Deze zaterdag staat de wintertelling op de Sophiapolder weer gepland, zodat Laurens van der Wind, Richard van Vught en ik om 8 uur in het pontje stappen. Ze zijn de laatste weken begonnen met de werkzaamheden op het eiland om de dijk te versterken, dus het hele rondje kunnen we niet maken, maar op de noord- en de zuidpunt kunnen we gelukkig wel komen. We starten op de noordpunt waar we stiekem ook nog hopen op een bruine boszanger in de bramen. Een schitterende plek ervoor, maar helaas... We tellen vanaf hier al een groot deel van het eiland, waar wintertaling deze telling de talrijkste soort is met ruim 1000 exemplaren. Verder is het tamelijk rustig en vanaf de noordpunt zien we weinig noemenswaardigs.
 |
Sophiapolder vanaf de noordpunt
|
Bij de zuidpunt hebben een kleine 500 brandganzen overnacht, die zowaar rond een uur of 10 nog steeds op het eiland aanwezig zijn. Verder lopen hier ook honderden kokmeeuwen, waartussen een zwartkopmeeuw een aangename verrassing is. Vermoedelijk betreft het de bekende overwinteraar uit Ambacht, die alweer enkele jaren in en rondom het dorp overwintert. In deze hoek laten ook de pijlstaarten, waar we deze telling 20 exemplaren van telling, zich weer mooi bekijken.
 |
Brandganzen
|
 |
Zwartkopmeeuw
|
 |
Pijlstaarten
|
We lopen hier nog even richting de zuidpunt in de hoop op wat zangertjes in het struweel. Die zitten er ook, want een groepje tjiftjaffen blijkt aanwezig. We zien of horen helaas geen zeldzame neefjes, zodat we met 43 soorten rond 10u het eiland verlaten. Toch weer een mooie telling en op het eiland is het elke maand toch weer net wat anders...
 |
Vraatsporen van bever langs de dijk
|
Aangezien we vanaf de Galgenplaat ook nog tjiftjaffen hoorden roepen, besluiten Richard en ik die ook nog maar even te checken. Dat blijkt geen slechte keuze, want in het zuidelijke deel treffen we een grote mezengroep met meerdere tjiftjaffen, goudhanen, vuurgoudhanen en boomkruipers. Eén van laatstgenoemde houdt ons nog een klein uurtje bezig, omdat het exemplaar erg wit oogt en hoog roept. Daarbij laat hij zich zeer slecht zien en zijn we 'm ook lang kwijt. Uiteindelijk blijkt het op basis van de roep toch een normale boomkruiper, en niet de gehoopte taigaboomkruiper. Goede foto's kunnen we niet eens van het beestje maken.
 |
Boomkruiper
|
In de tussentijd horen we ook diverse keren goudvinken roepen uit het dichte struweel. Een aangename verrassing, want de laatste twee jaar is dit weer een lastige soort op IJsselmonde. Daarbij zijn ze in 2014 voor het laatst op de Galgenplaat gezien, dus dat is ook alweer een tijdje geleden. De bruine boszanger of een andere leuke zeldzaamheid zat er niet in, maar wie weet de komende periode nog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten