegenpolder moet zijn. Daar levert een rondje o.a. een mooie blauwe kiekendief en twee jonge wilde zwanen op, die daar al enige tijd verblijven. Een leuke soort op IJsselmonde. 

Aan het eind van de middag heb ik nog wat meer tijd over, en nu kan ik de purperkoet ook lang en mooi bekijken. Een schitterende, opvallende vogel, die zich rustig (maar wel onhandig) door de rietkraag beweegt. Onder water breekt hij met zijn snavel jonge, groen kiemende rietstengels af, die hij vervolgens uit het vuistje op eet. Erg leuk om te zien! Ondanks dat de vogel wat beschadigingen aan de vleugel heeft lijkt me de kans groot dat deze de toets der kritiek zal doorstaan. De tiende nieuwe soort dit jaar op mijn Nederlandse lijst! 

Purperkoet

Vogelaars en purperkoet rechtsonderin

Succesvolle zoektocht naar geringde waterpiepers

Op twee avonden afgelopen week was ik een houtsnip te snel af, schitterende beesten om te ringen! Waterpiepers wilden daarentegen helaas niet en een vangpoging leverde geen enkele exemplaar op, jammer! Aangezien ik deze winter nog geen aflezing heb gedaan, moest dat vandaag dus maar gaan gebeuren.

Houtsnip

Rond een uur of elf start ik aan de ronde door de Zwijndrechtse Waard, maar die begin ik op een braakliggend terrein langs de Ambachtsezoom. Al snel blijkt dat er flink wat vogels zitten, zo'n 50 rietgorzen, ringmussen, vinken en zowaar ook een paar waterpiepers. Die laatste zie ik niet aan de grond, dus de pootjes zijn niet te checken, maar 14 bokjes die ik opstoot maken een hoop goed. Altijd erg leuk om zoveel van deze fraaie snipjes tegen te komen! 

Braakliggend terrein met bokjes

Hierna ga ik richting het landbouwgebied en besluit ik gewoon maar zoveel mogelijk akkers te checken en alle vogels te tellen. Veel blijkt er niet te lopen op de akkers in de Zwijndrechtse Waard, hier en daar wat kok- en stormmeeuwen, wat houtduiven, hier en daar een fazant en soms wat spreeuw. Tamelijk saai dus en ook nog geen waterpiepers.

Akkers in de Zwijndrechtse Waard

In het Waaltje laat een groepje van vijf grote zaagbekken zich op afstand nog wel leuk bekijken, een schaarse overwinteraar op IJsselmonde in zachte winters, altijd maar zo'n 10 exemplaren. 

Grote zaagbekken

Uiteindelijk vindt ik langs de Lindtsedijk toch een groep van zo'n 55 waterpiepers. Vanaf de dijk kan ik deze groep gedurende zo'n twee uur volgen, waarbij ze zich enkel wat verplaatsen tussen de percelen. Uiteraard is er wel wat uitwisseling, en zo lukt het me uiteindelijk om vier exemplaren met kleurringen af te lezen. Een erg mooi resultaat! Helaas zijn het wel allemaal exemplaren die ik deze winter heb geringd, dus een terugmelding afgelopen winter zit er nog niet bij. Komende tijd dus nog genoeg te doen! 

Kale akkers, maar mét waterpiepers

Een zeehond op IJsselmonde

Vanochtend start ik weer in het Polder het Buitenland bij Heerjansdam in de hoop om waterpiepers te vangen. Een enkeling passeert het gebied in zo'n twee uur, maar dan houd ik het maar voor gezien. Samen met Hans Bossenbroek die ook toevallig langskwam, besluit ik nog even richting het westen van IJsselmonde te gaan. 

Roodborst

In het haventje bij de Carnisse grienden zit al weken een gewone zeehond, natuurlijk geen dagelijkse verschijning op IJsselmonde. Tot nu toe had ik nog steeds geen moeite genomen om deze op te zoeken, want hij kon best lastig zijn, maar nu komen we er toch langs. Het betreft een jong dier wat eerder dit najaar was losgelaten bij Stellendam, nadat hij in een opvang heeft gezeten. Daarna is er toch weer wat fout gegaan, want het dier is dus vanaf zee de Oude Maas ingezwommen, maar kennelijk kan hij daar ook prima overleven... Vandaag hebben we geluk, want vanaf de dijk zien we hem gelijk al liggen op zijn favoriete ponton. Tof! Pas mijn eerste zeehond op IJsselmonde! Overigens werd ook onregelmatig een grijze zeehond gezien op de Nieuwe Maas de laatste tijd, dus wellicht dat die ook binnen afzienbare tijd op de lijst komt te staan. Ze doen het goed die zeehonden! 

Gewone zeehond

We vervolgen hierna onze route naar enkele wintervoedselveldjes in het Buijtenland van Rhoon. Hier waren nogal wat vinkachtigen gemeld, en ook nu zitten de veldjes helemaal vol. De groep bestaat uit honderden kepen, met daartussen in lagere aantallen vinken en een enkele putter, kneu, groenling en rietgors. Een schitterende groep, waar zowel een havik als sperwer dan ook even komen buurten in de tijd dat wij er zijn. Zij vangen allebei niks en ook wij weten er geen zeldzaamheid (een grauwe gors zou leuk zijn!) uit te halen. 

Wintervoedselveldje

Aangezien de regen toeneemt maken we het rondje nog even af met autovogelen. De havens van IJsselmonde lenen zich daar uitermate voor, dus daar besluiten we het nodige van te checken. Dat moet een keer een hele goede soort op gaan leveren, een zeekoet ofzo. Vandaag was dat helaas nog niet het geval. We moesten het doen met een fraaie adult pontische meeuw als hoofdprijs!