Een zwarte wouw van misschien wel heel ver...

Gisterenavond kon ik met redelijk weer nog de nodige waterpiepers ringen langs de Devel, maar vandaag is het eigenlijk de hele dag regen, regen en nog 's regen. Een dag lekker vogelen zit er dan ook niet in, dus het is rustig opstarten. De ochtend wordt echter toch wat verstoord door de melding van een mogelijke Oostelijke zwarte wouw (of hybride met 'onze' westelijke zwarte wouw) bij de Korendijkse Slikken. Dit beest werd ook gisteren daar al gemeld en zit in de hoek al minimaal twee weken. Gisteren kwamen er echter pas foto's waarop de vogel er toch wel 'spannend' uit zag en het waarschijnlijk een exemplaar uit het oosten is. Op basis van de kleedkenmerken is het het meest waarschijnlijk dat het een vogel uit de mengzone is tussen beide populaties, maar de vogel kan in theorie nog van veel oostelijker komen. Lang verhaal kort: het is een schitterende vogel (heel anders dan de zwarte wouwen die wij hier (meestal in het voorjaar zien) maar waarschijnlijk dus geen echte soort. 

Als de vogel rond het middaguur weer wordt waargenomen rondom de Spuimonding, besluit ik met Arie-Willem van der Wal toch nog maar even die kant op te gaan. Het is ten slotte een fraaie soort, het is dichtbij, wat moet je anders met dit weer en je weet het natuurlijk nooit. Onderweg blijkt dat de vogel richting de Beninger Slikken is gevlogen, maar we besluiten toch maar vanaf Korendijk te kijken omdat het overzicht daar wat beter is. Dat blijkt geen slechte keuze, want vanaf de westkant van het Spui zien we de vogel in de verte zitten in een dode wilg. 

'zwarte wouw'

Na een kwartiertje gaat de vogel in de wieken en komt langzaam maar zeker onze kant op geflapt, en laat zich zo op afstand fraai bekijken. Gaaf! Uiteindelijk landt hij ook voor ons in het gebied, om daar na enige tijd ook weer te vertrekken en uit beeld te raken richting Tiengemeten. Een jagende blauwe kiekendief en ruigpootbuizerd maakten het plaatje voor deze druiligere dag af. Ondertussen is ook duidelijk dat van de zwarte wouw poep verzameld was, dus wie weet komt er nog zekerheid wat de herkomst van dit exemplaar is en of het daadwerkelijk een oostelijk exemplaar is. De tijd zal het leren, mooi was hij sowieso!  

'zwarte wouw'

Een Afrikaan in de duinen!

Gisterenmiddag werd rond 15u een heuse renvogel ontdekt in het duingebied net ten noorden van Bergen aan Zee. In de late middag konden dankzij excursies van de beheerders (de vogel zat immers in verboden gebied), de nodige vogelaars genieten van deze extreme zeldzaamheid uit Noord-Afrika. In 1986 was de laatste renvogel in Nederland is waargenomen, en nu na 35 jaar dus weer eentje. Een soort die met recht totaal is verdwaald, maar in het duingebied een verstuivend duin had gevonden wat wel wat weg heeft van een klein woestijntje. Dat had 'tie goed gedaan. Aangezien ik vanochtend om 12 uur weer in Den Haag moest zijn, besluit ik het zekere voor het onzekere te nemen, door met zonsopkomst in Bergen aan Zee te staan. Na een voorspoedige reis met nog geen files lukt dat gelukkig goed!

Na een kaartje gekocht te hebben om het duingebied in te gaan (betaald parkeren is pas vanaf 10u, scheelt weer), lopen we met nog zo'n 30-40 vogelaars een stuk richting de bewuste plek. Het miezert en het is eigenlijk nog half schemerig als we vanaf een hoog duin richting de plek van de vogel kunnen kijken. Een tweetal boswachters is ons voorgegaan en kijkt op de plek of de vogel nog steeds op dezelfde plek als gisterenavond aanwezig is. De vogel was daar namelijk gaan slapen en leek bovendien niet heel fit, ondanks dat hij 's middags in het gebied was ingevallen. Vanaf het duin zien we de boswachters even later wijzen en ook de telefoon pakken, dat moet wel goed nieuws zijn... 

Uitzicht op het stuifduin

Even later komt inderdaad het bericht dat de vogel nog op dezelfde plek staat, dus in gezwinde spoed gaan wij richting het hekje waar we niet veel later worden doorgelaten. De renvogel zit precies achter een hoog stuifduin en is zodoende volledig onzichtbaar vanaf het openbare deel. Dankzij de boswachters mogen we de vogel zien en we krijgen 'm dan ook keurig op een presenteerblaadje aangewezen. Schitterend! Het beest zit nog steeds stil, verschuilend achter een pol en zo nu en dan zet hij een klein stapje. 

Renvogel

Na een uurtje komt de vogel echter meer in beweging, flappert ook een paar keer met de vleugels en gaat ook aan de wandel op het stuifduin. Nouja, hij gaat rennen en doet zijn naam eer aan. Regelmatig zien we 'm ook insecten van het zand oppikken. Wat een fraaie vogel! De lokale graspiepers en witte kwikstaarten denk daar anders over en zitten regelmatig verbaasd eromheen, maar gelukkig voor de vogelaars die steeds aankomen trekt de vogel zich daar weinig van aan. Rond kwart voor tien besluit ik het voor gezien te houden, maar wat een fraaie nieuwe soort weer! Uiteindelijk vertrekt de vogel overigens rond kwart voor elf definitief hoog richting noord, maar toen was ik alweer lang en breed onderweg naar het zuiden.

Renvogel

Rustig op zee, maar mooie landtrek

De wind zat gisteren en eergisteren in het (noord)westen en was stevig aan de kust, en zeker omdat er donderdag onder andere een stormvogeltje langs de Maasmond vloog, besloot ik gisteren ook weer eens een poging te wagen. Stormvogeltje is echter nogal een lastige soort die dan ook nog ontbreekt op mijn lijst. Gisteren vloog het echter een stuk slechter dan donderdag, met slechts enkele kleine jagers maar nog wel een rosse franjepoot en een mooie adult middelste jager door de Waterweg. Een grauwe pijlstormvogel en vorkstaartmeeuw vlogen net te ver. 

Middelste jager

Vanochtend besluit ik weer eens in de Crezéepolder te gaan tellen. Eind oktober kan dat leuk zijn met veel vogels, en dat was vanochtend ook het geval. De hele ochtend was er een brede stroom van vinken, waarbij ze echt in golven langs leken te komen. Uiteindelijk tellen we er in de ochtend ruim tienduizend, een mooi aantal! Ook koperwieken vliegen in mooi groepen door, maar kramsvogels zijn nog nagenoeg afwezig. Ook vliegen er veel pimpelmezen, maar allen op grote afstand omdat deze duidelijk de begroeiing volgen en niet over de kale polder trekken. 

Echte krenten zitten er helaas niet in de pad. Leuk is nog een kleine zilverreiger en een groepje van drie appelvinken dat recht overkomt. Verder vliegen de hele ochtend ook grote gele kwikstaarten, uiteindelijk zijn de 15 exemplaren goed voor een nieuw dagrecord. Enkele groepen goudplevieren trekken langs, wat late lepelaars en nog een bruine kiekendief. Voor de totalen (ook van later op de middag toen ik weg was), zie hier. 

Vorige week was de wintertelling op de Sophiapolder erbij ingeschoten, dus na de telling ga ik ngo even naar het eilandje in de Noord. Zoals altijd zit het vol met vogels, vooral veel kokmeeuwen, krakeenden, wintertalingen, grauwe ganzen, kieviten en smienten. Bij de inlaat staan tussen de meeuwen nog wat gebruikelijke pontische en geelpootmeeuwen. 

Pontische meeuw die een overvliegende sperwer in de gaten houdt

Even wachten, maar dan: oostelijke vale spotvogel

Gisteren werd in het eind van de middag bekend dat er eergisteren een heuse oostelijke vale spotvogel was gefotografeerd op een vakantiepark in Nieuwvliet, in Zeeuws-Vlaanderen. Deze soort uit Zuidoost-Europa was één langverwachte nieuwe soort voor de Nederlandse lijst, omdat deze overal in de omringende landen al eens eerder is waargenomen. Nu was dus ook eindelijk Nederland aan de beurt, maar vanochtend had ik eerst nog een vergadering in Colijnsplaat en gezien de weersomstandigheden (harde zuidwesten wind) was het nog maar de vraag of de vogel teruggevonden zou worden. 

Dat was echter wel het geval en rond half 11 krijg ik de melding dat de vogel nog op de bewuste locatie aanwezig is, voor ten minste zijn derde dag dus! Aangezien ik meegereden was naar het overleg had ik geen eigen vervoer, maar Herman van den Brand kwam gelukkig precies langs Colijnsplaat en zodoende stap ik om kwart voor 12 in richting Zeeuws-Vlaanderen. Eenmaal aangekomen aan de rand van het park is zo'n 20 man aanwezig die de vogel een kwartiertje ervoor nog mooi heeft gezien en gehoord, dus we schuiven aan in de verwachting dat hij zich snel zal laten zien of horen. Dat blijkt echter anders te lopen... 

Terwijl de groep vogelaars natuurlijk gestaag aangroeit, blijft het stil in de bosjes. Af en toe worden 'smakkende' roepjes gehoord, maar die kunnen in theorie ook afkomstig zijn van een zwartkop die ook hier aanwezig zou zijn. We blijven met de groep keurig aan de rand van het park in de hoop dat daar de vogel zich weer zal laten zien en om de rust op het vakantiepark te houden. Af en toe lopen wel wat vogelaars het park op om daar te zoeken en rond half vijf is er dan ook opeens alarm vanaf het park. De vogel is daar in beeld! Iedereen in draf die kant op, maar helaas ren ik met de meute net de verkeerde kant op (en nog even verkeerd), waardoor we net te laat aankomen bij de bewuste tuin. Daar is de vogel immers weer gezien.

Dringen geblazen tussen de vakantiehuisjes

In het daaropvolgende half uur laat de vogel zich echter geregeld zien in deze en naastgelegen tuinen en is het dringen geblazen om op de juiste plek te staan en de vogel te zien. Uiteindelijk lukt me dat ook een paar keer en is er weer een mooie nieuwe soort bij op de lijst! Een onopvallend, grijs vogeltje, klein maar fijn, zeker vanwege zijn opvallende pompende bewegingen die hij met zijn staart maakt. Na de waarneming keren we tevreden huiswaarts na een geduldige twitch... 

Opvallende zeldzaamheden uit het verre noorden en zuiden

Vandaag moet ik de hele dag in Amsterdam zijn voor werk, maar op de heenweg maak ik nog een stop in Schiebroek. Afgelopen zondag waren daar naast een plantenzaakje namelijk meerdere zingende exemplaren van waarschijnlijk westelijke zorrosprinkhaan gevonden. Dit is een Zuid-Europese soort die ook recent in België is gevonden. De exemplaren in Rotterdam zijn ongetwijfeld met de planten meegekomen, misschien als eitje, misschien ook wel gewoon als imago. Maar vaak begint de kolonisatie van zuidelijke soorten in Nederland via dit soort dubieuze gevallen. Reden te meer om onderweg naar Amsterdam even een stopje te maken, en gezien het temperatuurtje van een graad of 17 verwachtte ik wel dat ze in de vroege ochtend nog zouden zingen. En dat bleek ook! Na enige zoeken kon ik één mannetje vinden en hoorde ik zeker vier beesten roepen. Een schitterende soort!

Westelijke zorrosprinkhaan

Eenmaal in Amsterdam word ik rond het middaguur verrast door het bericht dat het vrouwtje walrus, dat al enkele weken in Nederland zit, foeragerend aanwezig was voor de Zeedijk van Den Helder. Zit zat het beest uit Arctische streken op Schiermonnikoog en Terschelling, en twee keer lag die op de kade in Harlingen. Tijd en zin had ik toen echter niet om te gaan, maar nu ben ik toch al redelijk in de buurt. Zodra ik klaar ben met het werk rijd ik dus nog even door naar Den Helder, waar het enorme dier zich om de 4 á 5 minuten kort boven water laat zien om adem te halen. Daarna duikt hij weer naar de bodem, waar hij met zijn snuit schelpdieren en andere beesten van de bodem zuigt. Walrussen eten gemiddeld zo'n 40 kg per dag, dus daar was deze ook flink druk mee. Een bijzonder beest om zo in Nederland te zien, erg gaaf! 

Walrus

Het werkdagje in Amsterdam werd al met al aardig opgeleukt door zeldzaamheden vanuit het zuiden en vanuit het noorden. Van sprinkhaantje tot een enorm zeezoogdier.

Teamuitje en de eerste waterpiepers weer!

Afgelopen twee dagen hadden we een leuk teamuitje naar Westkapelle en de rest van de Delta. Dat begon al leuk op de Kwade hoek met een invallende grote pieper en een bokje, maar op Walcheren werd het nog beter. Op de begraafplaats in Westkapelle liet een kleine vliegenvanger zich erg mooi bekijken met ook een late bonte vliegenvanger, en was tevens een Siberische tjiftjaf aanwezig. In 't Vroon zagen we de bekende pleisterende zwarte ibis en een mooi groepje van zeven strandleeuweriken, terwijl over zee veel alken en een parelduiker langs vlogen. Gisteren stond er 's ochtends kort een stevige noordwesten wind, wat toen een vorkstaartmeeuw en een mooie vaal stormvogeltje opleverde. Later troffen we nog een bladkoning langs het Puinpad.

Kleine vliegenvanger

Vanavond was het na een rustige dag echter weer eens tijd om naar de slaapplaats van waterpiepers langs de Devel te gaan. De afgelopen dagen zijn de eerste namelijk weer binnen gekomen vanuit hun broedgebieden in de bergen om hier de winter door te brengen. Eerder van de week (dinsdag) had ik echter nog geen enkel exemplaar op een natte stoppelakker vlakbij de slaapplaats. Daar liep toen tussen de witte kwikstaarten echter wel heel onverwacht een oeverpieper te foerageren. Op IJsselmonde zien we deze notoire overwinter van de kuststreek eigenlijk uitsluitend op basaltblokken langs de rivieren, meestal langs de Noord. Afgelopen voorjaar zat er echter ook al eentje op een akker in Polder het Buitenland bij Heerjansdam, maar nu dus ook eentje vlakbij de slaapplaats. Erg onverwachts en goed om te weten dat die ook zomaar in het net kan hangen natuurlijk...

Oeverpieper

Als ik 1,5u voor zonsondergang op de slaapplaats aankom, vliegen er toch al waterpiepers op uit het riet. Ze zijn dus weer erg vroeg, maar ze zijn in ieder geval terug! Wanneer niet veel later de netten staan zie ik de waterpiepers de goede kant op vliegen en is het weer lekker afwachten geblazen. Er vallen zo'n veertig exemplaren in, maar een deel vliegt ook weer weg of gaat elders langs de Devel slapen. Desalniettemin kan ik uiteindelijk zeven waterpiepers weer van kleurringetjes voorzien. De eersten weer voor deze winter en helaas geen terugmelding van de afgelopen jaren. Nu de komende tijd dus weer het veld in om deze interessante piepers af te lezen! 

Waterpiepers R/WWR en R/RWW

Succesvolle twitch naar de Amerikaanse zee-eend

Nadat bleek dat gisterenmiddag de Amerikaanse zee-eend vanaf het strand van Schiermonnikoog zichtbaar was, waren de plannen snel gesmeed. Om geen tijd te verliezen besloten Hugo Moerman, Hans Bossenbroek, Richard van Vugt, Laurens van der Wind en ik de eerste boot naar het Waddeneiland te pakken. Die gaat om 6:30, dus de wekker moet vroeg gezet worden. We arriveren gelukkig mooi op tijd dus kunnen rustig met nog zo'n 40 vogelaars de boot op, waarna op Schier de fietsen al klaar staan die we hadden gereserveerd. Het mist echter behoorlijk, dus in rustig tempo zetten we ons in beweging naar het strand.

Aankomst op het strand

Eenmaal op het strand blijkt het zicht beroerd en het zit potdicht. Desalniettemin fietsen we naar exact de locatie waar de vogel gisteren voor het laatst op zee is gezien, daar moet het gaan gebeuren! Het is echter wachten geblazen tot het zicht verbeterd, want we kunnen niet verder dan de branding kijken. Door de mist horen we wel af en toe wat vogels overtrekken en ook komen enkele roodborsten en tjiftjaffen uit zee zetten, die zich vermoeit richting de duinen spoeden. Een smelleken heeft dat ook door een probeert zo een tjiftjaf te verschalken, maar die vliegt pardoes recht op ons af en besluiten tussen wat rugtassen en fietsen te gaan rusten. Even later volgt ook nog een ander zijn voorbeeld, waarna ze ook gewoon weer enorm hoogte maken en uit zicht verdwijnen. Gaaf! 

Tjiftjaf

Na zo'n twee uur wachten neemt het zicht eindelijk toe, en het blijkt dat recht voor ons nog een groep zwarte zee-eenden aanwezig is. De mist gaat en komt, waardoor het nog lang niet goed mogelijk is om de groep te checken. Opeens is daar echter het verlossende woord dat de Amerikaanse zee-eend nog precies in het groepje recht voor ons zwemt. Fantastisch! Als de mist wat verder optrekt is hij inderdaad te zien, maar telkens kort door de (lichte) deining en het feit dat de vogel actief aan het duiken is. Als de lading vogelaars van de tweede boot arriveert is de vogel nog steeds in beeld, maar blijkt lastig te vinden. Na enige minuten vliegt de vogel op en landt honderden meters verder oostelijk in zee, teken voor ons om de plek te verlaten en rustig naar de pont te gaan. 

Groep vogelaars 1e boot

Groep vogelaars is flink gegroeid na aankomst 2e boot

We vogelen nog wat losjes op wat plekken, maar dat levert niks meer op. Vlak voordat we bij de pont zijn vliegt er nog wel een boompieper luid roepend over, die spannend roept (mogelijk Siberische boompieper). Het lukt ons helaas niet de roep op te nemen, jammer maar helaas dus. Rustig vertrekken we even later met de pont richting het vasteland, zodat we rond het eind van de middag weer in Ambacht arriveren. Een fijne twitch en voor mij eindelijk mijn eerste nieuwe soort dit najaar, na een reeks goede soorten die ik allemaal al had (bijv. schreeuwarend, swinhoes boszanger, alpengierzwaluw...). 

Pijlstaarten

Swinhoes boszanger én Aziatische robotap in een middagje

Afgelopen woensdagochtend waaiden het weer eens lekker uit het westen. Vorige week was dat ook al een dag het geval, en een middagje aan zee leverde toen twee fraaie grauwe pijlstormvogels, een kleinste jagers en tientallen kleine jagers op langs de Maasvlakte. Ook woensdagochtend zat ik daar weer, en wel op de dijk ter hoogte van de Radartoren (ook wel 'Stalen knuppel'). Achter wat steenhopen zit je hier redelijk uit de wind en de vogels komen mooi langs, maar het risico bestaat hier dat ze te dichtbij vliegen, zodat je er overheen kijkt. Woensdag leverde dat echter wel twee hele mooie rosse franjepoten op, die direct achter de blokkendam rustig naar het zuidwesten vlogen. Schitterend om te zien hoe die kleine steltlopertjes zich tegen de wind in worstelden, maar ook regelmatig op zee foerageerden. Verder vlogen er nog steeds veel kleine jagers en weer een fraaie kleinste jager, maar kwamen de vaal stormvogeltjes helaas pas 's middags toen ik alweer weg was. 

Jan-van-gent - 1kj

Vandaag was het weer helemaal anders en zat het potdicht; nagenoeg windstil dus. Het is vrijdag dus ik besluit weer eens een poging te doen om wat vogels te ringen in de Zegenpolder. Een enkel mistnetje in een akkerrand levert niks op (er zitten niet zoveel vogels dit najaar, hier en daar wat putters en kneuen), maar wel lukt het me nog om een tiental graspiepers en één rietgors te vangen. Helaas waren de waterpiepers nog afwezig, maar graspiepers zijn natuurlijk ook altijd leuk. De polder zelf struin ik ook nog door in de hoop op wat leuks, en met een paapje, wat roodborsttapuiten en een rondvliegende goudplevier was het niet saai. 

Tijdens het opruimen van mijn netten word ik opgeschrikt door de melding van een Amerikaanse zee-eend op de Noordzee boven Schiermonnikoog. Een soort met alleen wat hele oude (dode) gevallen op de Nederlandse lijst, dus voor iedereen een nieuwe! Het is dus gedaan met het rustige vangochtendje en nauwlettend houd ik de berichten in de gaten. Al snel blijkt dat er vandaag geen boot geregeld kan worden (want de vogel is vanaf een boot gezien), dus het is afwachten of de vogel vanaf het eiland te zien is of dat er morgen een boot geregeld kan worden. De berichten worden even later gestoord door de vondst van een 'grauwe fitis' op de Maasvlakte. Als daar echter de eerste foto's van doorkomen blijkt dat om een heuse swinhoes boszanger te gaan! Ook een enorme zeldzaamheid, maar die zag ik in 2013 al in het Ketelbos. Desalniettemin wel een goede voor de Zuid-Hollandlijst natuurlijk. 

Graspieper - 1kj (te zien aan de brede, witte zomen langs de middelste dekveren, met daarin een duidelijk zwart puntje, contrasterend met de buffe randen van de adulte middelste dekveren)

Hugo Moerman rijd even later langs Rhoon met zijn vader, dus daar kan ik fijn instappen om toch nog maar deze provinciale nieuwe op te rollen! Als we ongeveer de Maasvlakte oprijden wordt echter opeens duidelijk dat de Amerikaanse zee-eend vanaf Schiermonnikoog te zien is, ai... Dat is niet meer te halen vandaag, terwijl een select groepje nog met watertaxi's de soort weet te zien. Wij arriveren niet veel later op het Luzerneveld waar de swinhoes boszanger (4e voor Nederland) zich waanzinnig laat zien in de greppel. Wat een beestje, en dan te bedenken dat het broedgebied van deze soort diep in Siberië ligt. Grofweg in het gedeelte ten noorden Mongolië oostwaarts tot de Zee van Okhotsk, waarbij de soort overwintert in Zuidoost-Azië. Deze is dus enorm uit de richting. 

Terwijl wij van deze dwaalgast genieten, schuift hij steeds verder op richting het oosten, om uiteindelijk in de duindoornstruwelen tussen de parkeerplaats en de Oude Stuifdijk in te belanden. Daar is hij even in beeld met een fraaie Aziatische roodborsttapuit die hier gisteren al was ontdekt. Een erg leuke combinatie zo, want Aziatische roodborsttapuiten zie je ook niet elke dag. Vanwege deze roodborsttapuit wordt de swinhoes boszanger even losgelaten, maar die wordt gelukkig voor de laatkomers even later toch weer teruggevonden. Al met al een tweetal schitterende soorten op deze middag, en nu dus gereedmaken voor de trip naar Schiermonnikoog morgen...

Aziatische roodborsttapuit

Lege Mavla en een schreeuwarend

Rond 8 uur arriveer ik vanochtend bij de Westplaat, die ik weer eens rustig uit kam. In de struiken is het vrij druk, met opvallend veel zwartkoppen, roodborsten en tjiftjaffen. Ook is er leuke trek van met name vinken, graspiepers en sijzen, dus het is al met al leuk vogelen. Zo nu en dan passeren grote gele kwikstaarten en ook boomleeuweriken komen roepend over. Bladkoningen ontbreken opvallend genoeg geheel, net zoals ze ook vrijwel in de rest van Nederland nog niet aanwezig is. Erg opvallend dat deze het nog af laten weten, maar ook ontbreekt koperwiek bijvoorbeeld nog geheel. De eerste kepen komen overigens wel binnen. Zeldzaamheden tref ik verder niet aan en de leukste waarnemingen zijn die van een grauwe vliegenvanger, grasmus, kleine barmsijs en roodborsttapuit. 

Vervolgens rijd ik nog even richting de Maasvlakte, maar via vogelaars is het al snel duidelijk dat het daar vanochtend nog steeds helemaal leeg was. Vanwege het opkomende tij besluit ik dus nog maar richting de Westplaat te gaan, wie weet dat daar nog een leuke steltloper opduikt. Dat kan immers altijd... Vanaf de duintjes is het heerlijk scopen over de slikplaten, waar zo'n 90 bontbekplevieren foerageren. Eén van deze betrof een geringd exemplaar uit het Duitse deel van de Oostzee, leuk! Overige opvallende waarnemingen tussen de steltlopers ontbraken, maar wel kwam ondertussen de melding van een bastaard- of schreeuwarend bij Werkendam. Eerst laat ik die even voorbij gaan, de vogel vloog immers richting zuid. Maar na een uurtje wordt hij weer opgepikt en blijkt het waarschijnlijk om een schreeuwarend te gaan. Aangezien het ook begint te regenen op de Maasvlakte besluit ik een poging te gaan wagen.

Geringde bontbekplevier

Eerder dit jaar zag ik al een schreeuwarend, maar op afstand en met slechte foto's. Het is dan ook niet uitgesloten dat die waarneming niet aanvaard gaat worden, omdat het uitsluiten van hybrides nogal lastig kan zijn. Zekerheidshalve is het toch de moeite waard om deze vogel mee te pakken, maar een paar minuten voor mijn aankomsttijd komt de melding dat de vogel weer is opgevlogen en uit beeld. Even later rijd ik dus wat besluitloos door het landbouwgebied nabij Dussen, als toch al vrij plotseling de vogel weer in beeld is. Nu duurt het ook niet lang voordat ik op de goede plek ben en hem, achtervolgt door wat kraaien, schitterend langs zie komen. Een erg fraaie waarneming van deze gave soort! Helaas voor wat laatkomers verdwijnt de vogel over de rivier, waarna die aan de zuidkant van de Maas niet meer kan worden teruggevonden.

Schreeuwarend