woensdag 31 oktober 2018

Een velduil in de netten!!

Vandaag was ik de hele dag druk bezig met m'n scriptie en allerlei andere zaken. Ik had eigenlijk geen tijd om wat mee te pikken van de bizarre trek van rode wouwen over Nederland. Bij telpost Kinderdijk werden er bijvoorbeeld ruim 20 gezien, ongekend! Deze roofvogel trekt doorgaans vooral door Oost-Nederland, dus de groepen in het westen zijn erg uitzonderlijk. Wellicht een gevolg van het feit dat het goed gaat met de soort in Zweden. Daar komen ze waarschijnlijk vandaag namelijk.

 Desalniettemin maak ik vanavond nog wel wat uren vrij om weer eens een vangpoging te wagen in de Zegenpolder. Het was de hele dag mooi weer, dus ik ga er gemakshalve ook vanuit dat dat vanavond het geval is. Als ik rond half 9 de netten aan het opzetten ben begint het echter te druppelen. Ai... Toch ga ik maar door want de roepjes van o.a. koperwieken en zanglijsters geven toch aan dat er wel trek is van vogels. Dus vast ook van veldleeuweriken! Het zou leuk zijn om er daar een aantal van te vangen. Én een uil natuurlijk.

Het blijft echter lang rustig, maar gelukkig wel wat droger. Vogels blijven echter uit, dus rond 00:30 loop ik richting de opstelling om het af te gaan breken. Vanuit de verte zie ik echter al een grote lichte vlek in de netten hangen. Bingo! Na een snelle sprint (de vogel mag niet ontsnappen) sta ik even later een uil uit het net te halen. Een snelle blik leert met dat het een velduil is. Helemaal gaaf! Deze uil wordt nauwelijks gevangen in Nederland en deze vogel zal waarschijnlijk afkomstig zijn uit Scandinavië. Ze kunnen wel duizenden kilometers trekken.

Velduil

Op basis van de kleedkenmerken blijkt het te gaan om een jong vrouwtje. Een vogel die dus nog maar een paar maanden rondvliegt. Maar wat een soort om zo te zien. Heel erg gaaf!
Velduil
Overigens hingen er ook nog twee veldleeuweriken in het net. Ook leuk, maar ze vallen toch in het niet bij die uil.. Als de vogels weer losgelaten zijn en ik weer bij de netten kom blijkt de accu van de speakers leeg. Tijd om te gaan dus, maar met een prachtige vangst!
Veldleeuwerik

maandag 29 oktober 2018

Wéér een jammerlijke dip

Vandaag liep het weer niet echt lekker zoals gehoopt... Afgelopen zaterdag werd 's middags namelijk een roodoogvireo op Texel gevonden. Een zangvogel uit Noord-Amerika (dus de hele oceaan over gekomen!) die nog geen tien keer in Nederland is gezien. Voor mij echter onhaalbaar op zaterdag, dus maandagochtend was het de piep afwachten. Ik had immers teveel te doen om voor niks naar Texel te gaan... Toen de vogel gepiept werd om 10:05 ben ik vrijwel gelijk Hans Bossenbroek en Thomas Los op wezen halen, om de boot van half één te hebben in Den Helder. Het kon toch eigenlijk niet misgaan, want de vogel had zich gisteren ook de hele dag laten zien.

Op de boot was de vogel inderdaad nog in beeld, dus vol goede moed rijden we even later het eiland af. Al mijmerend over wat we eventueel na de waarneming van de vireo kunnen doen. Eenmaal op de plek in het Krimbos aangekomen, blijkt de vogel al drie kwartier uit beeld. Maar ach, hij zit vaak veel stil en beweegt rustig, dus hij zou wel tevoorschijn komen. Er loopt ook zo'n 30-40 man dus het vertrouwen zit er nog dik in. Terwijl de middag vordert slinkt dat, en slinkt dat. Uiteindelijk vertrekken we om half 4 zonder roodoogvireo. Helaas, helaas. Toch voor niks naar Texel gereden, want een roepende pestvogel die overkomt kan het niet echt goedmaken...
Plaats Delict...
Wellicht was het weer te donker geworden (in de ochtend had geregeld de zon geschenen), misschien zat hij even 500 meter verderop. Ik weet het niet. Maar het is weer wachten op de volgende. Helaas wel weer een pijnlijke dip op deze manier, want het najaar heb ik nog geen enkele nieuwe soort kunnen toevoegen. Wie weet komt er nog wat?

zaterdag 27 oktober 2018

Een rustig examen in Castricum

Vanaf 2014 ben ik regelmatig op het ringstation in Meijendel te vinden. Het vogelringen blijkt wel echt een vak apart te zijn en ook de nodige ervaring te eisen. Hoe vaker je het doet, hoe beter het allemaal gaat. De vogels afhandelen, ringen, op leeftijd brengen, determineren. Het hoort er allemaal bij, en om een volwaardig ringer te worden is daarom ook een examen nodig. De tijd is ondertussen wel gerijpt dat dat aan de orde is, en zo loop ik vanochtend in het donker door het Noordhollands Duinreservaat naar VRS Castricum. Daar heb ik vandaag examen gedaan. Een plek waar verreweg de beste soorten en meeste zeldzaamheden in Nederland worden geringd. Wat te denken van zes struikrietzangers dit najaar...
VRS Castricum
Vandaag blijkt het echter anders, en laten zeldzaamheden het af weten. Het weer is dan ook niet ideaal en met enige regelmaat komt er een venijnig buitje over. Desondanks worden vandaag nog 92 vogels gevangen, waarvan ik er zoveel mogelijk moet 'doen'. De meeste vogels vandaag zijn kramsvogels. Een soort waarvan ik er hiervoor slechts twee had geringd, maar nu komt daar een veertigtal bij. Prachtige lijsters!
Kramsvogel
De verdere vangst bestaat uit wat koperwieken, roodborsten, goudhanen, nog een grote bonte specht, een aantal spreeuwen, vier rietgorzen en het leukste is uiteindelijk een vrouwtje sperwer. Een prachtig exemplaar dat tussen de spreeuwen en kramsvogels in het net hing.

Sperwer 1kj vrouw
Al met al qua soorten wat tam, maar gelukkig verloopt het examen goed en mag ik mezelf 'vergunninghouder' gaan noemen. Daarop staat dat ik in Meijendel vogels mag ringen, maar ook het ringwerk in de Zegenpolder zal nog wel doorgaan als het goed is. Wie weet wat dat allemaal voor moois gaat opleveren. Ik heb er zin in!

Voor de totalen zie hier.

donderdag 25 oktober 2018

Waterpiepers en een pijnlijke dip

De afgelopen dagen was ik druk in de Zegenpolder met insecten determineren van de vallen. Ondertussen had ik in het maïsperceel nog wat netjes neergezet met het geluid van waterpieper. Een algemene wintergast in Nederland die erg weinig worden geringd. In het maïs bleken de nodige exemplaren te foerageren, en inderdaad lukte het me uiteindelijk om vier exemplaren te ringen. Erg leuk! Een prachtige pieper, die in de hand wel echt forser is dan graspiepers. En nu is het natuurlijk de vraag of dit nog doortrekkers waren, of gewoon overwinteraars...


Waterpiepers
Vandaag gaat het wat dat betreft wat minder van een leien dakje... Ik zit namelijk weer 's thuis achter m'n bureau en kijk dan zo nu en dan of er wat wordt gezien. Dat blijkt nu het geval te zijn, en wel een Kuhls pijlstormvogel die langs De Vulkaan is gevlogen. In Den Haag. Ondertussen echter alweer ruim 20 minuten geleden en het dringt niet gelijk door. Even later zie ik ook ene filmpje van de vogel en bedenk me dan dat het eventueel nog te halen is om de vogel op te pikken bij de Tweede Maasvlakte. Als de wiedeweerga zit ik dan in de auto naar het westen. Een klein half uur nadat de vogel langs Den Haag vloog.

Vlak voor ik de parallelweg opdraai bij de Tweede Maasvlakte hoor ik dat hij uit beeld is bij de Maasmond. Dat gaat dus precies goedkomen (denk ik). Bij de Tweede Maasvlakte zie ik echter de telescopen al omgedraaid staan. En blijde gezichten... De vogel is net 5 minuten uit beeld. Ai, ai ai... Het was een miscommunicatie via de Appgroep, want de vogel was hier dus al uit beeld en helemaal niet gezien op de Maasmond. In een uiterste poging rijd ik nog naar de andere parkeerplaats, maar het mag niet baten. De uiterst zeldzame pijlstormvogel uit zuidelijkere streken kan ik niet meer vinden.

Dit zijn toch wel de pijnlijkste dipjes, waarbij e de vogel op een paar minuten mist. En dan ben ik vermoedelijk de vogel aan de andere kant van de dijk gepasseerd onderweg naar de Telpost Tweede Maasvlakte. Als, ja als... Achteraf schiet je daar niet veel mee op. Achteraf had ik ook gewoon door moeten rijden naar Westkapelle. Daar kwam de vogel een drietal uur later in vol ornaat langs. Tja, achteraf...

Vanavond doe ik in de Zegenpolder ten slotte nog een verwoede poging om wat uilen te vangen. Het weer is echter miezerig en het lukt dan ook niet, helaas. Voor het donker ring ik nog wel een viertal graspiepers, en rond half elf hangt er wel opeens een kramsvogel in de netten. Een leuke verrassing! 
Kramsvogel

zaterdag 20 oktober 2018

Een tamme zaterdag...

Vanaf het donker staan we vanochtend weer met 6 man sterk in de Crezéepolder, hopend op wat vogeltrek. Er staat echter nauwelijks wind, en de meeste vogels zien we waarschijnlijk dan ook niet. De aantallen zijn namelijk niet hoog, maar ook met de krenten is het rustig. De beste soort van de ochtend is wel een duo zilverplevieren die kort ter plaatse zijn in de polder, maar ook schitterend over de telpost komen. Ze laten goed van zich horen! Uiteindelijk vertrekken ze toch richting zuidwest. Verder is een tweetal blauwe kiekendieven wellicht nog het noemen waard, maar veel meer dan dat is het helaas niet. Overigens lees ik nog wel twee Poolse kokmeeuwen in de polder af, waarvan er eentje ook in juli al rondliep. Die is dus aardig plaatstrouw. 
Poolse kokmeeuw
Voor de totalen van de telling, zie hier

Een gebruikelijk rondje door Ambacht, Polder Sandelingen en het Waalbos levert uiteindelijk ook niet veel spektakel op. Het spannendst is het nog in de Volgerlanden, waar nog een groepje van vier boomleeuweriken rondloopt, maar er zitten ook nog tientallen rietgorzen en wat ringmussen. Een wesp die een zweefvlieg verschalkt eist ook nog even de aandacht op...
Wesp doodt een zweefvlieg
Elders is het niet meer dan de gebruikelijke (vuur)goudhaantjes, wat waterpiepers, groene spechten en een enkele watersnip. Ook de zwarte ibis is ondertussen gevlogen uit het Waalbos. Jammer maar helaas! 

woensdag 17 oktober 2018

Bezoek aan ringbaan Westenschouwen

Op diverse plaatsen langs de Nederlandse kust worden in het najaar vrijwel dagelijks vogels geringd om de vogeltrek en andere zaken te onderzoeken. Zelf ben ik regelmatig op VRS Meijendel (bij Den Haag), maar het is ook leuk om zo nu en dan eens elders te kijken. Het vogelringstation bij Westenschouwen is in Nederland het zuidelijkste kuststation waar dagelijks word gevangen. Het is daarnaast ook een plek waar nog steeds een oud gebruik in ere wordt gehouden: lokvogels. 

In het verleden konden vogels eigenlijk alleen gelokt worden met vogels, omdat er nog geen apparatuur was om geluid mee af te spelen. Van sommige soorten werden dan vogels gehouden en bij het net in een kooitje gezet om de soortgenoten te lokken. Met name bij vinkachtigen en gorzen werkt dit erg goed. Deze zijn dan ook nauwelijks met geluid te vangen, maar met lokvogels uitstekend. Echter, op vrijwel allen ringbanen zijn de lokvogels vervangen door geluidsinstallaties. Het is namelijk erg inspannend om de lokvogels te onderhouden. 
Wand met lokvogels (meeste kooitjes zijn ook hier leeg)
Alleen bij Westenschouwen hebben ze besloten om dit stukje cultuurhistorie nog in ere te houden ten behoeve van het vogelonderzoek. Zij vangen dan ook grote aantallen vinkachtigen in vergelijking met elders in het land. Hoe dat in z'n werk gaat wilde ik weleens zien, en zo loop ik in het donker met Roel Meijer en Ad Kooij naar de ringbaan. 

Omdat wegens miscommunicatie  vannacht geen geluid gedraaid, vallen de vangsten van de nachttrekkers wat tegen. Qua dagtrek ziet het er veelbelovend uit! Grote groepen lijsters en vinken komen over, dus ook de lokkers worden gepositioneerd tussen de slagnetten. Het zijn met name vinken, kepen en kneuen, maar ook een enkele sijs en kruisbek. Dé manier om deze schaarse soorten te kunnen vangen en ringen. 
Lokkers in actie
Een enkele vink gaat bij de andere zitten en kan gelijk worden geslagen. Het werkt voor de vogels die reageren bijzonder goed! Ook de andere slagnetten werken overigens goed, aangezien we een vijftal grote gele kwikstaarten 'slaan' en nog wat graspiepers. Een van de kwikstaart betreft overigens een adult, een fraai exemplaar! 
Grote gele kwikstaart
Vink
De dag vordert gestaag en het zijn met name de goudhanen die de lijst aanvoeren. Een leuke verrassing zit er helaas niet in, maar desalniettemin een leuk bezoek! Voor de totalen zie hier (de kepen en meeste vinken na ons vertrek). 

maandag 15 oktober 2018

'Zwibis' en 'blako' tijdens bureauwerk

Oktober is een prachtige vogelmaand, maar er moet ook gewoon gewerkt worden! Vanochtend is het een prachtige ochtend, maar ik moet bezig met m'n scripite. Bij het open raam gaat dat best aardig Het is oktober en ondanks dat ik thuis zit is er maar weinig tijd om te vogelen. Vanochtend zit ik dan ook gelijk weer achter m'n bureau om insecten te determineren en andere belangrijke dingen te doen. Opeens hoor ik echter het bekende roepje van een bladkoning door het raam! Een leuke verrassing om zo eens een 'blako' te ontdekken. Een nieuwe soort voor de 'huislijst' en ze blijven toch zeldzaam in Ambacht!

Omdat bij Kinderdijk mogelijk een dwerggors over is gekomen, besluit ik toch nog even naar de Crezéepolder te gaan. Laurens van der Wind staat daar al te tellen, maar met al de rietgorzen in de polder zou hij daar zomaar kunnen zitten. In een uurtje tellen komt hij echter niet langs, maar een groep grote zilverreigers en wat boomleeuweriken zijn ook niet onaardig!
Grote zilverreigers
Na 11u stappen we dan op de fiets richting het Waalbos. Gisterenavond werd daar namelijk een zwarte ibis gemeld, en ook vanochtend is hij nog aanwezig. Vermoedelijk hangt het exemplaar al vanaf zaterdag rond op IJsselmonde. Omdat we vorig jaar ook al een 'zwibis' hadden is de druk er uiteraard af, maar het is toch wel een fraaie soort om te zien lopen! Erg leuk!

