woensdag 28 november 2018

Misschien wel een nieuwe soort?!

Kokardezaagbek is een soort die ik al jaren heb weten te vermijden. Het is een Noord-Amerikaanse vogel, die veel in gevangenschap wordt gehouden. Veruit de meeste waarnemingen betreffen dan ook ontsnapte vogels, maar een enkele keer duikt een exemplaar zonder ring op. Eerder dit najaar gebeurde dat bij Utrecht en in de Alblasserwaard, en ook nu zit een vogel in Bleiswijk in een groepje kuifeenden. Het is een jonge vogel en lijkt op de foto's ongeringd! Een enkele fantast ziet een ring om de tibia, maar dat lijkt me uitgesloten.
Het plasje
Omdat ik toch in Gouda moest zijn vanavond rijd ik dus maar even langs Bleiswijk. Met zo'n soort kan je ook beter maar een keertje 'afrekenen'. Zo gezegd, zo gedaan. Bij aankomst landt de eend precies in het plasje, zodat ik vrijwel gelijk weer om kan keren. Teveel tijd moet je nu ook weer niet aan zo'n dubieuze soort besteden... Maar wellicht staat hij nu wel eindelijk op mijn lijst!
Kokardezaagbek voor wat kuifeenden...

dinsdag 27 november 2018

Geen slechte vangst in de Zegenpolder!

Vanochtend ben ik in alle vroegte weer eens in de Zegenpolder. Voor vandaag was aardig weer opgegeven, dus ik wil proberen weer eens wat vogels te vangen. Met name in het wintervoedselveldje en in de hoop op wat piepers. Rond half 7 zet ik echter de netten al op in de hoop op een wintertaling of misschien nog wel een uil. Wintertalingen blijken er echter niet te zitten, en ook een uil belandt niet in het net. Een bokje is daarentegen wel een aangename verrassing, welke in het net over de sloot hangt. Mooi!
Bokje
De rest van de ochtend is ook vermakelijk, maar de aantallen zijn niet hoog. Met name rietgorzen (6) en graspiepers (5), maar ook vang ik nog een tweetal waterpiepers en een pimpelmees. Het vangen van de vinkachtigen op het wintervoedselveldje wil nog niet echt lukken, dus daar moet ik de komende tijd nog maar weer eens wat op verzinnen...
Waterpiepers
Al met al toch een vermakelijke ochtend, en overigens erg opvallend dat al mijn zes rietgorzen mannetjes waren. Wat daar dan weer achter zit, misschien slechter zicht zodat ze het net niet zien?!
Rietgors man...

maandag 26 november 2018

Eerste succesvolle vangst voor waterpieperonderzoek!

In het riet van de Devel is 's winters al vele jaren een slaapplaat van waterpiepers. Deze soort broedt met name in de Alpen en ze komen in de 'lage landen' overwinteren. Op IJsselmonde kunnen de aantal fors oplopen, tot ruim over de honderd exemplaren. Ondanks dat het zo'n algemene wintergast is, weten we maar erg weinig van deze soort. Ze worden (ook Europees gezien) nauwelijks geringd voor onderzoek. Enkel een project in Luxemburg is me bekend waar enkele jaren structureel waterpiepers worden gevangen. Na het behalen van mijn ringvergunning heb ik daarom ook gelijk een vergunning aangevraagd voor een RAS-project van waterpiepers. Het doel hiervan is om door de jaren heen de overleving van de vogels te bepalen, en komen ze bijvoorbeeld jaarlijks terug naar dezelfde slaapplaats? Op de langere termijn wil ik misschien ook nog wel op andere slaapplaatsen in de buurt gaan vangen, om te kijken of ze sterk gebonden zijn aan één locatie...

Maar eerst moesten de eerste vogels langs de Devel gevangen worden natuurlijk. De toestemming van het Waterschap was gelukkig snel geregeld, waarna ik het vanavond eens ging proberen. En dat viel niet tegen! Met een enkel netje in het riet ving ik zo een viertal exemplaren van mijn doelsoort: waterpiepers! Mooie beesten zo in de hand, alleen het nadeel van op een slaapplaats ringen is dat je de vogels eigenlijk in het donker ringt... Zoveel zie je er dan niet meer aan, laat staan om een goede foto te maken.
Waterpiepers
Niet alleen waterpiepers vliegen het net in. Er hangt zowaar ook nog een fraai mannetje roodborsttapuit in en een cetti's zanger. Leuke vangsten dus, maar het belangrijkst is wel dat het werkt met de waterpiepers! Hopelijk gaat dat nog meer mooie vangsten en resultaten opleveren!
Cetti's zanger
Roodborsttapuit

donderdag 22 november 2018

Genieten van die tamme notenkraker!

