December 2024 met een heerlijke afsluiter!

Het grootste deel van de maand december stond voor mij in het teken van het zoeken naar slaapplaatsen van waterpiepers. Nadat ik een aantal jaar geleden op IJsselmonde begonnen was met het ringonderzoek, is de interesse in deze soort steeds sterker geworden. Temeer omdat er ook gewoon niet zoveel over bekend is. Afgelopen winter bleken ook op meerdere plekken in de Hoeksche Waard clusters te zijn met waterpiepers, maar kon ik het voorkomen nog steeds niet helemaal verklaren. Waarom zitten ze op sommige plekken wel, en op andere plekken niet? De Alblasserwaard bleek afgelopen winter zelfs vrijwel helemaal verlaten te zijn... 

Slaapplaats Groene Strand (Oostvoorne)

Reden temeer om mijn onderzoeksgebied wat te vergroten, dus in december bezocht ik zoveel mogelijk potentiële plekken in de Krimpenerwaard en de Zuidplaspolder. De tijdsinvestering is redelijk beperkt, want het posten duurt maximaal een uurtje rond zonsondergang of zonsopkomst, en bovendien zijn dat in de winter natuurlijk hele schappelijke tijden. Alleen soms jammer dat het samenvalt met de spits... Al met al leverde het qua waterpiepers eigenlijk bedroevend weinig op, wat juist ook wel weer het belang van IJsselmonde voor deze soort onderstreept. Erg interessant allemaal! Naast waterpiepers (die ik ook vaak niet had...) waren het natuurlijk soorten als waterral en cetti's zanger die overal aanwezig waren. Verder een enkele baardman, blauwe kiekendief, grote zilverreigers en als leukste verrassing een luid roepende buidelmees langs de Lek bij Krimpen aan de Lek! Een soort die je toch wel een keer zou verwachten, en dus ook wel een keertje lukte. Zien lukte overigens niet vanwege de schemer, maar toch een leuke vondst. 

Rietgors langs de Lek, zonder waterpiepers maar mét buidelmees

Overdag lukte het regelmatig om flink wat waterpiepers af te lezen. Twee zoektochten in de Hoeksche Waard leverde helaas niet de Siberische waterpieper op. De vogel lijkt helaas dus niet te zijn teruggekeerd, alhoewel ik ook niet meer dan 20 waterpiepers kon vinden. De mooie groep van de afgelopen jaren lijkt dus niet aanwezig, maar geschikt foerageerhabitat leek ook beperkt. Omdat ik nu toch in de buurt was heb ik ook weer een keer de dwergganzen in het Oudeland van Strijen opgezocht, dat was alweer tien jaar geleden... 

Zonsopkomst bij Groot Koninkrijk

Goede spruitenstoppel gaat ten onder

Verder ving ik in december nog de nodige bokjes, watersnippen, houtsnippen en waterpiepers, waarmee de maand zich niet veel onderscheidde van de afgelopen wintermaanden. Daartussen uiteraard ook nog wat leuke en nuttige terugvangsten van afgelopen winters. De leukste waarneming van de maand zat echter in de staart. Op zaterdag 28 december liepen we net even in Dordrecht toen op in het Noordpark door Hans Bossenbroek een mogelijk bladkoning werd gemeld. Ik volgde de berichten wat op de voet en niet veel later bleek het zeker om de eerste humes bladkoning voor IJsselmonde te gaan! Een toch wel langverwachte soort, maar wel een hele zeldzame. Op IJsselmonde hadden we alleen 1-2 claims van deze soort, maar met zekerheid was hij nog nooit vastgesteld. Het lag gelukkig op de route dus niet veel later sta ik naar de luid roepende humes bladkoning te luisteren in een tuin met veel wintergroen. De kenmerkende roep was het meest opzienbarende aan de waarneming, want verder dan wat vluchtige waarnemingen van een vlug bewegende en vliegend zangertje kwam ik zonder verrekijker niet... Desalniettemin een fijne afsluiter van dit jaar en de derde nieuwe voor mijn IJsselmondelijst dit jaar! 

Kramsvogels

Kleurringen na een paar weekjes flink onder de bagger

Sfeerplaatje bij de humes bladkoning

November 2024

De maand november begon roerig, met op de eerste dag van de maand een mooie vangdag in een Noord-Hollandse polder. In de polders nabij Krommenie worden al enkele winters op rij smienten gevangen met een kanonnet, welke worden gekleurringd en soms ook gezenderd. Op IJsselmonde is ook eenmaal een geringd exemplaar aangetroffen van deze ringacties. Het leek me altijd leuk en leerzaam om zo'n vangactie eens een keer mee te maken, en vandaag had ik daar de gelegenheid voor. Als ik aankom is alles al geïnstalleerd en ook de eenden lopen al op de goede plek. Niet veel later is dan ook het net gevallen en zijn we de rest van de dag zoet met de bijna 60 exemplaren. Leuke, leerzame en nuttige bezigheid! 

Smienten

Op 2 november had ik het voornemen om te proberen de groep waterpiepers te vinden, maar in de ochtend werd dat ruw gestoord door de melding van een zeer waarschijnlijke bruine gent bij Scheveningen. Dit soort meldingen vind ik altijd wel leuk om toch gewoon een poging te wagen, zeker als het redelijk in de buurt is. De vogel vloog heel rustig naar noord, en met een korte berekening zou Katwijk nog een serieuze optie moeten kunnen zijn. Na ruim een half uur sta ik dan ook op de boulevard met nog een tiental anderen, maar verder dan wat normale jan-van-genten, een houtsnip uit zee, wat middelste zaagbekken, brilduikers en eiders komen we niet. Ach ja, niet geschoten... 

De waterpiepers in de Zwijndrechtse Waard deden het ook de rest van de maand lastig, en het lukte me telkens niet om de groep op de akkers te vinden. Een deel lekker door te vliegen naar de Hoeksche Waard, maar ook daar had ik geen succes. Uiteindelijk vond ik ze eind van de maand op een spruitenstoppel langs de Lindeweg, zodat ik eindelijk een flink aantal vogels kon aflezen. Daar kon ik dus ook weer veel teruggekeerde vogels van afgelopen winters weer noteren. Erg nuttig en belangrijk om de overleving van waterpiepers inzichtelijk te krijgen! Twee vangsten op de slaapplaats leverde totaal nog zes gevangen exemplaren op, waaronder een vogel van afgelopen winter. Altijd leuk om weer eens zo'n zekere adult in de handen te hebben. 

Terugvangst adult R/RBY

Qua vangsten was er natuurlijk ook weer genoeg te doen wat betreft de snippen. Wekelijks deed ik weer een avondrondje in of de Zegenpolder, of rond Ambacht. Dat leverde in november 20 vangsten op van houtsnippen, waaronder ook terugvangst van afgelopen winter! In de donkere uurtjes vingen we verder nog wat watersnippen, de nodige bokjes en een enkele koperwiek, graspieper en holenduif. Al met al weer lekker om met het dazzelen bezig te zijn en ook het zoeken overdag naar bokjes leverde veel vangsten op. In november ving ik bijna 50 exemplaren, waaronder ook weer diverse terugvangsten van afgelopen winter. Met name braakliggende terreinen hebben lokaal voor deze soort toch een grote waarde! 

Kievit

Holenduif

Bokje

Klein Profijt

De zeldzaamste vangst van deze maand en wellicht van de afgelopen winters was een zogenaamde kortsnavelige houtsnip. Houtsnippen staan er om bekend dat ze een stevig lange snavel hebben, maar een zeer kleine deel van de populatie (naar schatting ca. 0,25%) heeft een absurd korte snavel. Wat hier precies achter zit is niet helemaal duidelijk, maar ten minste een deel van deze vogels kan er prima mee overleven. Ik wist van het bestaan van deze kortsnavelige vogels af, maar had ze nog nooit gezien, laat staan gevangen. Tijdens een vangronde in de Zegenpolder ben ik dan ook zeer aangenaam verrast als ik zie dat de houtsnip die ik gevangen heb een korte snavel heeft. De snavel meet uiteindelijk 49,2mm, een stuk korter dan de normale snavellengte van ca. 70mm. 

Houtsnip 'kortsnavel'

Een opmerkelijk 'bijvangst' bij het zoeken naar bokjes was de vondst van een sneeuwgors. Het was alweer mijn vierde op IJsselmonde, maar toch erg leuk dat een warm stipje in de warmtebeeldkijker op een paar meter afstand geen bokje is maar deze kustvogel. De vogel toonde zich erg tam en bleek een jong vrouwtje te zijn, die goed op gewicht was. Fraaie vogel! 

Sneeuwgors

Parelduiker nieuw voor 't eiland!

Het hele jaar was na mijn waarneming van een dwergarend in februari op IJsselmonde vrij rustig verlopen. Met enige regelmaat verschenen natuurlijk wel leuke soorten op het eiland, zoals een grote karkiet, reuzensterns, kwartels en meer van dat soort schaarse soorten. Dit najaar vlogen daarnaast wel twee mega's over het eiland, namelijk een Mongoolse pieper en de eerste grote kruisbek. Een twitchbare nieuwe soort had echter even op zich laten wachten, maar gisteren werd er plotseling op de Merwede voor de dijk bij Papendrecht een parelduiker ontdekt. De vogel foerageerde op de rivier, pendelde heen en weer tussen Dordrecht en Papendrecht en was zelfs vanaf de Zwijndrechtse oever op grote afstand te zien. Zou dat nog wat kunnen gaan worden?

Vanochtend bleek de vogel nog aanwezig, maar nog steeds op veel te grote afstand van IJsselmonde. De notoire zeevogel zat eerst bij Papendrecht tegen de dijk aan, stak toen over om op verkenning te gaan in de Dordtse havens. Dat wordt niks meer was mijn gedacht en in alle rust was ik dan ook aan het werk geslagen. Tot er tijdens een overleg opeens een melding bij me binnen kwam dat hij weer aan de Alblasserwaardse kant zwom en in hard tempo richting west ging. Oei! Niet veel later werd inderdaad melding gemaakt dat hij nu midden op de rivier zwom en voordat het bericht doorkwam dat hij op IJsselmonde zat, had ik me al geëxcuseerd en had het overleg verlaten... Na een paar minuutjes was ik ter plaatse in het Noordpark, maar zag noch vogelaars, noch de parelduiker. Bleek dat de vogel alweer doorgezwommen was richting de Dordtse brug, dus snel een sprintje richting het oosten.

Parelduiker

Balkengat

Eenmaal het hoekje op was de vogel daar gelijk in beeld, strak tegen de oever aan. De parelduiker was actief aan het duiken en was toch wel behoorlijk schuw, zodat bij het benaderen de vogel zich snel onder water uit de voeten maakte. Toch wel een beetje zoals verwacht zwom de vogel even later het Balkengat in, waar we hem op afstand nu toch wat beter en rustiger konden bekijken. Dit resulteerde er ook in dat diverse vogelaars van het eiland deze primeur voor IJsselmonde konden twitchen. Al duikend en snorkelend was het jonge beest actief aan het foerageren, maar of hij daarmee ook succesvol was, was niet helemaal duidelijk. Na enige tijd verliet hij toch weer het Balkengat om de rivier op te gaan, maar keerde niet veel later toch terug. Reden voor mij om de parelduiker te verlaten en weer aan het werk te gaan. Een erg gave nieuwe soort voor de IJsselmondelijst! Eenmaal weer aan het werk, bleek de vogel na mijn vertrek al spoedig opgevlogen en werd aan geen enkele zijde van het drierivierenpunt nog teruggevonden. Een kort maar krachtig bezoek. 

Veel foeragerend strak in de oever

Oktober 2024

Deze maand oktober bracht ik vooral weer veel tijd door op IJsselmonde. Behoudens het bezoeken van twee nieuwe soorten (roetvliegenvanger en rotszwaluw) kwam ik vrijwel niet van het eiland af. Een ochtendje op de Maasvlakte begin oktober leverde alleen nog een bladkoning op bij de Westplaat. Op IJsselmonde blunderde ik daarentegen nog twee keer tegen een bladkoning aan, in de Volgerlanden en in Polder het Buitenland. In beide gevallen tijdens het zoeken van bokjes, want die arriveerden eindelijk! 

Sneeuwgors bij Wassenaar

Op 8 oktober ving ik eindelijk de eerste bokjes van het seizoen, en uiteindelijk kon ik deze maand 31 exemplaren onder het net vandaan vissen. Waaronder ook weer de eerste exemplaren terug van afgelopen winter, erg leuk natuurlijk. Bovendien ook met een mooi aandeel adulten, wat weer leerzaam was om inzicht te krijgen in de ruipatronen. 

Bokje

Adult bokje met ruicontrasten

Oud-Reijerwaard

Naast de teruggekeerde bokjes waren ook de waterpiepers weer terug. Een eerste vangst aan het eind van de maand leverde vijf vangsten op van deze bergbewoners. Het aflezen viel echter behoorlijk tegen, omdat er geen vaste plek was waar veel werd gefoerageerd door waterpiepers. Slechts een enkeling zag ik terug van de afgelopen jaren. Hopelijk gaat daar in november nog verandering in komen, maar dat zal ongetwijfeld. 

R/WYN

R/WYR

Devel

Voor houtsnippen was het nog te vroeg, daarvoor heb ik in oktober nog geen poging gedaan om in de avond snippen te vangen. Wel leverde een wintertelling op Sophiapolder nog een mooie waarneming op van het paartje zeearenden van de Oude Maas. Ze deden een poging om eenden te vangen, maar succesvol was die niet. Verder leverde oktober nog aardig wat overvliegende soorten op, zoals boomleeuweriken, appelvinken en blauwe kiekendief.

Jagende zeearend

Ten slotte verbleef er nabij Woerden nog enige tijd een spannend zangertje. In eerste instantie werd de vogel gedetermineerd als struikrietzanger, maar nagelang hij beter werd gezien ontstond er meer twijfel en werd zelfs gedacht aan een zeldzame spotvogel. Onder andere omdat de vogel regelmatig met zijn staart zat te zwaaien, wat typische is voor vale spotvogels. Eén en ander zorgde voor genoeg reden om deze vogel te vangen met de lokale ringers. Het vangen het wel de nodige voeten in de aarde, maar toen de vogel eenmaal in de hand was werd gelijk duidelijk waarmee we te maken: bosrietzanger... Een zeldzaamheid in oktober, maar niet helemaal de soort waar op werd gehoopt. Desalniettemin een zeer leerzame vangst! 

Bosrietzanger

Weer een nieuwe: rotszwaluw

Gisterenavond werd ik vlak voor het donker opgeschrikt door de melding van een rotszwaluw op Texel. De vogel werd ontdekt al rondvliegend rond de kerk van Oosterend, dus het lag wel in de lijn van verwachting dat de vogel daar de nacht zou doorbrengen. Terwijl ik in de Crezéepolder nog bezig was met wat kieviten af te lezen, rees dus het plan om vanochtend vroeg de dag te starten op Texel. Rotszwaluw is immers een soort die nog steeds op mijn lijst ontbrak, en nu leek er eindelijk eens een uitgelezen kans op te doen om deze bergbewoner uit de Alpen in Nederland te zien! Zo gezegd, zo gedaan, en rond 4 uur pikte ik vanochtend Hans Bossenbroek en Richard van Vugt op voor een efficiënte trip naar het grootste Waddeneiland. 

De rit ging voorspoedig en ruim voor de eerste boot waren we in Den Helder. Na wat wikken en wegen had ik toch maar besloten om voor de zekerheid de boot van 6:30 te pakken. Met de volgende boot zou het toch pas na achten worden dat we op de plek zouden zijn, dus beter maar een uurtje eerder voor de zekerheid. Nu was het dorpje nog in volledige rust als 20-30 vogelaars zich van de pont naar de kerktoren begeven. Met een snelle blik door de warmtebeeldkijker was het duidelijk: de vogel zat nog op exact dezelfde plek als waar hij gisteren was gaan slapen. Mooi! 

In het duister staren naar de toren

Kerktoren van Oosterend in het maanlicht

In het duister was er met wat fantasie iets te zien wat op een zwaluw leek, maar moeilijk was het wel. Langzaam werd het echter licht een steeds meer werd duidelijker zichtbaar dat er inderdaad een zwaluw aan de muur hing. Ook ging de vogel poetsen en bewegen, en om iets voor acht vloog hij op om enkele minuten zenuwachtig rondom de kerk te vliegen. Net voordat de vogelaars van de tweede boot waren gearriveerd, dus toch wel lekker om er al te zijn... Volgens de verwachting ging de vogel toch al vrij snel weer zitten, waarna hij zich een uurtje zat te poetsen en klaar te maken voor een mooie dag op het eiland.

Rotszwaluw in het halfduister op de slaapplek

Rotszwaluw

Vliegen deed hij uiteindelijk en hij scheerde meermaals vlak over de hoofden van de tientallen vogelaars, probeerden met regelmaat op de pannendaken van de huisjes rondom de kerk te gaan zitten en had zo nu en dan aan de stok met de talrijke spreeuwen en kauwen. Al met al een schitterend showtje van deze zeldzame dwaalgast uit Midden-Europa, die vermoedelijk met de aanhoudende zuidelijke stroming op Texel was beland. Er gingen overigens geruchten dat de vogel al meerdere avonden bij de kerk was waargenomen en eerder in oktober was er ook al een waarneming van een rotszwaluw op Texel, dus de vogel zou er natuurlijk ook zomaar langer gezeten kunnen hebben.

Rotszwaluw

Rond kwart over 9 ging die weer op de kerk zitten, wat voor ons het teken was om af te taaien. Na een kort bezoekje aan de adulte roze spreeuw die al weken in Den Burg zit, zaten we even later tevreden op de pont van 10 uur weer huiswaarts. Een succesvolle twitch naar alweer mijn negende nieuwe soort dit jaar! 

Roze spreeuw

Nr 450: roetvliegenvanger!

In de hoop op toch de eerste bokjes van dit najaar startte ik vanochtend om kwart voor acht in Polder het Buitenland, bij Heerjansdam. Een zonnige dag was opgegeven, dus dan kan je beter maar vroeg zijn voordat de bokjes niet meer zichtbaar zijn in de warmtebeeldkijker. In het natte grasland bleken helaas nog geen bokjes aanwezig, wel stootte ik nog wat watersnippen op. Uit het riet riepen enkele waterrallen, terwijl er wel iets van beweging in de lucht was met de nodige zanglijsters. 

Langs de rivier heb je hier een mooi uitkijkpunt, dus het plan was om daar een paar uurtjes te gaan trektellen. Rutger Plaisier stond er al en deze plek heeft volgens mij toch wel wat voordelen ten opzichte van de Crezéepolder. In de eerste plaats omdat ik de indruk heb dat daar veel zangvogels het grote, open water mijden en bijvoorbeeld over De Gorzen trekken. Die mis je dus midden in de polder. Daarnaast is er soms veel geluidsoverlast door ganzen en de snelweg, maar ook hier was het niet stil door passerende boten en af en toe ook treinen in de verte. Een stille plek ga je nu eenmaal niet vinden op IJsselmonde...

Het begon met een behoorlijke nevel en echt goed vliegen deed het niet. Desalniettemin was het niet onaardig met wat groepjes sijzen, vinken, zanglijsters en vooral veldleeuweriken. We zagen nog twee groepjes boomleeuweriken en een smelleken hard naar zuid jakkeren. Omdat de trek al wat afnam, liep ik rond 9 uur nog even naar de strekdam in de hoop op geringde kieviten, maar tussen de 20 exemplaren stonden helaas geen geringden. Tijd dus om de telling af te ronden, maar vlak voor half 10 hoorden we opeens een tikkende gors aankomen. Door de tikkende zanglijsters en roodborsten heen was het onmiskenmbaar, maar gelukkig kwam de vogel ook nog eens vlak voor langs en leek ten noordoosten van ons in het maïs in te vallen. Erg gave verrassing, want pas de vierde voor IJsselmonde! 

Een zoektocht in de polder leverde helaas geen dwerggors meer op, jammer! Na de succesvolle telling besloot ik een ronde door het Waalbos te lopen in de hoop op wellicht een bladkoning of nog wat geschikte plekken voor bokjes. Dat leverde weinig groepen zangvogels op en ook geen bladkoning, maar twee overvliegende appelvinken en een fraaie matkop waren toch de moeite waard. Deze soort lijkt nu toch ook het Waalbos gevonden te hebben, en waarschijnlijk zal dit jonge bos nu ongeveer oud genoeg zijn. Zou erg gaaf zijn als ze hier ook gaan broeden komend jaar! Ten slotte liet ook een paartje futen met jongen zich nog fraai bekijken en besloot ik weer eens een paar keer af te drukken...

Matkop

Futen

Op de planning stond verder een rustig middag, en die verliep ook tamelijk rustig. Tot we op het punt stonden om een wandelingetje te gaan maken en er opeens foto's van een hele zeldzame vliegenvanger voorbijkwamen. Ai... Het bleek bij Wassenaar te zijn en na niet al te lang wikken en wegen zou daar de wandeling dus maar moeten plaatsvinden... Eenmaal onderweg werd al snel meer duidelijk over de soort: een heuse roetvliegenvanger, een soort uit Mongolië en de Himalaya en pas twee keer eerder vastgesteld in Europa. Heel zeldzaam dus! 

Na ongeveer een kwartier waren we thuis vertrokken, dus dat kon niet heel veel sneller. Op wat file bij Rotterdam na ging het verder vrij vlot en na een uurtje kwamen we aan op de Wassenaarse slag. We waren gelukkig samen dus bij het hotel kon ik afgezet worden, ideaal! Daarna in gezwinde draf het bos in, waar de vogel net weer even uit beeld was. Al starend naar de dennenbomen besloot ik even om te lopen, omdat daar het overzicht wat beter leek. En niet voor niks, want opeens zie ik een vogel landde op een tak wat 'm blijkt te zijn. Binnen! Door de kijker laat hij zich goed bekijken en na een fluitje komt de rest van de groep aangedraaft. Uitleggen valt niet mee en al snel verplaatst hij zich weer naar achteren, maar ik kan in ieder geval met enige rust verder van de vogel en de twitch genieten! 

Twitchers

Al snel volgt nu van de andere kant het sein dat daar de vogel in beeld is, en daar laat hij zich minutenlang zien op wat takken onder de kruinen van de dennenbomen. Al poetsend, zittend en kijkend, ook door de telescoop prima te zien! Rond 17:00 verdwijnt hij weer en besluiten wij het voor gezien te houden. Een erg succesvolle twitch en voor mij de 450ste soort die ik zie in Nederland! Ruim 8 jaar naar mijn 400ste (voorjaar 2016) en ruim 13 jaar na mijn 300ste (26 maart 2011). Het gaat toch gestaag omhoog en toch wel ongelofelijk, want toen ik begon met vogelen stond de nummer 1 net op de 450 meen ik mij te herinneren. Die zag vandaag welgeteld zijn 500ste soort in Nederland... 

