zaterdag 21 december 2019

Een week met sneeuwgors, een sprinkhaan en vangsten

De laatste tijd heb ik in wat vrije uurtjes nog wat gevogeld en vogels geringd. Afgelopen week had ik op zaterdag geen tijd om te vogelen, maar toen een sneeuwgors bij de Rhoonse grienden werd gemeld kon ik die toch niet laten schieten. Naast de parkeerplaats liep deze tamme zeldzaamheid op IJsselmonde. Eerder had ik al een exemplaar over de Crezéepolder, maar die hoorden we alleen in het veld. Dit exemplaar dat op een enkele meter afstand druk aan het foerageren was, was dus zeker wat aantrekkelijker om te zien. Een leuk beestje!

Sneeuwgors
Afgelopen maand moest ik een telling uitvoeren op de Zandmotor, bij Ter Heijde, waar een drieteenmeeuw nog een leuke soort was. Ook vlogen nog de nodige roodkeelduikers langs, zwommen enkele toppers rond en vloog nog een paarse strandloper richting zuid. Leuk werk!
Drieteenmeeuw
's Avonds deed ik weer een poging in de Zegenpolder om een houtsnip te vangen, maar deze keer was het succes wat minder. Ik kwam nog wel een stuk of vijf beesten tegen, maar ze waren me net wat te slim af. Nog blijven oefenen... Een meerkoet was dan weer wel eenvoudig uit de sloot te vissen...
Meerkoet
Woensdagavond lukte het weer om een waterpieper te ringen langs de Devel, en tevens vloog nog een spreeuw de netten in. In de rietkragen slapen deze winter honderden spreeuwen, maar gelukkig zijn (nog) niet hele groepen de netten in gevlogen. In zo'n geval zou de vangactie flink uit de hand lopen, maar ook de waterpiepers lijken de rondvliegende spreeuwen niet echt te waarderen. Dat ene beest was, zoals wel vaker met spreeuwen, een flinke schreeuwlelijk.
Waterpieper
Spreeuw
Gisterenavond kwam ik nog langs Amersfoort, waar afgelopen winter een nieuwe sprinkhaan voor Nederland werd ontdekt: de schildboomsprinkhaan. Een soort die met name goed te horen is met een batdetector en pas actief is vanaf oktober tot december. Het geluk daarbij is, is dat struiksprinkhanen, waar het geluid enigszins op lijkt, nu niet meer actief zijn. Ondanks dat dit jaar nog geen waarnemingen zijn gedaan, besluit ik toch maar een uurtje door het Park Randenbroek te dwalen. De omstandigheden zijn op zich goed, met nog zo'n 9 graden.

Het duurt even, maar dan hoor ik toch opeens een exemplaar roepen. Het beste hoor ik 'm eigenlijk met het blote oor, iets wat me met struiksprinkhanen niet lukt... Het beest is echter toch alweer snel stil, helaas, en ik krijg 'm dus ook niet te zien. Wie weet lukt het nog 's om de soort wel te zien, maar deze nieuwe sprinkhaan staat wel weer op de lijst.

Vanochtend maak ik ten slotte nog een rondje voor kokmeeuwen in Zwijndrecht en Ambacht. Dat levert uiteindelijk nog acht aflezingen op van kokmeeuwen uit Litouwen (3), Duitsland (1), Polen (2) en Zweden (2). Alle bekende exemplaren, maar het blijft leuk om ze weer te zien terug keren op de vaste plekken. Eén van de Litouwers heb ik echter alweer 3,5 jaar niet gezien, extra leuk dus!
Litouwse kokmeeuw W-ESF1

Geen opmerkingen:

Een reactie posten