Geelbrauwgors in Bunne!

Afgelopen week kon ik op meerdere momenten in de Zegenpolder en op een braakliggend terrein in de Volgerlanden totaal 17 bokjes vangen! Ook leverde de tweede waterpiepervangst van de winter donderdag een mooi aantal van zeven exemplaren op die ik van kleurringen kon voorzien. Een mooi aantal weer onderweg naar het doel van totaal weer 25 exemplaren wat ik elke winter probeer te kleurringen langs de Devel, maar dit jaar lijken de aantallen slapers in het gebied nog wat tegen te vallen. 

Geringde waterpiepers met opvallend grote verschil (links vrouw, rechts man)

Bokje

Gisterenmiddag werd ik tijdens het vangen van bokjes opgeschrikt door de melding van een heuse bobolink in de Driemanspolder bij Zoetermeer. De melding bleek uiteindelijk op basis van een foto van enkele dagen terug, dus ik besloot het te laten voor wat het was, mede omdat ik ook weer op tijd thuis moest zijn. De verwachtingen waren natuurlijk wel hoog gespannen of deze nieuwe soort voor Nederland uit Noord-Amerika nog teruggevonden zou worden, maar om 16:24 werd dat gemijmer ruw verstoord door de melding van een geelbrauwgors in Drenthe. Deze soort uit het verre oosten van Siberië was ooit één keer eerder in Nederland waargenomen (gevangen op Schiermonnikoog in de jaren '80) en nu zomaar op de foto gezet in het Drenthse Bunne. Een snelle rekensom leerde me dat ik die locatie nooit zou kunnen halen voor het donker, mede ook vanwege het grote aantal files. Het feit dat de vogel een klein half uurtje later inderdaad werd teruggevonden kon ik dan ook met een zekere rust aanhoren en de plannen voor vandaag werd uiteraard gesmeed.

Om zes uur stappen Hans Bossenbroek en ik bij Herman vd Brand en Quinten van Erkel in, om de laatste kleine twee uur met z'n vieren af te leggen. De planning was om er rond kwart voor acht te zijn, nog ruim voor zonsopkomst, maar voordat we aankomen wordt de vogel al gemeld. Dat is snel en onverwacht! De laatste kilometers worden in spanning afgelegd waarna we ons voegen bij de groep twitchers die aan de oostzijde van de vogel staat. De vogel foerageert namelijk in de wegberm en heeft zowel aan zijn linker als rechterzijde een mensenmassa staan die (het gelukkig rustige) weggetje versperd. 'Onze' groep staat er nog te ver vanaf door de schemer dus langzaam schuifelen we dichter naar de vogel toe die we dan ook opeens in beeld krijgen. Schitterend! Deze zeldzame gors die overwintert langs de Chinese kust met een opvallend gele wenkbrauwstreep zit rustig in de berm van het vogelvoer te genieten.

Twee groepen vogelaars

Geelbrauwgors (net herkenbaar...)

Zeker het eerste uur zit hij vrijwel continue te foerageren, waarna hij steeds wat langer in de bosjes langs de weg blijft. Dat was ook mede het gevolg van het feit dat er steeds vaker een auto of vrachtwagen door groepen vogelaars en langs de vogel moesten, zodat die weer opvloog naar de dekking. Na een tijdje houden we het dan ook wel voor gezien, maar een fantastische soort en de eerste goede soort van het najaar die eindelijk goed twitchbaar is. 

Typisch wegvliegmomentje voor de gors

Tijdens de terugweg maken we nog een stop op de Noorderheide bij Elspeet, waar al enige tijd een groep grote kruisbekken verblijft. Bij aankomst zijn al enkele exemplaren aanwezig, waarna de groep aangevuld wordt tot totaal 15 vogels die zich schitterend laten bekijken in een berkje boven een waterplasje. Een mooie soort waarvan dit jaar een aardige invasie van op gang is. Ook een klapekster hier is nog wel het noemen waard, maar valt toch aardig in het niets bij de geelbrauwgors eerder op deze ochtend! 

Grote kruisbekken

Soortenrijke wintertelling en een spannende kwikstaart

Vanochtend stond de eerste wintertelling weer op het programma, dus rond half negen worden Rutger Plaisier en ik met nog een vogelaar overgezet naar de Sophiapolder. We beginnen op de noordpunt waar zoals gebruikelijk de lijst wordt gestart met de nodige zangvogels als tjiftjaffen, cetti's zangers en kneuen, maar ook zeldzaamheden voor het eiland als zwartkop en sijs blijken aanwezig. Leuk! Een overvliegende oever- of waterpieper wordt door het afspelen van de roep naar beneden gelokt en dit blijkt zowaar een oeverpieper te zijn. Een leuke verrassing voor deze telling! 

Het water staat hoog en de eenden zitten ver, dus we besluiten maar vast een stuk naar het zuiden af te leggen. Door de hoog opgeschoten bramen is dat makkelijker gezegd dan gedaan, maar niet veel later lopen we op de kale dijk waar we zowaar tegen een bokje aanlopen. Altijd leuk natuurlijk, ook als je ze niet vangt! Als we de grootste aantallen vogels hebben geteld, met name wintertalingen, kokmeeuwen, krakeenden, smienten en bergeenden, schuiven we langzaam op richting het zuiden. Het water daalt in de polder, maar daarentegen arriveert flink wat regen.

Bokje

Tijdens het dalende water worden we verrast door een mooie groep kieviten in het zuidelijke deel van de polder, waar naast wat gebruikelijke kemphanen ook drie zilverplevieren, wat bonte strandlopers en een zwarte ruiter blijken te zitten. Leuke soorten voor het najaar en zeker de zilverplevieren zijn schaars te noemen in de regio. Een plaatje zit er door de aanhoudende miezer niet in, maar met nog wat geelpoot- en pontische meeuwen zorgen ze wel voor liefst 60 soorten tijdens deze telling! Niet eerder zagen we zoveel soorten op het eiland denk ik.

Sophiapolder

Als we de telling aan het afronden zijn komt bericht van Texel dat daar een spannende gele kwikstaart is ontdekt. Het uiterlijk (met weinig geel), de achternagel (lang) en ook de roep (rauw) lijkt goed te zijn voor een oostelijk taxon van deze ingewikkelde soort. Na wat wikken en wegen thuis besluit ik uiteindelijk toch te gaan, meestal krijg je meer spijt van als je niet gaat en omdat ik de tijd heb, het verder toch slecht weer is en het in potentie een nieuwe soort is zijn er genoeg redenen voor het reisje. De boot van half drie haal ik op het nippertje, waarna eenmaal op de plek aangekomen het nog zo'n tien minuten duurt voordat het beest voor een buis loopt. Dan laat hij zich op afstand met wat witte kwikstaarten leuk bekijken in Dorpzicht. In ieder geval eindelijk een soort dit najaar die zich laat twitchen en nu maar afwachten of het voldoende is om de soort tot soortniveau te determineren! Een leuk uitje zo op de zaterdagmiddag was het in ieder geval zeker. 

Mogelijke oostelijke gele kwikstaart (voor het idee...)

Twitchers bij de oostelijke gele kwikstaart

Van een kater naar genoeg leuke vangsten

Afgelopen woensdag was wat je noemt een hectische dag. Een heerlijke rustig dag voor het werk ronde de Grevelingen en Krammer-Volkerak werd ruw verstoord door de melding van de eerste geelsnavelkoekoek van Nederland op de Maasvlakte. Op de Stuifdijk bovendien, waar ik de dag ervoor bijna een raddes boszanger had ontdekt! Paniek alom, maar vanuit Zeeland na geregel bijna gelijk koers kunnen zetten richting de oude, trouwe Maasvlakte. De vogel bleek tam en niet fit, maar vloog wel wat dus de kans dat hij dood zou neervallen leek niet heel groot... Tot na half uur sturen het bericht kwam dat de vogel in het water zat, ai... Daar zijn geelsnavelkoekoeken niet voor gemaakt. Inderdaad bleek hij na een paar minuten het loodje gelegd te hebben. Waarschijnlijk had een zilvermeeuw hem te grazen genomen waardoor hij in het water was terecht gekomen. Een kater volgde dus en de route werd afgebroken. Slechts een handjevol gelukkigen zag deze Noord-Amerikaanse dwaalgast op tijd en voor de rest is het hopen op een nieuwe! 

Gisterenochtend deed ik weer een vangpoging voor bokjes in de Volgerlanden, wat succesvol was met zes gevangen exemplaren. Mooi! In de avond was ik weer voor het eerst op de slaapplaats voor waterpiepers. Slechts zo'n 15 exemplaren zag ik in het riet langs de Devel invallen, dus duidelijk nog (te) vroeg in het seizoen. Uiteindelijk hing er ook maar één exemplaar in het net, maar de eerste is dus weer van kleurringen voorzien en kunnen weer in het veld tegenkomen! 

 Bokjes

Waterpieper Rm/RNN

Vanochtend was ik weer eens op de ringbaan in Meijendel. Het is wat druiliger weer, maar ook wel een lekker rustig dagje dus, alhoewel er meer regen valt dat gehoopt en verwacht. De 40 vogels die uiteindelijk in het net belanden zijn dan ook aan de lage kant, maar een schitterend mannetje sperwer maakt het toch tot een geslaagde ochtend! Die vang je niet vaak. Jammer is wel dat een flinke groep kleine barmsijzen precies deze ochtend wel aanwezig is maar vakkundig het net weet te mijden. Volgende keer weer beter! 

Sperwer

Voor de totalen zie hier. 

En het begint al bijna saai te worden, maar eenmaal in Ambacht vangen we weer vijf bokjes op het veldje. Ze blijven leuk natuurlijk en ook de variatie in het verenpak is groot, iets wat je in het veld natuurlijk nooit ziet van deze soort. 

Flinke variatie tussen de bokjes

Schitterende raddes boszanger, maar ja...

De afgelopen tijd was er niet veel van gekomen om weer eens naar de Maasvlakte te gaan, dus vanochtend vond ik het wel weer eens tijd. Zeker omdat de afgelopen dagen ook hier en daar zeldzaamheden werden gevonden als raddes boszanger waren de verwachtingen natuurlijk hoog gespannen. Omdat de Oude Stuifdijk weinig wordt gedaan, besloot ik daar voor de verandering maar eens te beginnen. Het is een vervelende plek waar je maar een fractie ziet van wat er werkelijk zit, maar een roepende bruine boszanger is er prima te ontdekken was de gedachte. 

De dijk bleek echter relatief leeg en op een paar plekken kom ik wat zwartkoppen tegen, een enkele tjiftjaf, wat mezengroepen en een zwarte roodstaart. Meer is het eigenlijk niet en als ik na zo'n twee uur op het eind ben, slenter ik rustig weer terug. Sven Valkenburg en Erik-Jan Barten hadden het idee ook gevat om de Stuifdijk te doen en besloten achteraan te beginnen. Na een kort praatje loop ik weer naar het begin en zij naar het einde, waarna ik na een minuutje of vijf een berichtje krijg dat ze een raddes boszanger gevonden hebben. Auw... Net ervoor erlangs geslenterd, maar bij hun eerste tape-actie kwam het beestje de begroeiing uit. Kan gebeuren! Gelukkig laat hij zich even later ook weer schitterend zien en kan ik en enkele andere vogelaars die op de vlakte aan het vogelen zijn aansluiten. Een schitterende soort natuurlijk en pas mijn tweede na een eerder geval in 2011 op de Tweede Maasvlakte! 

Vogelaars bij de raddes boszanger

Na uitgebreid van de vogel genoten te hebben maak ik met o.a. Arie Kolders nog een rondje over de Tweede Maasvlakte en over de Vuurtorenvlakte, maar het levert verder niks nieuws op. De aankomst was mager en verder dan wat roodborsttapuiten komen we niet. Omdat ik voor werk nog naar Goeree moet ga ik al vogelend naar het zuiden, maar bij de Strypse Wetering staat het water helaas hoog. Weinig vogels daar dus, maar wel wordt ik verrast door een zingende grote spitskop! Vanwege de hoge temperaturen zingt dit beest wellicht overdag, want normaal doen ze dat uitsluitend 's nachts. Een leuke vondst van een zeldzame sprinkhaan, die waarschijnlijk in de komende jaren een stuk algemener gaat worden. Een mooie bladkoning tijdens het werk in de Westduinen zorgt uiteindelijk voor een mooie afsluiting van deze dag waarop ik bijna een raddes boszanger vond... 

Bokjes op een terreintje om de hoek

Toen ik vanochtend een rondje liep op een braakliggend terrein vlak achter mijn huis, werd ik verrast door een zestal bokjes! Erg leuk natuurlijk en het idee was om dit najaar wat meer met deze wintergast en doortrekker uit het hoge noorden te gaan doen, dus na een belletje met de gemeente is toestemming snel geregeld om de exemplaren te gaan vangen en ringen. Vanmiddag liep ik dan ook met Rutger Plaisier gelijk een rondje over het veld en konden we drie van de zes exemplaren vangen. Wat een schitterende beestjes en hopelijk gaan er dit najaar en deze winter nog veel volgen! 

Bokjes

Grijze zeehond op IJsselmonde!

In de hoop op een zeldzame steltloper arriveerde ik vanochtend rond een uurtje of tien weer eens op Voorne-Putten om de Beninger slikken en de Wolvenpolder te checken. Het is echter rustig qua steltlopers en bovendien ook hoog water, waardoor er nauwelijks steltlopers zijn. Tussen de honderden eenden zitten nog wat pijlstaarten en verder is het nog een blauwe kiekendief, slechtvalk en wat goudplevieren die de ochtend vullen.

Als ik op het punt sta weer huiswaarts te keren wordt een grijze zeehond gemeld in de Noord ter hoogte van Crezéepolder. Het beest was eerder in de ochtend al bij de Sophiapolder gemeld, maar hij gaat kennelijk dus rustig naar het noorden. Ik besluit dus maar een poging te wagen bij het Drierivierenpunt in de hoop op dit zeldzame zoogdier voor IJsselmonde. Eenmaal aangekomen bij de rivier blijkt het beest nog niet gearriveerd te zijn en bovendien ook vaak onder water. Via contact met mensen aan de overkant krijg ik te horen dat 'tie ongeveer recht voor me moet zwemmen, waarna ik heel kort een kop boven water zie. Niet eens voldoende om er een zeehond in te herkennen. Hierna blijft de zeehond lang verdwenen, maar gelukkig zien we 'm opeens weer opduiken op de Nieuwe Maas. Nu laat hij zich een aantal keren op afstand leuk zien, kennelijk is hij het drukbevaren knooppunt onder water overgeschoten. Leuk zo in het binnenland! 

Grijze zeehond

Eenmaal thuis fiets ik eind van de middag nog een rondje door de Zwijndrechtse polders om te kijken of er ergens al een groepje waterpiepers zit. Eén keer hoor ik een exemplaar roepen, dus de grote aantallen zijn duidelijk nog niet teruggekeerd. Wel kom ik nog een boomleeuwerik tegen op een akker, zitten er veel graspiepers in groenbemesters en zit in een nieuw ingericht stukje achter de Devel een flinke groep putters en kneuen. 

Polder het Buitenland

Een late blauwborst en weer een velduil!

De afgelopen twee weken waren op vogelgebied vrij rustig. Op een regenachtige zaterdagmiddag bezocht ik nog wat slikgebieden op Voorne-Putten, zoals de Beninger Slikken, zonder noemenswaardig resultaat. Vorig weekend heb ik de ringlocatie langs de Devel weer geschikt gemaakt voor de overwinterende waterpiepers, waarvan ook de eerste weer gearriveerd bleken te zijn. Hopelijk komen er weer geringde beesten terug en kan ik weer de nodige exemplaren van kleurringen voorzien. Verder kwam ik tijdens planteninventarisatie nog wat leuke soorten tegen als bokje, bladkoning, visarend en oeverpiepers, en leverde een ochtendje op de Maasmond nog een aantal kleine jagers op, maar bleven leukere zeevogels helaas uit. Op 30 september ging de reis ten slotte nog tevergeefs naar Texel, toen rond het middaguur een eleonora's valk op het eiland werd gemeld. De tweede alweer in korte tijd, maar opnieuw bleek de vogel al gevlogen voordat andere vogelaars arriveerden. Tot in de schemer moesten we het doen met een blauwe kiekendief en slechtvalk...

Baan in het riet voor mistnetten

Aangezien in Rhoon de groepen zangvogels weer groeien, besloot ik vanochtend weer eens wat netjes op te zetten op een akker. Wie weet wat dat zou opleveren! Het was een leuke vangst met een aantal kneuen en vinken, maar ook nog een tweetal ringmussen en verrassend genoeg een late blauwborst! Helaas geen terugvangsten van wintervoedselveldjes uit eerdere jaren, maar wie weet volgt dat nog! 

Blauwborst

Ringmus

Kneu

Vanavond deed ik met Rutger Plaisier nog een gerichte actie om uilen te vangen in de Zegenpolder. En met succes, want al snel nadat de zon was ondergegaan hing een schitterende velduil in het net! Erg gaaf, de derde vangst al van deze soort in de polder, maar wat blijven het schitterende beesten. Andere uilen wisten het net helaas te missen, maar wie weet later deze winter nog. 

Velduil