September 2024

De maand september begon op vogelgebied natuurlijk fantastisch met de succesvolle twitch naar een veldrietzanger. Andere nieuwe vogelsoorten had de maand niet meer in petto, maar op divers gebied kreeg ik nog genoeg in de kijker. Lokaal was ik vooral bezig met het zoeken naar geringde kieviten in groepen in met name de Crezéepolder. Dat leverde veel aflezingen op van kieviten die dit jaar succesvol waren groot gekomen in gebieden waar ik ze actief ring, zoals het Waalbos en Oud-Reijerwaard. Erg leuk en nuttig! Daarnaast checkte ik alweer met enige regelmaat plekken om te zien of er al bokjes waren teruggekeerd uit de broedgebieden, maar dat was helaas in heel september nog niet het geval. 

Nog geen bokjes, wel geschikte plekken

Havik verstoort groep kieviten

Tijdens het aflezen van kieviten en het zoeken naar bokjes kwam ik verrassend genoeg nog wel twee keer een porseleinhoen tegen. Eén keer klassiek foeragerend in de rietkraag (in de Crezéepolder) en eenmaal voor me opvliegend uit het ondiepe moerasgebiedje in Polder het Buitenland (Heerjansdam). Qua (lokale) ontdekkingen kwam ik overigens niet heel veel verder dan deze twee. 

Eén van de hoogtepunten van de maand september was wellicht het dagje Limburg op 7 september. Het hoofddoel was de eerder deze zomer ontdekte populatie van de rozevleugel, een sprinkhaan die vanuit Zuid-Europa oprukt naar het noorden en zich nu dus ook in Nederland heeft gevestigd. Tijdens mijn vakantie in Noorwegen was er een speciale excursie naar deze soort in groeve 't Rooth. In de groeve worden echter wel vaker excursies gegeven, dus toen ik zag dat er 7 september weer een excursie was trok ik toen met een groep algemeen geïnteresseerde deelnemers de groeve in. Het weer was schitterend en eenmaal op de plek aangekomen waren de sprinkhanen met hun opvallende roze vleugels snel gevonden. Gave soort om te zien! 

Rozevleugel

In de groeve was ik nog nooit geweest, dus het was sowieso leuk om daar eens rond te lopen. Naast de rozevleugels was het genieten met diverse geelbuikvuurpadden, kalkdoorntjes, blaasvarens en overvliegende wespendieven. 

Groeve 't Rooth

De rozevleugel was natuurlijk een mooie aanleiding om ook nog wat floristische zeldzaamheden in Limburg met een bezoekje te vereren. De dag begon ik bij het omgebogen vetkruid in Simpelveld, een nieuw gevonden soort dit jaar, maar nu tamelijk onogenlijk en bijna helemaal verdord. De zomerandoorn die ik even later langs de Maas trof stond er gelukkig een stuk beter bij. Verder bezocht ik deze dag nog wigbladige roos, kleine biesvaren en dwergdraadgentiaan. 

Zomerandoorn

Kleine biesvaren

Qua planten was het natuurlijk ook wel het einde van het seizoen. Op IJsselmonde zag ik zowaar nog een spontaan opgekomen huttentut en was kleine wolfsmelk nog massaal aanwezig op de bekende groeiplaats in de Zuidpolder. Daarnaast lukte het me eindelijk om me ertoe te zetten om nog een bezoekje aan Ouddorp te doen voor beursjesganzevoet en veldgentiaan. Beide soort zag ik na een vrij rustig ochtendje zeetrek op de Maasvlakte met eigenlijk alleen twee grauwe pijlstormvogels. 

Huttentut

Veldgentiaan

Op de Maasvlakte kwam ik deze maand verder eigenlijk niet, gewoon niet zoveel zin/tijd dit najaar... Het vangen van matkoppen lukte niet meer in september, ze reageerden te weinig op geluid. Het aflezen ging daardoor ook uiterst moeizaam, mede omdat de wilgen nog goed in het blad zaten. De maand sloot ik af met muizenonderzoek langs de Devel. Erg leuk om eens in dit gebied onderzoek naar de muizenstand te doen, wat opvallend veel dwergspitsmuizen opleverde. Gehoopte soorten als waterspitsmuis en aardmuis bleven echter achterwege. 

Dwergspitsmuis