De vlakte zit zoals altijd vol met vogels en daar springen nu een tweetal zeearenden op de gebruikelijke grote afstand, wat raven, een paartje nonnetje en een drietal vossen uit. Deze laatste zijn toch altijd wel leuk te zien zo op de vlakte, daar ligt voor hen immers voedsel zat.
 |
| Vos ©Jacob Molenaar |
Bij de Praamweg zoeken we even later tevergeefs naar de overwinterende ruigpootbuizerd, waarna we koers zetten richting de sluizen bij Lelystad. De witwangstern blijkt daar echter tot onze spijt niet rond te hangen dus we gaan maar gewoon door richting Noord-Holland, voor de roodkeelnachtegaal. Onderweg zien wel langs de Houtribdijk nog flinke aantallen toppers en in minder forse groepen grote zaagbekken en nonnetjes. Altijd leuk! Eenmaal in Noord-Holland zien we langs de weg plotseling een ransuil liggen. Iets minder leuk natuurlijk, maar wel mooi om zo'n dier eens van dichtbij te kunnen bekijken. Vooral ook die haartjes aan de veren, waardoor uilen geruisloos vliegen. Geweldig!
 |
| Ransuil |
In Hoogwoud is de roodkeelnachtegaal snel in het bewuste perkje gevonden, waar hij op soms nauwelijks een meter wat rondscharrelt in de bosjes. Het blijft toch wel een schitterend beestje!
 |
| Roodkeelnachtegaal |
Als we hierna onderweg zijn richting de zwarte ibissen bij Koedijk komt plotseling een DutchBirdAlert binnen: de Amerikaanse tafeleend zwemt weer in het Van Starkenborghkanaal, in Groningen! Al weken zwemt deze Amerikaanse dwaalgast af en toe een dagje in dat kanaal, ter hoogte van Zuidhorn, maar nog geen enkele keer was dat op een zaterdag. Aangezien de vogel een beschadiging heeft aan één van zijn vleugels, wat mogelijk wijst op een herkomst uit gevangenschap, stond er niet zoveel druk op te ketel om doordeweeks een keertje te gaan. We waren nu toch al van plan om nog richting Groningen te gaan, dus het kwam wel erg goed uit dat deze eend, wat in principe toch een nieuwe soort voor Nederland is, weer wordt gezien.
 |
| Van Starkenborghkanaal |
We dippen echter voordat we de Afsluitdijk over knallen nog wel de zwarte ibis en een bonte kraai. Beide soorten laten zich helaas niet vinden, dus maar snel richting het barre noorden. Na een omweg door een ongeluk bij Drachten komen we iets later bij het kanaal aan waar de eend inderdaad suf licht te dobberen met wat wilde eenden. De soort is dus in ieder geval binnen en mocht die aanvaard worden door de CDNA, dan staat die in ieder geval op de lijst!
 |
| Amerikaanse tafeleend |
Hierna zetten we koers richting de overwinterende steppekiekendief in de Onlanden, nabij Groningen. De eerste keer dat een exemplaar van deze soort overwintert, dus die moeten we wel even in de kijker krijgen. Bij aankomst is de vogel net zo'n 20 minuten geleden nog gezien, maar hij jaagt snel en overal door het grote gebied heen, dus het is afwachten waar hij weer opduikt. Na een kwartiertje wordt hij plotseling weer gezien op een kilometer verderop, maar als we daar eenmaal zijn is de vogel in geen velden of wegen te bekennen. Na een half uurtje komt hij toch opeens langs knallen, waarna die alweer na een tiental seconden achter de bomen verdwijnt. De soort is binnen en aangezien er nog meer op het programma staat gaan we weer terug richting het zuiden.
Nabij Drachten gaan we de snelweg nog af om een aldaar overwinterende dwerggors te bekijken. Op het plekje aangekomen blijkt daar een flinke groep rietgorzen rond te hangen, maar al snel vliegt ook de dwerggors voor ons op en gaat fraai in een boom zitten. Een fraai beestje! Je ziet nu zo aan het eind van de winter wel dat het verenkleed door slijtage flink wat doffer wordt en minder uitgesproken is. Dat is ook wel het leuke van het zien van deze overwinteraars, dat je soorten ziet in kleden waarin je ze normaal niet aantreft. Dat maandlijsten is nog wel ergens goed voor...
 |
| Dwerggors ©Jacob Molenaar |
Ook bij de witwangstern van Lelystad is dat het geval. Nu zien we de vogel bij aankomst al vanuit de auto vliegen, een fraai beest, maar natuurlijk ook heel anders dan hoe je ze normaal ziet. Dat maakt het juist weer zo leuk.
 |
| Witwangstern ©Jacob Molenaar |
De ruigpootbuizerd van de Praamweg laat het weer afweten, maar door het gebied lopen dan ook volop mensen te wandelen. Niet echt ideaal. We sluiten de dag uiteindelijk af in Gouda, waar we voor de 4de keer deze maand de bladkoning bij kunnen schrijven op de maandlijst. Hij zit nu erg fanatiek te roepen en laat zich ook weer leuk bekijken!
Al met al weer een aardig dagje na weer eens een flinke route door Nederland te hebben gemaakt. De Amerikaanse tafeleend was dan misschien wel een nieuw soort, al die zeldzame overwinteraars bij elkaar zijn zowat net zo tof natuurlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten