Veldleeuwerik en 'robotap' als hoogtepunt

Als we in maart zijn aanbelandt ligt de winter toch vaak echt achter ons. De trek van vogels komt op gang, waaronder van rietgorzen. Normaliter een soort waarvan de doortrek met name in maart zich afspeelt. Een reden dus om weer eens naar de Zegenpolder te gaan om rietgorzen te vangen. Wellicht zijn nieuwe exemplaren aangekomen? Voordat ik de netten opzet voor de rietgorzen doe ik in het donker eerst nog een poging voor wintertalingen. Het vangen lukt helaas weer niet, de netten blijven akelig leeg.

Bij het opruimen van de netten wordt dat echter ruimschoots goed gemaakt door het plotseling gezang van een veldleeuwerik! Eindelijk! Jaren geleden verdween deze soort uit de polders van Rhoon als broedvogel. Door het experiment in de Zegenpolder namen de aantallen overwinterende veldleeuweriken hard toe, maar een broedgeval bleef vorig jaar uit. De hoop was dat het dit jaar wellicht wel ging lukken, en dit zingende exemplaar is daar dan toch misschien de voorbode van. Een spannende ontwikkeling!

In tegenstelling tot de wintertalingen lukt het met de rietgorzen wel wat beter. Toch blijft het lastig om ze te vangen en van tijd tot tijd zijn ze erg vliegerig. Uiteindelijk belandt een tiental exemplaren in het net, waarvan ook enkele al zijn geringd. Alle overwinteraars zijn dus nog niet vertrokken.

Rietgors

Tijdens een rondje door de polder kom ik ook zowaar nog een roodborsttapuit tegen. Het blijkt een koud kunstje om deze 'robotap' te vangen en te ringen. Het zou leuk zijn als het een broedvogel blijkt te zijn in de polder! Een prachtige beest is het in ieder geval en samen met de veldleeuwerik toch wel het hoogtepunt van deze dag.

Roodborsttapuit - 2kj man