Na alle hectiek van afgelopen dinsdag, stond ook de rest van de week nog behoorlijk in het teken van de Siberische waterpieper. Woensdagochtend kon ik het dan ook niet laten om weer richting de Hoeksche Waard te gaan, waar bij aankomst al waterpiepers op de percelen aanwezig waren. De vogel bleek er niet tussen te zitten, waarop ik dus maar naar een compleet ander deel van de polder besloot te gaan. Ze kunnen immers een behoorlijke reikwijdte hebben. Een enkele waterpieper kwam ik tegen, maar geen geringde, laat staan de Siberische. In Polder Groot Koninkrijk liet wel een bruine kiekendief zich nog fraai bekijken.
 |
| Bruine kiekendief |
Even later wordt de vogel toch weer gemeld op de akker waar ik 'm gisteren vond, maar daar aangekomen is er onduidelijkheid alom en is de vogel niet meer gezien. Maar door een paar mensen gezien. De rest gaat weer ijverig op zoek in de omgeving, maar ik besluit naar de suikerfabriek te gaan aan de andere kant van Puttershoek. Dat is een plek die de waterpiepers vanuit de Zwijndrechtse Waard vorig jaar vaak aandeden en ook nu blijkt de plek en weer goed bij te liggen! Een mooi plasje en vijf waterpiepers later is ook de eerste geringde afgelezen, R/BBB. Een exemplaar die ik dit jaar ringde. Leuk!
 |
| Braakliggend terrein bij de suikerfabriek |
 |
| Waterpieper R/BBB |
De vogels lijken uit de polder te komen, maar nog wat zoeken langs de Oude Maas leverde geen nieuwe plek met waterpiepers op. Donderdagochtend dus maar weer die kant op, in de hoop ze daar op de akkers te kunnen vinden. En dat lukte! In een groepje van 15 beesten kon ik R/BBY aflezen. Leuk om die uitwisseling tussen deze polder en de Zwijndrechtse Waard te zien, en opvallend dat aan de andere kant van Puttershoek een heel andere winterpopulatie lijkt te zitten.
 |
| Spruitenstoppel ten westen van Puttershoek |
Een mistig rondje gisterenavond door Sandelingen-Ambacht en de Crezéepolder leverde nog wel wat houtsnippen op, maar helaas geen vangst. Ook vanochtend was het nog wat mistig toen ik in de Crezéepolder waterpiepers vanuit Kinderdijk in zag komen vallen. In deze hoek is het ook nog steeds hopen op een aflezing, maar tussen ca. 10 exemplaren zat ook vanochtend geen geringde helaas. Na een wintertelling op de Utrechtse Heuvelrug (o.a. twee kleine bonte spechten) loop ik nog een ronde door de Zegenpolder, maar zonder bokjes deze keer helaas. Wel nog de overwinterende casarca's. Aangezien ook de Siberische waterpieper weer werd gemeld, ging ik toch nog maar even die kant op voor een betere waarneming. Ik was net te laat voor een hele goede waarneming midden op het pad, maar gelukkig lukte het daarna ook om de vogel mooi te kunnen zien op een spruitenperceel. De groep waterpiepers inclusief de Siberische bleef uiteindelijk echter tussen de spruitenplanten lopen, waardoor het vervolgens heel lastig was om de vogel goed in beeld te krijgen. Daarvoor lukte dat gelukkig goed en leek de vogel een stuk meer buff dan eerder deze week, een direct gevolg van meer zon en een meer kleurrijke (groene) achtergrond. Maar niet minder fraai!
Vanavond stond er na al dat waterpiepergedoe weer een heel ander doel op de planning: wilde kat! Vorig jaar hadden we al een keer een vergeefse poging gedaan en leverde een rondje door het heuvelland alleen veel dassen en een steenmarter op. Maar dit jaar weer een poging met z'n vieren: Herman vd Brand, Kees en Laurens van der Wind en ik. Om half acht vertrekken we bij Lage Zwaluwe naar het Vijlenerbos, waar we na een voorspoedige rit aankomen. Dan kan het zoeken met de warmtebeeldkijkers aan beginnen.
Stapvoets rijden we door het bos, waarbij we eigenlijk alleen veel muizen en een haas tegen het lijf lopen. Een flinke lichte vlek in een boom blijkt een mooie bosuil te zien, fraai!
 |
| Bosuil Foto: Herman vd Brand |
Als we even later uit het bos komen en over het veld schijnen, priemen er twee felle ogen onze kant op. Het zal toch niet?! Snel de kijker erop, en ja! Om 22:37 staan we al naar een schitterende wilde kat te kijken, die in ruig grasland zit en vervolgens langzaam richting het bos wandelt. Door de kijkers is o.a. de dikke pluimstaart met zwarte banden goed te zien. Met een telescoop had de waarneming nog beter kunnen zijn, maar op zo'n waarneming hadden we niet helemaal gerekend... Na een paar minuten is de kat verdwenen in het bos, wat een geluk! We rijden nog kort door het bos maar weten zelf eigenlijk ook niet waarom. We blunderen uiteindelijk nog tegen een vos aan, maar vertrekken dan ook vrij snel weer richting het westen. Top!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten