donderdag 30 december 2021

Wat een nacht...

Voor vanavond was heerlijk weer opgegeven om weer te gaan 'dazzelen' in de Zegenpolder. Vanochtend was ik al even kort op pad geweest in Polder Sandelingen wat de vangst van een bokje had opgeleverd, maar vanavond waait het nog steeds flink (4-5 bft), dus tijd om weer met zaklamp en schepnet op pad te gaan. Ook nu ben ik weer met Rutger Plaisier en het duurt niet lang voordat ik de eerste houtsnip heb gevangen. Dan is de avond in ieder geval al geslaagd! 

Houtsnip

We lopen een standaardroute door de polder en er zitten erg veel vogels. In vergelijking met twee weken terug  veel meer watersnippen en kramsvogels, vooral die laatsten zijn opvallend. Waarschijnlijk zijn deze door de paar koude dagen vorige week in beweging gekomen. We zien ze ook regelmatig foerageren, dus net als houtsnippen kiezen deze schitterende lijsters er voor om 's nachts te foerageren. We vangen er uiteindelijk vier en ook kan ik een koperwiek en zanglijster onder het net vandaan halen. Beide lijsters zijn nieuw voor mijn nachtrondes! 
Kramsvogel

Zanglijster

Koperwiek

Watersnippen zitten er dus wel veel, maar het lukt ons niet er daar eentje van te vangen. Ze zijn zoals altijd schuwer dan bokjes en houtsnippen en zitten bovendien vaker in groepen. Bokjes en houtsnippen zijn echter ook talrijk aanwezig, uiteindelijk tellen we resp. 10 en 21 exemplaren. Een record! Het lukt uiteindelijk ook om een record aantal van vijf houtsnippen te vangen en te ringen, waaronder ook twee adulte vogels. Erg leuk en schitterende beesten! Later op de avond mistten we helaas ook nog enkele exemplaren, maar je verliest na een paar uur lopen toch wat scherpte heb ik het idee... 

Houtsnip (adult)

De bandjes op de ondervleugelarmpendekveren zijn een goed kenmerk voor volwassen houtsnippen

De tekening op de binnenste handpennen en op de handpendekveren wijst ook op een adult houtsnip

Naast houtsnippen konden we ook nog eens vier bokjes vangen. Ook een recordaantal en het laatst gevangen bokje maakte de hele ronde tot een nog groter succes. Deze bleek namelijk geringd in Engeland want een mooi 'London-ringetje' zat om de poot. Een grote verrassing, aangezien in Nederland tot nog toe nog maar drie buitenlandse terugmeldingen van bokjes bekend zijn. Nu nog even afwachten waar die precies vandaan komt en hoe oud de vogel is, maar het wat een schitterende nacht... 
Bokjes


Engels bokje

vrijdag 24 december 2021

Van nog een purperkoet tot grauwe gors

Afgelopen dinsdag mocht ik voor het werk weer eens naar buiten, wat gelukkig nog wel regelmatig voorkomt. Een rondje rond de Starrevaart leverde wat baardmannen, brilduikers, cetti's zangers, waterpiepers en waterrallen op, altijd leuk! Woensdag was ik binnen, maar in de ochtend werd plots een purperkoet ontdekt in Zevenhuizen. Dit is dus na het beest van Alblasserdam al de tweede in een week, wat de herkomst uit Zuid-Europa (ook gezien nog een exemplaar eerder dit najaar in België) zeker versterkt. Purperkoeten worden immers maar zeer weinig gehouden (er zijn nog geen drie gevallen bekend in Nederland), dus de kans dat ze ontsnappen is klein. Aangezien het beest in de Alblasserwaard een hangende vleugel had, breng ik aan het einde van dinsdag toch nog even een bezoekje aan Zevenhuizen. De vogel laat zich na aankomst vlak voor het donker vrijwel gelijk zien, blijft een fraaie soort en dus het tweede geval voor Nederland binnen korte tijd.

Donderdag mocht ik voor het werk weer eens naar Zeeuws-Vlaanderen. Een leuk deel van het land wat altijd al een beetje Belgisch aandoet. Wat rommelig, kleinschalig en dus ook nog een bolwerk voor schaarse soorten als steenuil en patrijs. In dit onderste stukje van Zeeland overwinteren echter ook nog grauwe gorzen, met name in het Verdronken land van Saeftinge, maar ook op andere schorren heb je kans om deze nog te vinden. Als het werk erop zit besluit ik dan ook nog even over het Hellegatschor te zoeken naar deze zeldzame overwinteraar, want het leek me wel wat om er eentje te vinden.

Hellegatschor

Op het schor tref ik eerst de nodige rietgorzen, watersnippen, bokjes en oeverpiepers, typische soorten van die plekken, maar dan vliegt opeens ook een dikke, lomp gors voor me op. Bingo! Gelukkig landt hij weer en even later kan ik 'm op enige afstand fraai bekijken. Het is pas de eerste grauwe gors die ik ontdek, dus dat maakt het geval wel extra leuk. Bovendien was het ook alweer zes jaar geleden dat ik mijn laatste grauwe gors zag, namelijk in de jaren dat ik nog aan jaarlijsten deed, dus dan zijn dit soort zeldzaamheden nu juist weer extra leuk om te treffen! 

Grauwe gors

's Avonds deed ik ten slotte nog een poging om houtsnippen te vangen in Ambacht. Dat lukte beter dan een poging vanavond voor waterpiepers op de slaapplaats langs de Devel, wat een watersnip kon ik vangen en ringen. Vanavond bleven de netten helaas leeg... 

Watersnip

zaterdag 18 december 2021

Maandelijkse wintertelling met een dode bekende...

Rond de 15e van de maand is het weer tijd voor de wintertelling, dus vanochtend worden Matthieu Plaisier, Laurens van der Wind en ik overgevaren naar de Sophiapolder. Het is alweer even geleden dat ik er geweest ben, maar zoals altijd toch wel leuk om er te zijn. Zeker ook omdat er niet gevogeld wordt dus er ook zomaar een zeldzaamheid kan zitten. Dat hopen we echter al jaren, maar tot nu toe leveren de wintertellingen nog geen knallers op. Ook vandaag niet helaas, maar leuk is het natuurlijk wel!

't Was mistig

Bevers zitten er ook...

Op de ruige noordpunt zitten altijd veel watersnippen, nu is dat niet anders. Leuk is ook een houtsnip en nog leuker is een bokje, pas mijn derde waarneming van deze soort op het eiland. Het mist behoorlijk, dus tellen van de slikplaten valt niet erg mee. We besluiten langzaam maar de dijk naar het zuiden te lopen, en zo goed en zo kwaad als het gaat als de mist wat optrekt de vogels te tellen. Op de dijk zitten tussen het aangeplante riet veel rietgorzen, maar we vinden helaas ook 15 dode kokmeeuwen. Waarschijnlijk een gevolg van vogelgriep. Eén van deze kokmeeuwen blijkt zowaar in Noorwegen geringd, en wel G-J08E die ik afgelopen winter in Zwijndrecht zag. 

Noorse kokmeeuw G-J08E

In de polder blijken als de mist zo nu en dan optrekt nog wel een paar duizend vogels te zitten, met name kokmeeuwen, grauwe ganzen, smienten, wintertalingen, brandganzen en kieviten. Daartussen nog een enkele pijlstaart, op de dijk nog wat kneuen, wat pontische meeuwen en ook 11 scholeksters. Deze soort lijkt hier in steeds hogere aantallen de winter door te brengen. 

Scholekster

Langs de Veersedijk loop ik even later nog even over een braakliggend terrein in de hoop op een leuk zaadetertje. Tussen de honderden vinken, kepen, ringmussen en een enkele kneu zit helaas geen leuke soort, maar het is wel een spannende plek. Het checken waard! 

Braakliggend terrein

vrijdag 17 december 2021

Purperkoet om de hoek!

Deze week leverde een rondje door de Zegenpolder veel waarnemingen van houtsnippen op, maar dat resulteerde niet in vangsten van deze soort. Wel lukte het weer eens een bokje te vangen, maar ook een kievit. Een nieuwe soort tijdens mijn nachtvangsten en leuk om eens een volwassen vogel te zien na in de zomer alleen maar kuikens te ringen. Helaas was het dan weer niet een kuiken die ik van de zomer had geringd, dat zou mooi geweest zijn...


Kievit

Bokje

Gisterenavond was er wat consternatie ontstaan in de vogelaarswereld, toen een foto de wereld in werd geslingerd van iemand die een heuse purperkoet uit zijn kajak had gefotografeerd. Purperkoet staat nog niet op de Nederlandse lijst, maar gezien de recente toename in Frankrijk en Spanje en o.a. een geval in België afgelopen najaar, is dit wel een te verwachte nieuwkomer op de Nederlandse lijst. In tegenstelling tot grijskoppurperkoeten worden deze Europese purperkoeten weinig gehouden. De kans op een ontsnapte vogel is dus klein. 

Toen na enige uren spanning de locatie werd bekend gemaakt, bleek dat voor mij mee te vallen: de vogel was gefotografeerd in Alblasserdam! Toen de vogel vanochtend werd gemeld besluit ik dus gelijk maar even langs te wippen. Na hem bij aankomst gelijk in beeld te hebben gehad op afstand, houd ik het gelijk voor gezien omdat ik nog in de Zegenpolder moet zijn. Daar levert een rondje o.a. een mooie blauwe kiekendief en twee jonge wilde zwanen op, die daar al enige tijd verblijven. Een leuke soort op IJsselmonde. 

Aan het eind van de middag heb ik nog wat meer tijd over, en nu kan ik de purperkoet ook lang en mooi bekijken. Een schitterende, opvallende vogel, die zich rustig (maar wel onhandig) door de rietkraag beweegt. Onder water breekt hij met zijn snavel jonge, groen kiemende rietstengels af, die hij vervolgens uit het vuistje op eet. Erg leuk om te zien! Ondanks dat de vogel wat beschadigingen aan de vleugel heeft lijkt me de kans groot dat deze de toets der kritiek zal doorstaan. De tiende nieuwe soort dit jaar op mijn Nederlandse lijst! 
Purperkoet

Vogelaars en purperkoet rechtsonderin

zaterdag 11 december 2021

Succesvolle zoektocht naar geringde waterpiepers

Op twee avonden afgelopen week was ik een houtsnip te snel af, schitterende beesten om te ringen! Waterpiepers wilden daarentegen helaas niet en een vangpoging leverde geen enkele exemplaar op, jammer! Aangezien ik deze winter nog geen aflezing heb gedaan, moest dat vandaag dus maar gaan gebeuren.

Houtsnip

Rond een uur of elf start ik aan de ronde door de Zwijndrechtse Waard, maar die begin ik op een braakliggend terrein langs de Ambachtsezoom. Al snel blijkt dat er flink wat vogels zitten, zo'n 50 rietgorzen, ringmussen, vinken en zowaar ook een paar waterpiepers. Die laatste zie ik niet aan de grond, dus de pootjes zijn niet te checken, maar 14 bokjes die ik opstoot maken een hoop goed. Altijd erg leuk om zoveel van deze fraaie snipjes tegen te komen! 

Braakliggend terrein met bokjes

Hierna ga ik richting het landbouwgebied en besluit ik gewoon maar zoveel mogelijk akkers te checken en alle vogels te tellen. Veel blijkt er niet te lopen op de akkers in de Zwijndrechtse Waard, hier en daar wat kok- en stormmeeuwen, wat houtduiven, hier en daar een fazant en soms wat spreeuw. Tamelijk saai dus en ook nog geen waterpiepers.


Akkers in de Zwijndrechtse Waard

In het Waaltje laat een groepje van vijf grote zaagbekken zich op afstand nog wel leuk bekijken, een schaarse overwinteraar op IJsselmonde in zachte winters, altijd maar zo'n 10 exemplaren. 

Grote zaagbekken

Uiteindelijk vindt ik langs de Lindtsedijk toch een groep van zo'n 55 waterpiepers. Vanaf de dijk kan ik deze groep gedurende zo'n twee uur volgen, waarbij ze zich enkel wat verplaatsen tussen de percelen. Uiteraard is er wel wat uitwisseling, en zo lukt het me uiteindelijk om vier exemplaren met kleurringen af te lezen. Een erg mooi resultaat! Helaas zijn het wel allemaal exemplaren die ik deze winter heb geringd, dus een terugmelding afgelopen winter zit er nog niet bij. Komende tijd dus nog genoeg te doen! 
Kale akkers, maar mét waterpiepers

zaterdag 4 december 2021

Een zeehond op IJsselmonde

Vanochtend start ik weer in het Polder het Buitenland bij Heerjansdam in de hoop om waterpiepers te vangen. Een enkeling passeert het gebied in zo'n twee uur, maar dan houd ik het maar voor gezien. Samen met Hans Bossenbroek die ook toevallig langskwam, besluit ik nog even richting het westen van IJsselmonde te gaan. 

Roodborst

In het haventje bij de Carnisse grienden zit al weken een gewone zeehond, natuurlijk geen dagelijkse verschijning op IJsselmonde. Tot nu toe had ik nog steeds geen moeite genomen om deze op te zoeken, want hij kon best lastig zijn, maar nu komen we er toch langs. Het betreft een jong dier wat eerder dit najaar was losgelaten bij Stellendam, nadat hij in een opvang heeft gezeten. Daarna is er toch weer wat fout gegaan, want het dier is dus vanaf zee de Oude Maas ingezwommen, maar kennelijk kan hij daar ook prima overleven... Vandaag hebben we geluk, want vanaf de dijk zien we hem gelijk al liggen op zijn favoriete ponton. Tof! Pas mijn eerste zeehond op IJsselmonde! Overigens werd ook onregelmatig een grijze zeehond gezien op de Nieuwe Maas de laatste tijd, dus wellicht dat die ook binnen afzienbare tijd op de lijst komt te staan. Ze doen het goed die zeehonden! 

Gewone zeehond

We vervolgen hierna onze route naar enkele wintervoedselveldjes in het Buijtenland van Rhoon. Hier waren nogal wat vinkachtigen gemeld, en ook nu zitten de veldjes helemaal vol. De groep bestaat uit honderden kepen, met daartussen in lagere aantallen vinken en een enkele putter, kneu, groenling en rietgors. Een schitterende groep, waar zowel een havik als sperwer dan ook even komen buurten in de tijd dat wij er zijn. Zij vangen allebei niks en ook wij weten er geen zeldzaamheid (een grauwe gors zou leuk zijn!) uit te halen. 

Wintervoedselveldje

Aangezien de regen toeneemt maken we het rondje nog even af met autovogelen. De havens van IJsselmonde lenen zich daar uitermate voor, dus daar besluiten we het nodige van te checken. Dat moet een keer een hele goede soort op gaan leveren, een zeekoet ofzo. Vandaag was dat helaas nog niet het geval. We moesten het doen met een fraaie adult pontische meeuw als hoofdprijs!

dinsdag 30 november 2021

Snippentrio

Nadat een eerder rondje in de Zegenpolder dit najaar alleen nog maar veldleeuweriken had opgeleverd, besloot ik vanavond weer een poging te wagen om houtsnippen te ringen. Ook rond Ambacht is het plan het weer regelmatig te gaan proberen, maar vanavond ging ik weer voor de Zegenpolder. Het weer was redelijk goed, met regen en minimaal windkracht drie. Dat soort weersomstandigheden zijn ideaal om de vogels geruisloos te benaderen, wat cruciaal is om ze te vangen en te ringen. 

Houtsnippen zaten er gelukkig weer volop, maar het blijft een lastig spel tussen mij en de vogels. Het verschilt daarbij ook per soort hoe makkelijk ze te vangen zijn. Watersnip is het lastigst, gevolgd door houtsnip en bokje is het meest eenvoudig. Watersnippen zijn echter het meest talrijk, en zo lukt het vanavond zowaar ook weer eens om een watersnip te vangen. Bovendien belandden ook nog één bokje én één houtsnip onder het net. De eerste snippen van het jaar zijn weer binnen! Net zoals altijd waren ook nu weer vogels te snel, maar het blijft toch een sport waar je steeds beter in wordt en ook gewoon in moet trainen. Hopelijk een opmaat voor nog een serie vangsten van deze prachtige nachtdieren deze winter!
Bokje

Watersnip

Houtsnip

zaterdag 27 november 2021

De winter draait tegenwoordig om waterpiepers...

In de winter zijn waterpiepers toch wel één van de leukste vogelsoorten die me van de straat houden. Afgelopen week kon ik zo weer een tweetal op de slaapplaats ringen, waar zeker wel 70 exemplaren invielen. Als de winter verder vordert reageren ze doorgaans slechter op het geluid helaas, dus vandaar dat de vangsten ook afnemen. Groot was de verrassing dan ook toen bleek dat er in Polder het Buitenland bij Heerjansdam, soms ook wel tientallen foerageren.

Waterpieper R/NNY

Vanochtend besloot ik daar dan ook eens om een vangpoging te doen. De beheerder ken ik goed en ik hoopte wel ten minste één exemplaar te vangen. De waterpiepers foerageren hier vrijwel uitsluitend op de akkers, dus dat maakte het gebruik van deze plasdrasnatuur extra leuk. Overigens is het habitat zeer gebruikelijk voor waterpiepers, maar het komt hier op korte afstand van de slaapplaats nu eenmaal niet veel voor. 

In de vroege ochtend komen de beesten van de Devel al over richting het zuiden, maar gelukkig vallen ook enkele exemplaren in het terrein in. De aantallen vallen echter niet mee, maar uiteindelijk lukt het me toch om een exemplaar te ringen voordat de regen invalt. Erg fraai natuurlijk en weer eens leuk om een waterpieper in het daglicht te ringen. De kleedkenmerken zijn zo veel beter te zien, wat zeker voor het op leeftijd brengen van deze soort handig is. Dat valt ten slotte niet altijd mee...

Waterpieper R/NNW

Bijvangsten heb ik op wat pimpelmezen en een roodborst na niet, maar een bokje in het terrein is natuurlijk altijd leuk om te zien. Als de netten weer opgeborgen zijn blijkt de regen toch nog wel mee te vallen, dus probeer ik nog wat waterpiepers op de akkers te vinden. Dat valt niet mee... Uiteindelijk kan ik nog een paar exemplaren checken, maar die zijn helaas allemaal ongeringd. Hopelijk volgen de aflezingen deze winter nog! 

donderdag 18 november 2021

Twee veldleeuweriken onder het net!

Vanochtend heb ik nog een klein rondje door de Zwijndrechtse Waard gedaan in de hoop om wat waterpiepers te vinden, maar dat viel niet mee. Uiteraard wel de nodige overvliegende beesten, maar het is lastig om ze vervolgens te lokaliseren om te zien waar ze allemaal lopen. Eén exemplaar bleek in ieder geval ongeringd te zijn, en er liepen ook de nodige witte kwikstaarten rond natuurlijk.

Witte kwikstaart

Vanavond was ik met Rutger Plaisier weer eens in de Zegenpolder voor de gebruikelijke avondronde voor snippen en andere leuke verrassingen. Uiteindelijk kwamen we wel 10 houtsnippen tegen, maar de meesten waren schuw en het lukte ons niet om één exemplaar te vangen. Ook watersnippen waren ons te vlug af en zelfs een bokje konden we niet vangen om te ringen voor onderzoek. Wel lukte het ons voor het eerst om veldleeuweriken te vinden, vangen en te ringen. Een algemene overwinteraar in de polder, maar 's nachts natuurlijk niet makkelijk te vinden. Een schitterende soort natuurlijk om weer eens van dichtbij te bekijken, ook al is het aan verenkleed het geslacht en de leeftijd niet te bepalen.


Veldleeuwerik

dinsdag 16 november 2021

Toch nog een leuke vondst dit najaar

Afgelopen zondagmiddag werd de tweede pallas' boszanger voor IJsselmonde ontdekt in Zwijndrecht. Het exemplaar bleef helaas onvindbaar in de uren daarna, en ook gisterenochtend kon ik het exemplaar in twee uur niet vinden in het Munnikenpark. Jammer, want het was eindelijk de goede soort waar we het hele najaar al op hoopten op IJsselmonde!

Vandaag had ik onverwachts vrij, dus vanochtend besloot ik ook nog maar eens mijn geluk te beproeven om een goede soort te vinden. De kans op de Maasvlakte is dan toch aanzienlijk groter dan op IJsselmonde, en rond kwart voor 9 arriveer ik daar op de Oude Stuifdijk. Sinds de swinhoes boszanger van begin oktober was ik niet meer op de Maasvlakte geweest, en na augustus en september heb ik dan ook niet veel meer actief gezocht naar een zeldzaamheid. Nu dus nog een laatste kans dit najaar voor die leuke soort...

De Stuifdijk wordt relatief weinig gecheckt en dat is ook niet geheel onbegrijpelijk. Een ondoordringbare wildernis met windmolens erlangs, maar een roepende bruine boszanger is toch nog steeds wel een reële optie. Ik besluit de dijk maar gewoon rustig af te lopen en vogels zitten er wel. Voornamelijk roodborsten, heggenmussen en merels natuurlijk in deze tijd van het jaar, maar ook nog een enkele kramsvogel, koperwiek, vuurgoudhaan, wat vinken en een houtsnip. Een grote lijster en boomleeuwerik komen nog over en op de Nieuwe Waterweg zit een kuifaalscholver tussen de aalscholvers. 

Bij de één na laatste windmolen valt mijn oog opeens op twee foeragerende vogels, helemaal bovenop de dijk. Met de kijker erop blijkt het gelijk op een pimpelmees te gaan en een spannend beestje. Na enkele seconden is het duidelijk: pallas' boszanger! Na het afspelen van wat geluiden komt hij mooi mijn kant op en laat zich vervolgens schitterend zien in het struweel. Toch wel één van de mooiste boszangers, met een opvallende middenkruinstreep en natuurlijk het opvallend, flets gele stuitje. Erg fraai! Bovendien is het pas mijn eerste najaarsgeval van deze soort, na eerder alleen twee zingende exemplaren te hebben gezien. Met mijn cameraatje lukt het bovendien ook zowaar nog om hem (net) herkenbaar op de foto te krijgen. 

Pallas' boszanger

Als even later Arie Kolders nog arriveert horen we 'm alleen nog roepen en komt hij helaas niet meer tevoorschijn. Jammer! Samen zoeken we verder nog op de geijkte plekken en maken zo ook nog wat kilometers langs de Maximaweg. Het levert geen echte zeldzaamheden meer op, maar een ransuil, velduil, waterral, enkele houtsnippen, zwartkop en nog wat roodkeelduikers in de branding zijn ook leuk. Zeker met een pallas' boszanger, wat uiteindelijk m'n beste vondst is van het najaar, is het zeker geen onaardig ochtendje! 

zaterdag 13 november 2021

Koereigers en twee nieuwe voor Ambacht!

Afgelopen week leverde een vangpoging voor waterpiepers langs de Devel weer drie exemplaren op. Helaas geen terugvangsten van afgelopen jaren, maar wel weer drie exemplaren van ringen kunnen voorzien! Verder is het redelijk druk met werken en worden de dagen ook weer korter, zodat vogelen er niet veel meer in zit. Toen ik afgelopen donderdag op het eind van de dag werd opgeschrikt door een melding van twee koereigers in de Crezéepolder, gevonden door Laurens van der Wind, liet ik de laptop echter toch maar even voor wat het was. Het zou ten slotte pas mijn tweede waarneming van koereiger zijn op ons eiland zonder koeien, na eerder een overvliegend duo over de Crezéepolder.

Waterpieper R/NNN

In de Oudelande liet het tweetal zich inderdaad leuk zien. Ze liepen driftig in een paardenweitje rondom een paar paarden te rennen (ja, die hebben we wel...) en haalden geregeld larven, wormen en andere beesten uit de bodem. Erg leuk te zien dus en pas het derde koereigergeval aan de grond op IJsselmonde! 

Koereiger

Afgelopen donderdag werd er nota bene ook nog een tweetal Siberische tjiftjafs ontdekt in Polder Sandelingen. Ik was vergeten dat deze soort nog nieuw voor mijn Ambachtlijst zou zijn, maar toen er vanmiddag zowaar op exact dezelfde plek ook nog een bruine boszanger werd ontdekt (weer door Laurens), realiseerde ik me dat ook direct. Vorig jaar hadden we al een bruine boszanger in Zwijndrecht, dus de soort stond al op de IJsselmondelijst, maar op de Ambachtlijst ontbrak hij uiteraard nog.

Ongeveer een half uurtje na de melding kom ik aan op het terreintje achter de begraafplaats langs de Achterambachtsweg, en daar hoor ik vrijwel gelijk één van de Siberische tjiftjafs roepen. Erg leuk natuurlijk, maar nu weer niet de soort waar ik voor ging. Even later laat overigens ook de tweede zich horen en regelmatig laten ze zich erg mooi zien. Een soort die het de laatste jaren goed doet in het late najaar! Van de 'brubo' ontbreekt al ruim een half uur elk spoor, dus na wat overleg verspreiden we ons over het terrein. Overal is het geschikt met volop bramenstruweel, wilgen en rietruigtes, dus hij kan dan ook overal zitten. Het duurt gelukkig niet lang voordat ik hem opeens luidkeels hoor roepen in de zuidoosthoek van het opslagterreintje. Mooi! 

Typische habitat voor bruine boszanger

Het beestje uit het verre oosten roept gelukkig vrijwel continue, en laat zich ook een paar keer kort maar net leuk zien in de wilgjes. Hij is nogal bewegelijk, zit vaak laag en is zodoende, net als vrijwel alle bruine boszangers, lastig om in de kijker te krijgen. Na enige tijd horen we 'm ook niet meer en dan is hij natuurlijk helemaal niet meer te vinden. Tijd om weer te gaan dus, maar wel met twee mooie nieuwe soorten voor de Ambachtlijst! Die klimt nu naar 224 soorten, met eerder dit jaar al reuzenstern, grote karekiet en snor als nieuwe aanwinsten. En op IJsselmonde heb ik dan weer geen enkele nieuwe soort kunnen bijschrijven helaas... 

Bruine boszanger in beeld

Een kort rondje door het Waalbos levert hierna nog wel een mooi geschikt veld op voor waterpiepers, maar de vogels die er zaten vertrokken juist bij mijn aankomst naar de slaapplaats. Een andere keer terugkomen dus om proberen geringde exemplaren te vinden. Verder was het een leuke middag en is het toch nog leuk vogelen zo half november!

zaterdag 6 november 2021

Rustig novemberochtendje ringen met bokjes

Vanochtend ben ik weer eens op de ringbaan in Meijendel, waar ik natuurlijk te weinig kom, maar ja, er is ook zoveel te doen in het najaar... Het is geen saaie ochtend, maar ook niet eentje met veel spektakel. Zoals te verwachten in deze tijd van het jaar begint de dag met merels, we vangen er ruim 30 in de ochtendschemering. Altijd leuk! Ook een fraaie koperwiek belandt nog in de netten. De rest van de ochtend zijn het met name de pimpelmezen die voor de aantallen zorgen, waarvan momenteel weer eens een heuse influx van gaande is in het land. Dat dezen van ver komen blijkt wel uit een geringd exemplaar dat we vangen vanochtend, uit Estland! Verder worden nog wat spreeuwen gevangen en nog een enkele groenling, ook altijd mooie beesten! 

Pimpelmees uit Estland

Voor de totalen zie hier.

Groenling

In de middag kon ik nog aansluiten bij een ringonderzoek naar bokje in de Duivenvoordse polder, op korte afstand van Meijendel. In deze polder worden alweer voor het 13e jaar bokjes gevangen, om inzicht te krijgen in de overwintering (plaatstrouw, overleving, conditie, etc.) van deze kleine snipjes. Op het perceel waar de bokjes overwinteren zien we uiteindelijk 9 exemplaren, waarvan er 4 in het net belanden. Allen zijn helaas ongeringd, maar desalniettemin een mooie score. Een groepje van vijf koereigers dat in dezelfde polder met ooievaars en grote zilverreigers tussen de koeien aan het foerageren is maakt deze dag compleet. Altijd leuk om die kleine reigertjes tussen de koeien te zien rennen, en zeker als het een onverwachte waarneming betreft.


Bokje