Vandaag is de dag alweer gekomen dat we Duitsland gaan verlaten. Meestal ben je na twee weken wel weer blij dat je weer terug kan naar huis, en dat is ook nu wel weer het geval. De hitte een beetje achter je laten en terug naar het koude platten kikkerlandje. Heerlijk. Onderweg stoppen we nog wel even op de Pietersberg bij Maastricht, om nog even in de vakantiestemming te blijven. Een oehoe blijkt aardig snel gevonden te zijn op de wand en zit heerlijk te dutten. Altijd een mooi gezicht in zo'n immense groeve, zíjn groeve, waar híj als enige woont, z'n kroost grootbrengt en zijn kostje bij elkaar vangt. Fantastisch toch.
 |
| Oehoe |
Een zingende lichtgroene sabelsprinkhaan op de helling ernaast is eigenlijk een leukere verrassing. Dit blijft nog steeds een lastige sprinkhaan in Nederland ondanks dat hij de laatste jaren toch aardig is toegenomen. Maar slechts op een enkele plek bevindt zich een populatie in het zuiden van Limburg. De grootste bevindt zich nabij Slenaken, waar ik ze
vorig jaar in grote getalen aantrof. Dit is echter weer een nieuwe plek voor deze soort, tof!
 |
| Lichtgroene sabelsprinkhaan |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten