Om het wintervoorkomen van de waterpiepers op IJsselmonde beter te begrijpen, besloot ik vanochtend eens naar waterpiepers te gaan zoeken in de Hoeksche Waard. Rond 8:00 stond ik vanochtend dan ook in Polder Groot Koninkrijk om de afvliegende waterpiepers van de slaapplaats aldaar te volgen, in de hoop op geringde exemplaren in de groep. Al snel hoor ik enkele waterpiepers overkomen en na zo'n 15 exemplaren die allemaal richting het zuidwesten vliegen, besluit ik ook die kant op te gaan. Het is wat mistig, dus ik kan ze helaas niet lang volgen. Aangezien ik met de fiets ben is het zoeken echter wel wat makkelijker, omdat je dan al snel wat roepjes hoort vanaf de akkers.
Na enige tijd zoeken vond ik langs de Tweede Kruisweg, tussen Puttershoek en 's-Gravendeel, een groepje waterpiepers op een kleine spruitenstoppel. Een laag langsvliegende Aalscholver deed het hele zooitje echter opvliegen en de meest vertrokken richting west. Die kwamen later op de ochtend wel weer, maar zo’n 10 beesten bleven plakken. Die bleken na een inspanning van een half uurtje allemaal ongeringd. De rest van de groep was niet teruggekomen, dus via Puttershoek ging het naar de Kromme Elleboog bij Maasdam, waarvan ik op Google Maps al had gezien dat daar weleens een mooie akker zou kunnen liggen. En jawel! Een mooie spruitenstoppel met een flinke groep Waterpiepers (ca. 30) die zich bovendien goed lieten zien, inclusief de pootjes!
 |
| Spruitenstoppels |
Vanaf de weg was de groep goed te zien en gestructureerd checkte ik de hele akker. Mijn focus lag met name op de poten, maar opeens viel een exemplaar toch wel erg op. Donkere tertials, ‘open’ gezicht, donkere halsvlek … Even vroeg ik me af of ik niet gek was, liet de vogel los en zwaaide weer rustig het veld over, waarna even later mijn blik weer op de vogel bleef hangen. Hij knalde er toch wel uit, dus begon ik maar wat te digiscopen. De akker was goed overzichtelijk en de groep liep ook redelijk dichtbij, dus op wat foto’s en filmpjes is wel één en ander zichtbaar. Alle kenmerken van Pacifische Waterpieper, want dat is waar ik aan dacht, had ik niet paraat, dus voor wat ruggespraak stuurde ik de beelden door naar mede-IJsselmondenaar Thomas Los. Ik weet dat hij lijntjes naar wat 'wandelende encyclopedieën' heeft en binnen een paar minuten kreeg ik inderdaad de bevestiging dat ik niet helemaal gek ben en de suggestie om de vogel maar voorzichtig te piepen. Pfieuw!
 |
| Pacifische waterpieper |
Het piepje is gauw verzonden, maar op dat moment was de groep door onbekende oorzaak alweer verkast naar het oosten. Ik vermoed richting het spruitenstoppeltje langs de Tweede Kruisweg, dus ik trapte weer die kant op. Het was nog niet helemaal bezonken dat ik waarschijnlijk naar een nieuwe soort voor Nederland stond te kijken en zat ook nog half met de ringen in mijn hoofd (want ik had toch wel minimaal één geringd exemplaar verwacht) en hoopte maar dat het groepje zo weer gevonden was. De berichten stroomden ook nog steeds binnen, waaruit ik kon opmaken dat toch het meest werd gedacht aan de oostelijke ondersoort japonicus. Vooral vanwege de witte vleugelstrepen, vage donkere mantelstrepen en het ontbreken van buffe onderdelen. Ondertussen was ook Thomas gearriveerd en zag ik van een afstandje ook al meerdere mensen op de oude plek staan. Bij het veldje langs de Tweede Kruisweg zat een klein groepje Waterpiepers, zonder de vogel. Het was dus zoeken geblazen naar de groep en ik had vanochtend gezien dat ten noorden van de Molendijk (west van de HSL-lijn) ook een spruitenakker ligt. Die kant dus maar op en Thomas, die daar eerder was, gaf inderdaad aan dat een tiental beesten op de akker zat, maar waren verkast richting het zuidwesten. Op afstand zag ik nog een Waterpieper invallen, dus zekerheidshalve checkte ik nog het hele perceel. De groep bleek inderdaad verkast te zijn. Ondertussen was ook de groep vogelaars al aanzienlijk aangegroeid.
 |
| Pacifische waterpieper |
De meesten kozen ervoor om richting de Tweede Kruisweg te gaan, ik besloot compleet de andere kant op te fietsen. Waterpiepers kunnen immers zomaar een paar kilometer opschuiven, dus wie weet! In de polder tussen de Molendijk en de Gorsdijk vond ik inderdaad een groepje Waterpiepers, maar voordat ik de moeite kon nemen om ze te checken kreeg ik de melding dat de vogel weer in beeld is. Mooi! Collega Kees de Vries had ‘m teruggevonden in de groep langs de Tweede Kruisweg, die ondertussen ook op de geploegde percelen was gaan foerageren. Niet veel later sloot ik aan, maar viel het niet mee om de vogel goed en langdurig in beeld te houden. De rest van de middag bleef de vogel wel trouw in de groep en tussen de Tweede Kruisweg en de HSL-lijn, maar was soms gerust een uur uit beeld terwijl hij onzichtbaar tussen de voren aan het foerageren was en aardige afstanden af kon leggen. Dat bouwde de spanning af en toe op, wat met een smal landweggetje en wat opgefokte ‘Hoeksche Waarders’ niet altijd een gouden combinatie is …
 |
| Vogelaars |
Nadat iets voor 17:00 uur een deel van de groep was vertrokken naar de slaapplaats, hield ik het ook wel voor gezien. Achteraf toch iets te vroeg, want rond 17:00 uur heeft de vogel zich nog even laten zien, zodat het volgens mij voor de meesten wel goed kwam. Wat een dag... Nooit verwacht deze enorme zeldzaamheid in Nederland te ontdekken. Maar geringde waterpiepers zaten er dan weer niet tussen...
 |
| Vogelaars |
Zie ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten