Nationale bruggendag

Vanochtend krijg ik een sms'je van Herman dat hij richting de Terekruiter nabij Sneek gaat. Uiteraard voel ik daar wel wat voor. Zeker ook omdat er in het gebied ook een rosse franjepoot en steltkluten zitten en we op de terugweg nog even de zwarte ibis mee zullen pakken.

Na zo'n 20 minuten sta ik dan ook bij de bekende fietshalte en wordt ik samen met Jan opgehaald door Herman die altijd klaar staat bij een goede soort. De reis verloopt voorspoedig tot de Ketelbrug die helaas open staat waardoor we kostbare tijd verliezen. Hierna gaat het wel weer en eenmaal van de snelweg af duurt het ook niet lang voordat we, na het nodige oponthoud van de Fiets-Elfstedentocht, voor de eerste open brug stranden. Als deze gezakt is wordt hij weer snel gevolgd door een tweede zodat we er al aardig zat van worden.

Als we in de buurt komen zien we bij een paar huizen op staan maar in de verste verte is erg geen plasdras gebiedje te bekennen. Dankzij de dutchbirding-stickers op de auto's weten we dat we goed zitten en lopen het fietspad ernaast op wat ons zowaar naar de plek brengt. De vogelaars die we tegenkomen hebben geen goed nieuws: 'De terekruiter is maar door één iemand gezien vanochtend en verder niet meer'. Ze meldden echter ook dat er ook nog een grauwe franjepoot zit wat natuurlijk wel erg leuk is!

We planten ons op de uitkijkbult tussen de vele andere vogelaars en telescopen en beginnen ook met het scannen van het grote gebied. De steltkluten zijn gauw binnen en niet veel later zien we ook de grauwe franjepoot. Verder lopen er in het gebied de nodige kemphanen, zwarte ruiters, witgatjes, 2 krombekstrandlopers, bontbek- en kleine plevieren en een zwartkopmeeuw. Na iets van een uur wordt ook de rosse franjepoot gevonden zodat allebei de franjepoten weer op de jaarlijst staan!

Zwarte ruiter

Omdat het zoeken vanaf de bult een beetje vruchteloos is besluiten een paar vogelaars het op een bultje in het fietspad waar je ook net over het spoor kan kijken en vinden vanaf daar de terekruiter. Gauw snelt iedereen zich hiertoe en na enkele minuten staat hij op de lijst. In eerste instantie staat de vogel met z'n kop in de veren maar gaat na een tijdje toch lopen waarbij de omhoog gewipte snavel goed te zien is!

Terekruiter
Fotograaf: Herman vd Brand

Hierna verlaten we in de regen de plek en stappen in de auto op weg naar Schokland van de zwarte ibis en misschien het kleinst waterhoen. Uiteraard komen we weer de nodige open bruggen tegen en eenmaal op de snelweg zijn we daar gelukkig vanaf.

In Schokland aangekomen worden we op het aanwezig zijn van het kleinst waterhoen gewezen zodat een iegelijk op de paden moet blijven, wat we uiteraard graag willen doen.

We lopen eerst een rondje door het gebied wat roepende kwartels en een lepelaar oplevert. Omdat de zwarte ibis bijna alleen zichtbaar is als hij vliegt gaan we maar op de plek van de kleinst waterhoen posten en na zo'n half uur komt hetgeen waar we op hoopt. Een herriemakend vliegtuig vliegt laag over het gebied en zowaar zien we kort de zwarte ibis vliegen! We zijn tevreden met onze waarneming en hebben geen zin om nog meer tijd in de ibis te steken en keer tevreden naar huis.

'Gebiedje' Schokland

Eenmaal op de snelweg denken we van de bruggen af te zijn maar hoe kan het ook anders, de Ketelbrug staat weer open! Hiermee roept onze geliefde chauffeur deze dag met 3 jaarsoorten en een lifer uit tot de Nationale bruggendag.