Rustige Mavla; najaar bijna ten einde

Deze zaterdag besluiten Laurens van der Padt en ik ook maar gewoon weer te gaan vogelen op de Maasvlakte. Het seizoen loopt natuurlijk alweer tegen zijn einde, maar eind oktober kan natuurlijk nog allerlei goeden soorten in het verschiet hebben. Vol goede moed beginnen we rond kwart over acht dan ook in de greppel, maar deze blijkt helaas behoorlijk leeg. Met 2 winterkoningen, 3 merels en een smelleken, die dan weer wel, moeten we het doen. Terug lopen we buitendijks want daar zou natuurlijk weleens een leuke tapuitje kunnen zitten. Dat levert echter enkel wat oeverpiepers een ene fraaie langs vliegende kuifaalscholver op.

Kuifaalscholver ©Laurens van der Padt

De Vuurtorenvlakte levert hierna nog wat goudhaantjes en een vuurgoudhaan op, waarna we besluiten maar eens bij de Oude Stuifdijk te gaan kijken. Op het water van de Nieuwe Waterweg zitten in tegenstelling tot afgelopen woensdag helaas geen rosse franjepoten dus dan moet die goede soort maar uit de bosjes komen. We lopen de hele dijk af aan de buitenkant en dat levert qua zangvogels niks op. We kijken echter wel verbaast als we midden uit de bossages van de dichtbegroeide dijk een waterral horen gillen! Even later horen we nog twee andere, geinig!

Aangezien ook hier dus niks te vinden is besluiten we richting de dijk van de Tweede Maasvlakte te gaan. We horen echter van Gijsbert Mourik dat het duindoornhaagje daar al is afgelopen dus dat scheelt weer... We kijken nog wel even in de nieuwe havens, maar meer dan 29 futen en een jagende smelleken krijgen we er niet uit. Ook over zee vliegt helemaal niks. Er zit dus niks anders op om toch weer even op om de terreintjes nabij de EON-centrale te gaan checken. Onderweg scoren we nog een normale tapuit maar als we bij de Bayer-parkeerplaats aankomen oogt het allemaal erg verlaten. We komen ook het terrein niet op dus uiteindelijk besluiten we maar gewoon lekker naar huis te gaan.

We stoppen uiteraard niet met vogelen maar stappen nog even op de fiets richting de Crezéepolder. Samen met Laurens vd Wind lopen we hier nog een keer doorheen wat de normale zanglijsters, veldleeuweriken en graspiepers oplevert. Laurens vd Padt en ik besluiten hierna voor de eerste keer dit najaar naar het Waalbos te gaan, wie weet wat daar allemaal zit. Dat blijkt uiteindelijk niet meer te zijn dan wat waterpiepers, een grote zilverreiger en een biscuitspreeuw die heel even voor wat spanning zorgt.

Waalbos

Al met al vandaag weer een rustige dag vogelen en het najaar zit er echt al weer bijna op.