Oktober 2025

In het najaar zijn altijd nog een paar plantensoorten die dan de piek hebben van hun bloei. Eén van die soorten is franjegentiaan, maar lang niet jaarlijks staat deze soort in bloei op de weinige groeiplaatsen in Zuid-Limburg. Dit jaar bleek dat echter wel het geval, en samen met een nieuwgevonden soort voor Nederland: wilgsla, was dat de reden om een middagje heen en weer te rijden naar het zuiden. Mooie soorten en leuk om zo weer eens in Limburg te zijn! 

Franjegentiaan

Wilgsla

De rest van de maand stond vrijwel uitsluitend in het teken van vogels. Oktober is natuurlijk de maand bij uitstek voor doortrek en zeldzame soorten, maar ondanks dat zat een goede twitch er helaas niet in. Zeldzame soorten werden wel voldoende gemeld, maar geen soorten die nog op mijn lijstje ontbreken, met uitzondering van stormvogeltje. Dit is toch nog wel de makkelijkste nieuwe soort voor mij, maar je moet altijd maar net op de goede plek zitten. Op 24 oktober zat ik bijvoorbeeld weer aan de Maasvlakte met windkracht 7 (west). Dat leverde echter niet de gehoopte krent op en veel verder dan twee grauwe pijlstormvogels en wat middelste jagers kwamen we niet. Naast de telpost lag overigens nog wel een flinke grijze zeehond te pitten. 

Grijze zeehond

Ondanks dat wij geen stormvogeltje zagen, vloog er nog wel eentje langs de Maasvlakte dit jaar, en werd eind oktober een paar dagen op rij een 'stofje' gemeld bij het Kornwerderzand, langs de Afsluitdijk. Op 28 oktober trok ik dus de stoute schoenen aan en stond met het eerste licht bij het Kornwerderzand. Wie niet waagt, wie niet wint! De wind was nog steeds stevig vanuit het westen, en al snel verschenen de eerste leuke soorten op het toneel. Een paar kleine alken, een noordste stormvogel, grauwe pijlstormvogel (beide heel goed voor de Waddenzee) en een rosse franjepoot zorgden voor voldoende vermaak. Na 11 uur verscheen opeens een vaal stormvogeltje in beeld en werd de spanning opgevoerd! Omdat ik nog werk te doen had, had ik met mezelf afgesproken om 12:00 af te taaien. Je kan altijd wel blijven zitten... Klokslag 12 uur vertrok ik dus, maar het gevreesde scenario kwam uit... 

Dwergmeeuw

Rond 12:15 vloog een stofje schitterend langs, terwijl ik alweer in de Wieringermeer reed. Uiteindelijk besloot ik toch nog een ultieme poging te wagen en terug te rijden, zodat ik 'm misschien kon oppikken bij Breezanddijk. Uiteindelijk na een half uur posten helaas geen stofje voor mij, maar daar kwam nog wel weer een fraaie rosse franjepoot langsvliegen. Wellicht volgend jaar weer een nieuwe poging in deze hoek! 

Naast de zeevogels bracht ik nog twee bezoekjes aan de Maasvlakte, maar ook daar bleef het taai dit najaar. Het leverde nog een fraaie sneeuwgors, bokje, kuifaalscholver en een kleine karekiet op, maar meer zat er helaas net in. Op 18 oktober besloot ik daarom eens voor de verandering een flinke wandeling in Voornes Duin te maken. Een gebied wat totaal niet bevogeld wordt, maar waar natuurlijk zomaar van alles op kan duiken. Het was een spannende najaarsdag en door het hele land werd van alles gevonden. Een ideale dag dus om in het duin te vogelen en uiteindelijk was het niet onaardig met overtrekkende kleine rietganzen, een paar velduilen, geelgorzen en een Siberische tjiftjaf. 

Siberische tjiftjaf

Geelgors

Velduil

Oktober is natuurlijk ook de maand waarin veel bokjes terugkeren en doortrekken, en op IJsselmonde lukte het weer om aardig wat bokjes te vangen. Helaas is het aantal geschikte plekken dit najaar laag, wat dus geen hele grote aantallen heeft opgeleverd. Wel was de ontdekking van de Blankert, een groot overstromingsgrasland aan de zuidkant van de Oude Maas, de moeite waard. In het gebied verbleven behoorlijk wat bokjes en het lukte ook om vogels terug te vangen van IJsselmonde. Blijft leuk om die uitwisseling te zien natuurlijk. Aangename verrassing tijdens het vangen van bokjes was een dwerggors die luid roepend in de polder opvloog, altijd leuk! 

Geertruida Agaatha Complex (GAP)

Bokje

Langs de Devel lukte het weer om de eerste waterpiepers van de winter van een ringetje te voorzien. Aflezen in het veld lukte helaas nog niet, maar wel las ik nog weer de nodige kieviten af in de Crezéepolder. Op 11 oktober was ik nog weer eens in Meijendel. Elke maand vind ik uiteindelijk dat ik te weinig in het duin komt, maar de vangsten van oeverpiepers haalden me overtuigend over de streep om weer eens een dagje te vangen. Een goede dag bleek het, met uiteindelijk een dagrecord aan kleine barmsijzen (74) en vooral ook de vangst van een schitterende oeverpieper! Erg blij met deze vangst van een soort die natuurlijk sterk lijkt op 'mijn' waterpiepers. 

Waterpieper R/BRY

Kleine barmsijs

Oeverpieper

Dat was het dan ook wel eigenlijk voor de maand oktober. Een leuke verrassing ten slotte was nog een bladkoning die ik vlakbij de tuin vond, altijd leuk om daar in het najaar tegenaan te lopen. De eerste wintertelling op de Sophiapolder had ook weinig verassingen in petto: 33 pijlstaarten, 7 wulpen en de gebruikelijke pontische en geelpootmeeuwen.