maandag 28 oktober 2019

Een stiekeme gors en prachtige uilen

Nadat gisteren een heuse witkeelgors is ontdekt op de oude Stuifdijk, op de Maasvlakte, rijd ik eerst die kant op voordat ik naar Den Haag ga voor werkzaamheden. Witkeelgors is een dwaalgast uit Noord-Amerika, waarvan in Nederland al enkele gevallen zijn. Het betroffen echter geen 'twitchbare' gevallen zodat geen Nederlandse vogelaar 'm op de lijst heeft. Ondanks dat deze dwaalgast zeer waarschijnlijk per schip de haven is gekomen, is het echter een drukte van belang op deze maandagochtend. En niet onterecht, want ook al is het (gedeeltelijk) per schip; de hele Atlantische Oceaan overkomen doe je niet zomaar. Kennelijk is deze soort hier verzeild geraakt na een orkaan, waardoor meerdere Amerikaanse dwaalgasten in Europa zijn waargenomen.

Eenmaal op de locatie is de vogel nog niet gezien, maar vermoedelijk al wel gehoord. Ook gisteren was de soort heel lastig te zien, dus dat is weinig verbazend. Niet snel nadat ik ben aangekomen, wordt de soort plotseling door een handje vol vogelaars gezien. Oef! Hij zit er dus nog in ieder geval!
Vogelaars hopend op een glimp
Wat nu volgt is een kat-en-muis-spelletje met een vogel die zich heel laag in het struikgewas van de dichtbegroeide Stuifdijk ophoudt. Hij roept met enige regelmaat en zo is enigszins vast te stellen waar hij zich ongeveer ophoudt. Verder is het hopen dat hij even omhoog komt in de struiken en dat je dan ook op de goede plek staat. Rond tien uur gebeurt het even, maar het zijn weer slechts enkele vogelaars die de vogel kort zien zitten in een vlier.

Rond 11:30 is het dan voor mij raak, als plotseling naast mij de vogel wordt gezien. Ik sta gelukkig precies goed en heb de vogel gelijk in beeld, in een duindoorn. Helemaal vrij zit hij zo'n tien seconden, waarna hij vliegend weer naar de bodem duikt. Wat een gaaf beest! Nu de vogel binnen is, is het tijd om weer aan de bak te gaan. Wat een belevenis en dus toch nog een nieuwe soort dit weekend, nadat ik geen mogelijkheid had om naar de bruine lijster van Vlieland te gaan...
Vogelaars langs de Stuifdijk
Na de werkzaamheden in Den Haag heb ik vanavond gereserveerd om weer eens een poging te doen om uilen te vangen in de Zegenpolder. De luzerne is recent gemaaid, dus dat biedt weer mogelijkheden. Rond 21u staan de netten pas open, maar voordat ik het geluid van veldleeuwerik heb aangezet hangt er nota bene al een ransuil in het net. Het blijven fantastische beesten, super! En een goed begin natuurlijk!
Ransuil
De tweede check van de netten levert geen uilen op, maar wel hangen vijf veldleeuweriken in de netten. Dat betekent dat ze aardig aan het trekken zijn en het nog wel druk kan gaan worden. En dat blijkt ook, want nadat ik om 01:00 de netten dicht heb geschoven, heb ik 50 veldleeuweriken met een ringetje los kunnen laten. Een prachtig aantal! Als ik de hele nacht door zou hebben gevangen zou dat aantal nog wel verdubbeld kunnen zijn denk ik, maar morgen moet weer gewerkt worden... Overigens vliegt er ook nog een spreeuw in de netten, die vreselijk veel kabaal maakt... 

Veldleeuwerik
Spreeuw
Rond 23:00 hangen er naast de veldleeuweriken ook weer twee uilen in het net: weer twee ransuilen. Het op leeftijd en geslacht brengen van deze soort is niet altijd eenvoudig, maar dit zijn duidelijk een man (veel lichter) en een vrouw. Prachtige dieren! Overigens opmerkelijk dat ik geen kerkuilen in de netten tref, want continu zitten in een boerderij in de buurt jongen te roepen. De ouders moeten dus druk aan het jagen zijn geweest, maar helaas...
Ransuil - man
Ransuil - vrouw

Geen opmerkingen:

Een reactie posten