Als de nacht invalt...

September is inmiddels weer aangebroken, en dan is het altijd weer even op de eeuwige maandlijst kijken wel soorten nog ontbreken. Zo bleek dat ik nog nachtzwaluw en bosuil moest, en aangezien het vanavond wel een mooie avond leek te worden besloot ik dus maar een poging te wagen op wat heideveldjes ten zuidwesten van Veenendaal.

Door een langzaam steeds donkerder wordend bos fiets ik richting de heideveldjes, waar als ik aankom, langzaam de horizon verkleurd van oranje naar het zwart van de donkere nacht... Het is nog stil op het veld en enkele wat boskrekels tsjirpen door de zwoele avondlucht. Langzaam worden dan de eerste sterren zichtbaar aan de hemel en alsof dat het teken is van het aanbreken van de nacht begint her en der een nachtzwaluw te roepen. Na nog een tiental minuten is het nog een stukje donkerder geworden waarop een nachtzwaluw de nacht al snorrend beantwoord met zijn vredige zang. De nacht is ingevallen en ook de bosuilen krijgen het door. Hier en daar roept een vrouwtje, en als dus ook die binnen is besluit ik de nachtvogels maar van de nacht te laten genieten en keer ik tevreden huiswaarts. Het blijft altijd toch weer verbazingwekkend hoe die nachtvogels afhankelijk zijn van het donker...