Zanggors als grensgeval

Gisterenmiddag werd ik vlak voor het teamoverleg opgeschrikt door de melding van een zanggors op enkele tientallen meters van de Nederlandse grens in Prosperpolder. Net in België dus. Deze Noord-Amerikaanse dwaalgast is slechts één keer eerder in Nederland waargenomen, en was toen weggelegd voor een enkele vogelaar. Een hele goede soort dus, maar net in in ons landje. Afwachtend op verdere berichten wordt er even later druk overlegd over andere zaken en blijkt de vogel vrij honkvast in België. Als het overleg rond vier uur klaar is, wordt de vogel echter opeens in Nederland gemeld. Snel moet besloten worden of dat we nu een poging gaan wagen, en we besluiten het toch maar een kans te geven. In Ambacht pik ik nog snel Laurens van der Wind op, waarna we na een ritje door de Antwerpse haven nog een kwartiertje tot zonsondergang hebben. Het blijkt te kort want de vogel is al enige tijd uit beeld en als het steeds donkerder wordt blijft dat ook zo helaas...

Nederlandse deel van het dorpje, met de heg als belangrijke zangpost

Vandaag echter weer een nieuwe ronde met nieuwe kansen, dus vanochtend stond ik met Arjan Molenaar en vele anderen weer met het eerste licht in het gehuchtje. Uiteraard zoveel mogelijk aan de Nederlandse kant van de grens, want de hoop is natuurlijk dat hij net als gisteren weer in Nederland zal opduiken. De grens wordt weer even helder in het landschap ingetekend (die loopt daar dwars door tuinen, erg onlogisch) en het zoeken begint. Voor de meesten al afwachtend in Nederland, andere dwalen voorzichtig het Belgische in...

Toch wel enigszins tegen mijn verwachting wordt iets over acht de vogel al opgepikt op korte afstand van de Nederlandse grens en hij vliegt daar niet veel later al overheen. Dat ging soepel! Vervolgens laat hij zich met name in Nederland erg mooi zien, al foeragerend en ook luidkeels zingend. Wat een gave soort en een mooie eerste nieuwe voor het jaar! 

Zanggors

Nadat de vogel weer naar België verdwijnt is het voor ons ook weer mooi geweest en keren we weer terug naar het noorden. Het is gelukkig niet veel langer dan een dik uur rijden, dus we zijn mooi op tijd weer terug! Via de groep waterpiepers, waar ik zowaar nog weer twee exemplaren kan aflezen, zit ik even later dan ook weer thuis te werken na een fijne twitch. De dip van gisteren was natuurlijk snel vergeten. 

Vogelaars in Prosperpolder