Twee Zuid-Europese gasten vandaag

Afgelopen week was het rustig op de Maasvlakte, op de fenomenale rosse waaierstaart na natuurlijk... Wel zat er nog een enkele bladkoning, maar meer was het dan ook niet. Vanochtend gaan Herman vd Brand, Laurens vd Padt, Jacob Molenaar en ik het echter toch maar weer gewoon proberen, en we beginnen op de Vuurtorenvlakte.

In vergelijk met vorige week is het wel gelijk duidelijk dat het een stuk rustiger is in de bosjes. Twee roepende bladkoningen in de wilgjes zijn wel erg leuk! In beeld krijgen we ze helaas niet, maar om de eerste van het najaar weer te horen is sowieso fijn. Verder zien we op de vlakte echt niet meer dan wat zanglijsters, heggenmussen, een enkele tjiftjaf en zwartkop en twee boompiepers.

Vuurtorenvlakte

Aangezien bij het Luzerneveld en de greppel al mensen rondlopen, besluiten we maar gewoon weer de Tweede Maasvlakte te pakken. Een smelleken vliegt daar weg als we aankomen, maar de haag duindoorntjes zijn helaas op een paapje, 3 graspiepers en een vink na leeg. We lopen dus enkele kilometers voor Jan Joker... Tenminste, de kans dat er dan de volgende keer wat in zit is daarmee wel weer groter...

Bij het Luzerneveld zoeken we nog even naar ijsgorzen, maar die zijn 'm weer gesmeerd. We besluiten het bezoek met de rosse waaierstaart die nog steeds aanwezig is. Hij ziet er niet helemaal lekker uit, maar zo nu en dan pakt hij toch nog een rupsje, dus echt ziek lijkt die me niet. Fraai laat hij zich in ieder geval wel bekijken...

Rosse waaierstaart

Eenmaal thuis stap ik gelijk in de auto richting Tilburg. Eergisteren werd daar namelijk een marmereend gevonden in een plasje en die bleek ongeringd te zijn en gaaf in z'n verenpak te zitten. Dat zijn twee pluspunten voor een wilde vogel (dat blijkt natuurlijk altijd dicutabel met eenden), dus ik moet 'm natuurlijk nog wel even zien. De kans dat die aanvaard wordt als de 2de marmereend voor Nederland is immers aanwezig. L

Op de plek aangekomen ligt de Zuid-Europese eend te dutten op de kant, en d'r is werkelijk niks aan te zien. Af en toe gaat z'n kop omhoog, maar meer is het ook niet. Na een kwartiertje houd ik het dus voor gezien en vertrek, met wellicht wel een nieuw soort en daarmee ook de tweede Zuid-Europese dwaalgast naast die rosse waaierstaart vandaag.

Marmereend

Weer thuis aangekomen besluit ik met Laurens vd Padt nog even de Crezéepolder uit te kammen. Daar blijken weer vogels genoeg te zitten, maar op zo'n 100 graspiepers, 4 tapuiten, 4 paapjes, 2 roodborsttapuiten, 4 gele kwikstaarten en de eerste 2 bokjes na is het rustig, en een krentje zit er na de zwartkopgors nog niet in... Komt vanzelf wel weer aanwaaien, zo lijkt me..

De dijk kan bijna door...