Zwarte ibis
Op de weg terug naar huis komt nog een groepje boomleeuweriken over, waarna ik me thuis weer installeer achter m'n bureau. Toch een leuk tussendoortje!

zaterdag 13 oktober 2018

Getikt van 1000den vogels...

De afgelopen tijd vielen de tellingen in de Crezéepolder doorgaans wat tegen. Qua aantallen en leuke soorten was 't nog niet veel geweest. Voor vandaag waren de verwachtingen dan eigenlijk ook niet erg hoog gespannen, maar toch staan Matthieu Plaissier, Arne van Wingerden, Daniël de Jong, Laurens van der Wind en ik in alle vroegte op de telpost. Dat levert bijvoorbeeld rond half acht een kort vliegende roerdomp op, leuk!

Qua trek valt het in het eerste uur nog wat tegen, maar dan blijken toch de vinken erg goed te vliegen! We komen erachter dat we hier echt tussen twee trekbaantjes inzitten, waarbij de grootste ten oosten van de telpost licht. Vrijwel de hele ochtend zit ik dus met m'n telescoop tegen de zon in te staren, maar het levert mooie aantallen op. Zou tellen we uiteindelijk ruim 6000 vinken, een dagrecord! Ook de dagrecords van o.a. sijs (175), veldleeuwerik (3088), boomleeuwerik (28) en rietgors (316) verbreken we. Prachtige aantallen voor hier! De rietgorzen trekken overigens op een wat andere manier door de dan rest, omdat die vrijwel allemaal voor de telpost invallen, even wat zaad opschrokken en weer verder trekken.
Uitzicht naar zuidoost
Uitzicht naar noordwest
Het in de verte staren levert naast de zangvogeltrek ook nog roofvogels op. Zo flappen er 21 sperwers voorbij, maar ook maar liefst drie blauwe kiekendieven, twee smellekens en een rode wouw. Deze laatste komt wel op grote afstand langs, maar het blijft altijd een mooie bonus op zo'n teldag!
Blauwe kiekendief                                                         ©Daniël de Jong
Dichtbij de telpost vliegt dus relatief weinig, maar desondanks komen er toch wel enkele soorten mooi langs. Zo vliegt een ijsgors mooi langs in een groep veldleeuweriken, en komt een geelgors luid roepend recht over telpost. Deze goede soort voor IJsselmonde horen we echter alleen maar, want voordat we het door hebben is hij alweer voorbij. De roep staat gelukkig wel mooi op de opname!

Met totaal 14672 vogels zetten we een dijk van een telling neer, met ook nog een viertal appelvinken, twee kleine zilverreigers en 250 slobeenden. Genieten!

Voor de totalen zie hier.

Na de telling stappen om 15u Arne van Wingerden, Laurens van der Wind en ik nog op het pontje naar de Sophiapolder om de wintertelling te doen. Het is ruim 20 graden, dus het klinkt wat raar... Wintergasten zaten er echter ruim voldoende! Uiteindelijk tellen we 4854 vogels verspreid over 39 soorten. De grootste aantallen zijn wintertalingen (1400) en kokmeeuw (1200), maar ook nog honderden berg- en krakeenden, meerkoeten, smienten en grauwe ganzen. In lagere aantallen zien we nog pijlstaarten (34), een vijftal lepelaars en nog twaalf kemphanen. Genoeg vogels dus, maar een leuke soort kunnen we er niet tussen ontdekken.
11 soorten watervogels... Leuk tellen! 
Eenden... Met name wintertaling
In de Strooppot zwemt echter nog wel een opvallende fuut rond. Het is nog een jonkie, maar wel duidelijk een albino (volgens mij). Blijft toch een gek gezicht, zo'n witte variant! Maar al met al dus een goede start van het winterseizoen, en een dag waarop je getikt zou worden van het tikken van al die vogels...
Albino fuutje

donderdag 11 oktober 2018

Nachttrekkende veldleeuweriken!

Wanneer je het hebt over vogels die in de nacht actief zijn, zullen ongetwijfeld meestal gelijk de uilen in de gedachte opspringen. Nu is dat natuurlijk waar, maar vele andere vogels zijn ook actief. Dan heb ik het met name over trekvogels. In de nachten kan massale trek optreden van zangvogeltjes, maar nu blijkt er maar één zangvogel te zijn die je 's nachts ook kan vangen en ringen op geluid: de veldleeuwerik! In goede treknachten kunnen de vangsten aardig oplopen, dus in de Zegenpolder moest dat ook maar geprobeerd worden! 

Nu draai ik tijdens het uilenvangen ook geluid van veldleeuwerik, maar nu is toch ook wel de tijd aangebroken dat ze trekken. Voor de schemer vang ik nog een tiental graspiepers dat op de vogelakkers foerageert, maar als de duisternis invalt komt de spanning. Zullen de leeuweriken komen? En misschien ook nog wel een uil? 

Al snel hoor ik de eerste koperwieken, zanglijsters en even later ook roodborsten en veldleeuweriken overtrekken. Ze vliegen dus wel. Na een tweetal uren hangt er dan ook inderdaad een veldleeuwerik in de netten. Erg leuk om deze soort zo 's nachts te vangen! Uiteindelijk lukt het me ook nog om een tweede exemplaar van een ring te voorzien. Mooi! 
Veldleeuwerik
De lucht betrekt en dus om 00:00 ruim ik op. Dat blijkt maar goed ook, want er komen stevige buien aan. Gelukkig voor middernacht dus nog die leeuweriken gevangen. Hopelijk gaat het volgend jaar ook gebeuren dat deze prachtige soort hier weer in de zomer bivakkeert. Dat zou toch wel erg mooi zijn! 

woensdag 10 oktober 2018

Drie leuke, algemener wordende soorten!

Afgelopen dagen zijn overal vele bladkoningen gezien. Vroeger nog een echte zeldzaamheid vanuit het verre oosten, maar tegenwoordig kan je er in de goede tijd wel over de 10 zien op een dag. Met name langs de kust, want in het binnenland blijven ze wel schaars. Het was me dan tot afgelopen maandag ook niet gelukt om er eentje op IJsselmonde te vinden. Een rondje door Ambacht leverde toen dan ook niet alleen een groepje van vijf boomleeuweriken op, maar ook een bladkoning in een grote groep mezen en zangertjes! Erg leuk! Riepen deed hij echter niet en hij was er lastig. Ik zag 'm dan ook maar twee keer, maar het was genoeg!

Vandaag hoopte ik eindelijk weer eens een bladkoning in de handen te krijgen. Dat lukte me nog maar één keer in 2015, dus voor een nieuwe was het wel tijd. Op de ringbaan in Meijendel zat het echter wat bladkoningen betreft tegen vandaag. Niet eentje vingen we er, wat voor de kuststations bijna zeldzamer is dan dat er wel één of meerdere gevangen worden...

We vingen overigens nog wel andere leuke dingen, zoals de tweede ijsvogel van het jaar en pas mijn eerste cetti's zanger op deze plek. Erg leuk! In het najaar gaan (waarschijnlijk jongen) van deze 'standvogel' kennelijk toch aan de wandel op zoek naar nieuwe broedgebieden. Deze vangst zorgt ook al voor het jaarrecord van deze soort voor Meijendel. Ook dit is een soort die namelijk sterk toeneemt in Nederland, maar dan vooral ook als broedvogel.
Cetti's zanger
En de vangst van een ijsvogel is na een winter waarin er velen het loodje hebben gelegd ook een goed teken! Hopelijk groeit de populatie van deze prachtige vogels weer snel aan. Dit was ook een jong, dus vermoedelijk wordt er al hard aan gewerkt...
IJsvogel
Verder was het een diverse ochtend met wel 20 soorten. Dat is niet slecht! Veel 'normaal spul', maar een grote gele kwikstaart was dan nog wel een leuke vangst. Verder hingen er in de vroege ochtend opvallend veel merels in de netten en is een late fitis ook nog wel het noemen waard.
Grote gele kwikstaart
'Jonge' merel (let op het contrast in de grote dekveren, één bruine veer)
Als de hut rond een uur of twee verlaten wordt loop ik weer richting de auto. Bijna bij de parkeerplaats vliegt er opeens plots een rover boven mijn hoofd. Met de kijker erop is het gelijk duidelijk dat het een juveniele steppekiekendief is. Een prachtig exemplaar! Net zoals de bladkoningen en cetti's zangers overigens ook een soort die veel algemener is geworden. Deze komt net als bladkoingen uit het oosten, doorgaans Rusland vermoedelijk. Maar desalniettemin een erg leuke waarneming en een mooie afsluiter van een diverse vangochtend!
Steppekiekendief
Voor de totalen zie hier.