Tegenwoordig is het voordeel als je in Wageningen studeert, dat je dan gelijk ook een notenkraker kan bekijken! Vanochtend kom ik zo ook langs de plek en krijg de vogel nog mooier te zien dan eergisteren. Continue is het beestje druk met het verslepen van nootjes om ze overal te verstoppen. Daarbij stoort hij zich aan niets of niemand, en loopt tussen de fotografen door. Een erg vermakelijk gezicht. Wat een schitterende vogel is het toch!

Notenkraker
Het is met zo'n vogel natuurlijk ook een drukte van belang met fotografen. Maar ja, iedereen maakt dezelfde foto's... Desalniettemin kan ik het ook niet laten, want je wilt er toch wel een plaatje van hebben. Want dat is het wel, zo'n notenkraker! 


Notenkraker

dinsdag 20 november 2018

Daar is 'tie dan: de notenkrakert!

Het hele najaar hing hij eigenlijk al in de lucht: een notenkraker. Al vroeg in het najaar waren er immers geruchten dat ze vanuit het oosten zouden komen, en ook werden ze in Nederland gefotografeerd. Meerdere waarnemingen volgden ook, maar zoals altijd met notenkrakers is het de vraag of mensen ze niet aanzien voor een spreeuw. Deze gaaiachtige blijkt daar namelijk toch wel wat weg van te hebben, alhoewel ik ze dan weer totaal niet op elkaar vind lijken.

Maar eindelijk was het dus zover, toen gisterenmiddag een notenkraker in Wageningen verscheen, met foto! Daardoor was geen enkele twijfel en kon dit weleens de eerste notenkraker worden sinds 2008 die voor het grote publiek toegankelijk was. Gisterenmiddag verdween hij echter plotseling, dus toen ik vanochtend naar de universiteit ging in Wageningen wist ik niet goed waar ik op moest rekenen. Toen ik rond tien uur weer onderweg was naar Utrecht voor een afspraak bleek hij echter toch weer ter plaatse!

Na enkele uren heb ik de trein terug, en zo loop ik iets over tweeën richting de Marijkeweg, waar hij bij wat studentenwoningen verblijft. Vanuit de verte zie ik de camera's al naar de grond gericht staan: dat is goed nieuws. Deze notenkrakers komen vermoedelijk namelijk uit het verre, verre Siberië en zien geen enkel kwaad in mensen. Daarom zijn ze vaak handtam, wat ook bij deze het geval is. Schitterend! Toch een fijne nieuwe soort, die lang op zich heeft laten wachten!
Gewild bij de fotografen...
Notenkraker
De vogel hipt eerst wat door het gras, maar gaat vervolgens pinda's halen op een balkon om die vervolgens overal te gaan verstoppen. Daarbij trekt hij zich van niemand wat aan en is daarmee natuurlijk erg gewild bij de fotografen. Ook ik maak nog wat plaatjes van mijn 417de soort in Nederland. En eindelijk dus weer eens een nieuwe, want dit najaar zat 't nog niet echt mee. Daarbij was het ook mijn grootste 'schaamsoort', volgens de Ranking  De soort die door veel mensen was gezien, maar ik mistte 'm nog. Tot vandaag dus.
Notenkraker
Na genoten te hebben van deze vogel stap ik bij Jeroen van der Giessen om weer richting Ambacht te gaan. Dat gaat echter via Noord-Brabant, waar in Sint-Oedenrode een humes bladkoning verblijft. Ook een soort die aardig verdwaalt is uit het oosten! We horen 'm bij het uitstappen gelijk roepen en hij laat zich ook nog even leuk bekijken. Het is 'pas' mijn derde en de vorige is toch alweer vijf jaar geleden. Een leuke opfrisser dus!
Plek van de humes bladkoning

zaterdag 17 november 2018

Telling met leuke krent, en zijn de patrijzen weer terug?!

Alweer drie zaterdagen was ik niet op de telpost in de Crezéepolder geweest, dus het werd weer de hoogste tijd. Voor achten staan Laurens van der Wind, Matthieu Plaissier en ik al op de post, en even later sluit ook nog Arjan Molenaar. Het is een onderhoudende ochtend met al aardig wat mooie groepen ganzen, kieviten, koperwieken en ook twee slierten goudplevieren. Ook twee groepen van 230 houtduiven zijn voor hier erg leuk! Een prachtig gezicht om ze over te zien trekken naar het zuiden.

Naast deze 'bulk' vliegt er gelukkig ook nog genoeg ander leuks. Een tweetal bruine kiekendieven is bijvoorbeeld opvallend voor de tijd van het jaar, het aantal van zestien grote zilverreigers valt niet tegen en we tellen nog 15 barmsijzen. Een invasie van die soort leek op komst te zijn, maar de aantallen nemen nu toch overal af, helaas. Desalniettemin is het voor ons een dagrecord...

Dé krent van de ochtend is overigens een Europese kanarie, die om 8:21 prachtig recht over de telpost komt. Daarbij roept hij een aantal keer zodat de determinatie geen enkel probleem is. Prachtig! Zoals op de opname te horen ontstond toch de nodige ontlading toen deze soort overkwam... En zoals altijd waren we natuurlijk aan het praten, zodat we het eerste roepje mistten. Zoals altijd... Maar het moet natuurlijk ook gezellig blijven! Het blijft overigens wel echt een goede soort op IJsselmonde, ondanks dat we vorig jaar ook een overtrekkend exemplaar hadden.

Met deze krent is de koek echter niet op, want om 10:20 valt plotseling een casarca in de Crezéepolder in. Een onverwachte soort zo in november! Ook de groep van 17 kleine zwanen is nog wel het noemen waard. Dat blijft toch een prachtig gezicht om die spierwitte vogels tegen de helderblauwe lucht te zien afsteken. Helaas waren ze ook allemaal spierwit en zaten er geen jonge vogels tussen. Het blijft elk jaar toch spannend hoeveel jongen groot gebracht worden van deze wereldwijd bedreigde soort...
Kleine zwanen
Voor de totalen zie hier

Na de trektelling moet vandaag ook weer de Sophiapolder geteld worden, wat Laurens en ik samen maar doen. We hebben een stuk minder vogels dan in oktober, maar met 2700 exemplaren valt het ook niet tegen. De meest talrijke vogels zijn wintertalingen (ca. 1000), maar ook kokmeeuwen, kieviten en meerkoeten zijn rijk vertegenwoordigd. Leuke soorten zijn verder nog 16 kemphanen, één bonte strandloper, een pontische meeuw, slechtvalk, havik en wat waterpiepers. Die laatsten zitten hier overigens gewoon op de blokken, uiteindelijk tellen we er zelfs drie. Allemaal op de basaltkeien en zeker waterpiepers, ondanks dat mensen dus vaak oeverpiepers met dat biotoop associëren...
Waterpieper
Verder is ook een groepje kneuen nog spannend. Een frater zou daar toch zomaar tussen moeten kunnen zitten?! De dijken zijn immers begroeid met kruiden, dus waarom niet! Zeker nu door de lage waterstanden de kruiden aanzienlijk zijn uitgebreid. Goed nieuws wat dat betreft!
Kruidenrijke dijk
Ook een blauwe kiekendief komt nog prachtig over, maar die telt natuurlijk niet mee voor de wintertelling. Op het moment dat we het eiland verlaten komt de melding binnen dat er weer patrijzen zijn gezien in de Zuidpolder. In exact dezelfde weilandjes zaten in 2015 voor het laatst patrijzen op IJsselmonde, dus het zou erg gaaf zijn als ze dáár ook weer terugkeren! Samen met o.a. Matthieu zoeken we nog tot de schemer, maar het mag helaas niet baten. Wie weet duiken ze nog op, dat zou fantastisch zijn voor deze bedreigde soort in Nederland! 

donderdag 15 november 2018

Aardig wat vogels voor november!

Afgelopen tijd is het wat rustig qua vogelactiviteiten van mij, maar vandaag weer eens VRS Meijendel bezocht. In Nederland lijkt weer een barmsijzeninvasie plaats te vinden, dus de hoop was gericht op een mooie vangsessie van grote barmsijzen. Het valt helaas tegen, want meer dan drie exemplaren vangen we niet. We zien verder ook hooguit enkele tientallen.
Grote barmsijs
Ondanks de afwezigheid van barmsijzen is er gelukkig nog genoeg te ringen. Zeker voor in november! Zo vangen we nog aardig wat merels en roodborsten, maar ook goudhanen weten vaak het net te vinden! In veel hogere aantallen dan normaal in november. In lagere aantallen ringen we ook nog wat andere soorten, maar krenten zitten er helaas niet in. Ondanks dat zijn de normale soorten ook leuk om mee te werken. Roodborsten zijn bijvoorbeeld erg 'makkelijk' in de hand, terwijl pimpelmezen graag hun snavel in een velletje zetten. Het liefst nog in een wondje of iets dergelijks, en dat voel je écht wel. Geslachtsbepaling gaat bij roodborsten en pimpelmezen overigens vrij lastig, maar bij goudhanen is dat weer simpel. Bij mannetjes zitten knaloranje veren verstopt onder de kruin. In de hand valt dat wel op!
Roodborst
Pimpelmees
Mannetje goudhaan
 Voor de totale zie hier.

Al met al geen onaardig dagje, alhoewel het wel wat minder fraai afloopt. Op de terugweg kom ik namelijk in een kettingbotsing terecht, zodat de auto niet meer te berijden is. Ik kom er gelukkig zonder kleerscheuren vanaf, maar hopelijk staat er ook weer snel een auto voor de deur...

donderdag 8 november 2018

Ochtendje ringen en een bultrug!

Na mijn ringvergunning te hebben gehaald was het me nog niet gelukt om naar de baan in Meijendel te gaan. Vandaag leek het weer echter wel aardig te worden, en zodoende ben ik om 4:00 op de baan. Snel zet ik nog wat netten op in de hoop om wat waterrallen te vangen in het donker. De wind trekt echter aan vanuit het zuiden en trek blijkt er dus helaas niet te zijn. Voordat Maarten Verrips en Annemieke de Winter, die vandaag haar examen doet, zijn gearriveerd heb ik echter al wel alle netten geopend en is het wachten wat er gebeuren gaat deze dag. Je weet het nooit.

Bij een eerste snelle ronde voor wat lijsters begint het goed, want Maarten komt met een heuse ransuil binnen gestormd. Toch nog een goede 'nachtsoort', wat een beest!


Ransuil
Qua lijsters en andere soorten valt het de dag verder helaas wat tegen. Het gros van de vangst zijn goudhanen, en verder nog wat mezen, merels en roodborsten. In de loop van de ochtend komen wel zo nu en dan kleine groepjes barmsijzen langs. Die reageren doorgaans uitstekend op geluid, maar vandaag vliegen de meesten door. Op eentje na dan. Het determineren op soort blijkt echter tegen te vallen bij dit exemplaar. Hij oogt bruin qua uiterlijk en lijkt daarmee een kleine barmsijs te zijn, maar de maten zijn te groot. Een 'barmsijs' dus maar gewoon...

'Barmsijs'
Voor de totalen zie hier.

Om 13:00 zijn de netten weer gesloten, maar mijn programma voor de dag is nog niet afgelopen. De afgelopen dagen zwemt er namelijk een bultrug voor de kust van Den Haag rond. Een walvis uit de oceanen die ik nog nooit zag. Het komt namelijk vaker voor dat ze de Noordzee opzwemmen, maar het moet maar net uitkomen om 'm dan ook te zien. Nu ben ik toch in de buurt en even later sta ik op het Zuiderhavenhoofd naar het zuiden te staren. De walvis zwemt ondertussen op flinke afstand naar het zuiden, maar zo nu en dan is er een 'blow' zichtbaar. Een waterfontein die veroorzaakt wordt doordat het beest van 14 meter lang adem haalt. Dat is nogal wat lucht natuurlijk... Ook laat hij een paar keer zijn rug zien. Fraai! Een leuke waarneming, alhoewel je eigenlijk geen idee hebt van de grootte van zo'n beest... Dat moet toch bizar zijn eigenlijk en kan je je niet goed voorstellen. Desalniettemin leuk om een keer gezien te hebben!
Strand en zee

maandag 5 november 2018

Spannende groep zaadeters... Maar helaas.

Op IJsselmonde blijft het dit najaar tam, en echte goede soorten zijn uitgebleven. Helaas! Een nieuwe voor me op het eiland IJsselmonde is dan ook alweer even geleden. De zwarte zee-eend in september was de laatste... Vanmiddag doe ik nog een poging een leuke soort te vinden in de ruigtes bij de Volgerlanden. Daar zitten momenteel honderden vinken en tientallen kepen, ringmussen, rietgorzen en kneuen. Een geelgors of europese kanarie zou zomaar moeten kunnen, maar het lukt me helaas niet er eentje uit te vissen. Het valt ook niet mee om de groep te checken als ze snel de bomen in duiken. Ook de komst van een sperwer doet er niet goed aan, en zo blijft het nog steeds mager dit najaar. Spannend is het wel!
Rietgorzen
Ringmus