Weer een nieuwe: Indische kievit!

Gisterenmiddag was ik onder de rook van Amsterdam aan het werk, toen er in de Driemanspolder bij Zoetermeer een vorkstaartplevier werd gemeld. In eerste instantie werd hij doorgegeven als steppevorkstaartplevier, maar toen het toch een vorkstaartplevier bleek te zijn, besloot ik toch maar via de Driemanspolder terug te rijden. Een hele goede voor provincielijst ten slotte! Toen ik aankwam in het gebied bleek de vogel helaas net gevlogen. Besloot toch maar naar de plek te lopen en na een praatje onderweg kwam ik aan, waarna ik een uurtje tevergeefs wachtte en de vogel niet meer terugkwam... Tijdens het praatje onderweg was hij voor de laatste keer langsgekomen, dus had ik geen praatje gemaakt was het net goed gekomen. Helaas... 

Vanochtend was ik met een aantal collega's bezig in de Nieuwkoopse Plassen, als de melding doorkomt van een Indische kievit in het Zeeuwse Vrouwenpolder. Een aantal jaar geleden zat er ook al een Indische kievit kortstondig op Texel en Ameland, en mede door het feit dat die vogel eerder was gefotografeerd in Duitsland en Kroatië is die waarneming geaccepteerd. Aangezien ook dit exemplaar ongeringd is, is de kans groot dat het een wilde vogel betreft en hoeven we niet lang na te denken om richting de auto te lopen...

Het vorige exemplaar had ik gemist, net zoals vrijwel iedereen. Op dat moment was er met name ongeloof dat het een wilde vogel zou betreffen en ik was dat jaar bovendien een stukje minder actief. Dat kostte me (achteraf) ook andere goede soorten als grijskopkievit, maar gaan rijden naar Texel kwam toen niet in me op... Nu is het toch ook een tweetal uurtjes rijden, maar de tijd vliegt en niet veel later komen we aan op Walcheren waar de vogel gelijk in beeld loopt. Vanaf de weg is de vogel goed te zien in een afgesloten grasland. Hij loopt tussen de Jakobskruiskruid en is daardoor soms uit beeld, ook vanwege het reliëf in het terrein. Meestal is dan ook alleen maar de kop van de vogel te zien, maar die is ook bijzonder fraai! 

Indische kievit (plaatje door de verrekijker...)

Het is gezellig druk en voor mij zowaar alweer mijn zesde nieuwe soort van het jaar! Dat gaat lekker, en zeker de laatste maanden schiet het aardig op. We wachten nog een tijdje in de hoop dat hij misschien nog even gaat vliegen (dan zie je toch net nog wat meer aan zo'n vogel), maar dat zit er voorlopig niet in. Een passerende bijeneter en zomertortel zijn natuurlijk ook erg vermakelijk en het blijft een erg fraaie waarneming van een stevige dwaalgast! Het is namelijk pas de tweede vogel zover in Europa buiten het broedgebied, alhoewel het mij zeker niet zal verbazen als het dezelfde vogel als van 2019 zou blijken te zijn. Je verbaast je toch vaak hoe makkelijk dit soort vogels onder de radar blijven...