vrijdag 5 oktober 2018

Weidesprinkhanen en andere leuks

Bij Fort Pannerden, in Gelderland, werd op 28 september een populatie weidesprinkhanen ontdekt. Eerder dit jaar dook al in Overijssel een exemplaar op, maar daar kwamen geen vervolgwaarnemingen van. Deze populatie was dus goed nieuws, want dit is voor het eerst dat wordt vastgesteld dat de soort zich in Nederland voortplant sinds 1947! Met insecten hoef je doorgaans niet zo te haasten, maar omdat Sander Elzerman aangaf dat hij vandaag zou gaan, dan stap ik graag in!

Vanochtend doe ik echter eerst nog een telling in de Zegenpolder, maar op de eerste veldleeuweriken en nog een paapje na, levert dat niet veel op. Rond het middaguur worden Hans Bossenbroek en ik dus opgehaald voor het ritje naar het oosten. Het weer is prachtig, dus de omstandigheden lijken ideaal om weer eens een sprinkhaan aan de lijst toe te voegen!
Zegenpolder
Bij aankomst is het even zoeken, maar met de hulp van Peter Hoppenbrouwers is een aantal zingende mannetjes snel gevonden. Ze hebben namelijk (net zoals vrijwel alle sprinkhanen) een karakteristieke zang die erg kenmerkend is. Mooi! Met wat geduld zijn deze insecten ook nog te fotograferen, alhoewel de kleedkenmerken lastig zijn vind ik. Alhoewel, met alle sprinkhanen heb ik moeite op het zicht. De zang is wat mij betreft verreweg het makkelijkste en beste determinatiemiddel. Bij deze nieuwe Nederlandse aanwinst werkt dat dus gelukkig ook uitstekend!
Habitat weidesprinkhaan

Weidesprinkhaan
Overigens blijken de uiterwaarden hier ook nog goed voor wat plantensoorten. Relatief eenvoudig vind ik zo witte amarant, liggende ganzenvoet, duifkruid en peperkers. Altijd leuk!
Witte amarant
Liggende ganzenvoet
Op de weg terug naar de auto horen we ook eindelijk onze eerste boomkrekel. Ze zitten hier veel, maar overdag zingen ze maar weinig. Leuk dat we er dus toch nog eentje kunnen vinden, en hij laat  zich nog zien ook. Fotograferen gaat helaas dan weer wat minder...
Boomkrekel
Eenmaal terug bij de auto blijken er nog een bladkoning en grauwe klauwier op relatief korte afstand te zitten. De jonge grauwe klauwier blijkt even later ontzettend simpel te zijn en we tikken hem gelijk vanaf de dijk binnen. Precies in de bramenstruik waar die zou moeten zitten, altijd leuk! In het plaatjes Bemmel horen we even later ook vrijwel gelijk de bladkoning roepen. Ook een eitje! Zien doen we 'm niet, maar dat doet er nou ook weer niet echt toe. Al met al dus geen onaardig middagje, maar de sprinkhanen blijven natuurlijk wel het hoogtepunt!