Knotsgekke dag op IJsselmonde, met 'brubo'!

Nadat gisteren weer een bruine boszanger was opgedoken in Schiedam, had ik voor vandaag echt weer mijn zinnen gezet op de vondst van zo'n kleine, bruine smakker op IJsselmonde. Langs de Devel moest het gaan gebeuren, dus rond half 9 vertrek ik vanuit Ambacht richting Zwijndrecht. Het nadeel (of voordeel?) van de 'brubo's' is dat ze werkelijk overal kunnen, dus onderweg pas ik mijn route telkens aan om langs plekjes te fietsen die net weer beter lijken. In Zwijndrecht kom ik zo mijn eerste vuurgoudhanen, tjiftjaf en groene specht tegen van de dag, waarna ik (eenmaal onder het spoor en de A16 door) ervoor kies om via Park Molenvliet richting het Develbos te gaan. Even twijfel ik nog om langs de Munnikendevel te fietsen, maar Molenvliet lijkt me toch net wat beter. 

In het park kom ik inderdaad verschillende groepjes mezen tegen, met ook wat goudhanen en vuurgoudhaantjes. Ook zit er een groepje sijzen die zich schitterend laten bekijken, maar hoor ik in een paar geschikte rietkraagjes en ruigtes geen smakkend roepje van een bruine boszanger. Ook in het Develbos, wat werkelijk ook helemaal geschikt is voor de Siberische dwaalgast, moet ik het doen met vuurgoudhaantjes. Langs de Devel kom ik op enkele plaatsen cetti's zanges tegen in de rietkraag en stoot ik nog een houtsnip op. Langzaam ga ik langs de rietkraag, aan beide zijden van het water, richting het kerkje. Ondertusen heb ik gezien dat op de Noord een tweetal zwarte zee-eenden is opgedoken. Een goede soort voor IJsselmonde, maar ik heb 'm al dus besluit door te zoeken.

Enkele delen langs de Devel zijn gemaaid

Als ik niet veel later wordt gebeld door Laurens van der Padt, denk ik dat het zal gaan over de zee-eenden. Dat blijkt echter anders te zijn, omdat Hans Bossenbroek waarschijnlijk een bruine boszanger heeft gevonden langs de Munnikendevel. Vlakbij dus! Snel bel ik Hans over het hoe en wat en na een paar minuten sta ik bij 'm en anderen. Niet veel later klinkt het smakken uit het rietkraagje, waarin ook enkele wilgen staan, en is het duidelijk: een bruine boszanger! 

Rietkraag waarin de bruine boszanger werd ontdekt

Hij had 'm vanochtend gevonden en was direct gealarmeerd door het smakken, zag ook een bruine 'phyllo', maar niet veel later verscheen een winterkoning én werden de zwarte zee-eenden ontdekt. Vandaar dat de melding als brubo wat vertraagd werd, maar gelukkig was de vogel nog op exact dezelfde plek aanwezig. Een nieuwe soort voor IJsselmonde! In het hierop volgende uur verplaatst hij zich tientallen meters door de rietkraag en laat zich geregeld horen. Pas als hij naar de overkant vliegt en daar aan de waterkant in wat tuinen zit, zie ik 'm pas eindelijk goed. Erg gaaf om deze soort, die dit jaar in ongekend hoge aantallen in Nederland opduikt, inderdaad ook op IJsselmonde te zien! Mijn 5e nieuwe soort dit jaar voor het eiland... 

Munnikendevel, waarlangs de vogel zowel links als rechts zat

De drive om zelf nog een 'brubo' op het eiland te vinden is wel aardig verdwenen, dus ik besluit met Matthieu, Rutger en Richard rustig te vogelen in de buurt van de Noord. Bij Sliedrecht is namelijk ook een roodkeelduiker op de Merwede ontdekt, waarvan we hopen dat die nog naar het westen zal gaan afzakken. Je weet het niet... In de havens van Zwijndrecht zit weer een mooie groep kuifeenden, maar zonder goede soorten. Wel wordt er nu een roodkeelpieper ontdekt in de Zegenpolder, bij Rhoon, en blijken de zwarte zee-eenden ook op Ambachts grondgebied te zwemmen. Snel zetten we dus koers richting de rivier om de zee-eenden op de Ambachtlijst te zetten. Eenmaal aangekomen bij het drierivierenpunt zitten ze eerst nog aan de Dordtse kant, vervolgens in Zwijndrecht, waarna ze afdrijven naar Papendrecht. Door een aantal schepen vliegen ze dan toch op en vliegen met een boog over Ambachts grondgebied over de Noord richting het noorden. Gelukt dus! 

Zwarte zee-eenden

Omdat Matthieu de roodkeelpieper nog moet voor z'n jaarlijst, besluit ik met hem die kant op te gaan. In de polder is de vogel tussen de graspiepers op een zogenaamde vogelakker vrij vlot gevonden, waar hij zich met name goed laat horen. Gisteren heb ik zowaar ook nog over dit veld gelopen, maar de graspiepers zitten erg verspreid en systematisch heb ik gisteren het veld niet afgezocht. Kan gebeuren... Desalniettemin alweer mijn 6e op het eiland, waarbij het exemplaar in 2018 ook op één dag viel met een zwarte zee-eend... Het blijkt echter landelijk een laat geval te zijn voor deze soort; in november zijn slechts enkele waarnemingen bekend uit Nederland. Uniek! 

Al met al toch wel een knotsgekke dag op IJsselmonde, met eindelijk toch ook die bruine boszanger (ook al heb ik er nog niet eentje zelf gevonden) en zwarte zee-eenden op de Ambachtlijst. Wie weet wat er volgende week, als een big day op het programma staat, nog op het eiland gevonden gaat worden...