Toch nog een leuke vondst dit najaar

Afgelopen zondagmiddag werd de tweede pallas' boszanger voor IJsselmonde ontdekt in Zwijndrecht. Het exemplaar bleef helaas onvindbaar in de uren daarna, en ook gisterenochtend kon ik het exemplaar in twee uur niet vinden in het Munnikenpark. Jammer, want het was eindelijk de goede soort waar we het hele najaar al op hoopten op IJsselmonde!

Vandaag had ik onverwachts vrij, dus vanochtend besloot ik ook nog maar eens mijn geluk te beproeven om een goede soort te vinden. De kans op de Maasvlakte is dan toch aanzienlijk groter dan op IJsselmonde, en rond kwart voor 9 arriveer ik daar op de Oude Stuifdijk. Sinds de swinhoes boszanger van begin oktober was ik niet meer op de Maasvlakte geweest, en na augustus en september heb ik dan ook niet veel meer actief gezocht naar een zeldzaamheid. Nu dus nog een laatste kans dit najaar voor die leuke soort...

De Stuifdijk wordt relatief weinig gecheckt en dat is ook niet geheel onbegrijpelijk. Een ondoordringbare wildernis met windmolens erlangs, maar een roepende bruine boszanger is toch nog steeds wel een reële optie. Ik besluit de dijk maar gewoon rustig af te lopen en vogels zitten er wel. Voornamelijk roodborsten, heggenmussen en merels natuurlijk in deze tijd van het jaar, maar ook nog een enkele kramsvogel, koperwiek, vuurgoudhaan, wat vinken en een houtsnip. Een grote lijster en boomleeuwerik komen nog over en op de Nieuwe Waterweg zit een kuifaalscholver tussen de aalscholvers. 

Bij de één na laatste windmolen valt mijn oog opeens op twee foeragerende vogels, helemaal bovenop de dijk. Met de kijker erop blijkt het gelijk op een pimpelmees te gaan en een spannend beestje. Na enkele seconden is het duidelijk: pallas' boszanger! Na het afspelen van wat geluiden komt hij mooi mijn kant op en laat zich vervolgens schitterend zien in het struweel. Toch wel één van de mooiste boszangers, met een opvallende middenkruinstreep en natuurlijk het opvallend, flets gele stuitje. Erg fraai! Bovendien is het pas mijn eerste najaarsgeval van deze soort, na eerder alleen twee zingende exemplaren te hebben gezien. Met mijn cameraatje lukt het bovendien ook zowaar nog om hem (net) herkenbaar op de foto te krijgen. 

Pallas' boszanger

Als even later Arie Kolders nog arriveert horen we 'm alleen nog roepen en komt hij helaas niet meer tevoorschijn. Jammer! Samen zoeken we verder nog op de geijkte plekken en maken zo ook nog wat kilometers langs de Maximaweg. Het levert geen echte zeldzaamheden meer op, maar een ransuil, velduil, waterral, enkele houtsnippen, zwartkop en nog wat roodkeelduikers in de branding zijn ook leuk. Zeker met een pallas' boszanger, wat uiteindelijk m'n beste vondst is van het najaar, is het zeker geen onaardig ochtendje!