Gisterenmiddag werd rond 15u een heuse renvogel ontdekt in het duingebied net ten noorden van Bergen aan Zee. In de late middag konden dankzij excursies van de beheerders (de vogel zat immers in verboden gebied), de nodige vogelaars genieten van deze extreme zeldzaamheid uit Noord-Afrika. In 1986 was de laatste renvogel in Nederland is waargenomen, en nu na 35 jaar dus weer eentje. Een soort die met recht totaal is verdwaald, maar in het duingebied een verstuivend duin had gevonden wat wel wat weg heeft van een klein woestijntje. Dat had 'tie goed gedaan. Aangezien ik vanochtend om 12 uur weer in Den Haag moest zijn, besluit ik het zekere voor het onzekere te nemen, door met zonsopkomst in Bergen aan Zee te staan. Na een voorspoedige reis met nog geen files lukt dat gelukkig goed!
Na een kaartje gekocht te hebben om het duingebied in te gaan (betaald parkeren is pas vanaf 10u, scheelt weer), lopen we met nog zo'n 30-40 vogelaars een stuk richting de bewuste plek. Het miezert en het is eigenlijk nog half schemerig als we vanaf een hoog duin richting de plek van de vogel kunnen kijken. Een tweetal boswachters is ons voorgegaan en kijkt op de plek of de vogel nog steeds op dezelfde plek als gisterenavond aanwezig is. De vogel was daar namelijk gaan slapen en leek bovendien niet heel fit, ondanks dat hij 's middags in het gebied was ingevallen. Vanaf het duin zien we de boswachters even later wijzen en ook de telefoon pakken, dat moet wel goed nieuws zijn...
 |
| Uitzicht op het stuifduin |
Even later komt inderdaad het bericht dat de vogel nog op dezelfde plek staat, dus in gezwinde spoed gaan wij richting het hekje waar we niet veel later worden doorgelaten. De renvogel zit precies achter een hoog stuifduin en is zodoende volledig onzichtbaar vanaf het openbare deel. Dankzij de boswachters mogen we de vogel zien en we krijgen 'm dan ook keurig op een presenteerblaadje aangewezen. Schitterend! Het beest zit nog steeds stil, verschuilend achter een pol en zo nu en dan zet hij een klein stapje.
 |
| Renvogel |
Na een uurtje komt de vogel echter meer in beweging, flappert ook een paar keer met de vleugels en gaat ook aan de wandel op het stuifduin. Nouja, hij gaat rennen en doet zijn naam eer aan. Regelmatig zien we 'm ook insecten van het zand oppikken. Wat een fraaie vogel! De lokale graspiepers en witte kwikstaarten denk daar anders over en zitten regelmatig verbaasd eromheen, maar gelukkig voor de vogelaars die steeds aankomen trekt de vogel zich daar weinig van aan. Rond kwart voor tien besluit ik het voor gezien te houden, maar wat een fraaie nieuwe soort weer! Uiteindelijk vertrekt de vogel overigens rond kwart voor elf definitief hoog richting noord, maar toen was ik alweer lang en breed onderweg naar het zuiden.
 |
| Renvogel |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten