Succesvolle twitch naar de Amerikaanse zee-eend

Nadat bleek dat gisterenmiddag de Amerikaanse zee-eend vanaf het strand van Schiermonnikoog zichtbaar was, waren de plannen snel gesmeed. Om geen tijd te verliezen besloten Hugo Moerman, Hans Bossenbroek, Richard van Vugt, Laurens van der Wind en ik de eerste boot naar het Waddeneiland te pakken. Die gaat om 6:30, dus de wekker moet vroeg gezet worden. We arriveren gelukkig mooi op tijd dus kunnen rustig met nog zo'n 40 vogelaars de boot op, waarna op Schier de fietsen al klaar staan die we hadden gereserveerd. Het mist echter behoorlijk, dus in rustig tempo zetten we ons in beweging naar het strand.

Aankomst op het strand

Eenmaal op het strand blijkt het zicht beroerd en het zit potdicht. Desalniettemin fietsen we naar exact de locatie waar de vogel gisteren voor het laatst op zee is gezien, daar moet het gaan gebeuren! Het is echter wachten geblazen tot het zicht verbeterd, want we kunnen niet verder dan de branding kijken. Door de mist horen we wel af en toe wat vogels overtrekken en ook komen enkele roodborsten en tjiftjaffen uit zee zetten, die zich vermoeit richting de duinen spoeden. Een smelleken heeft dat ook door een probeert zo een tjiftjaf te verschalken, maar die vliegt pardoes recht op ons af en besluiten tussen wat rugtassen en fietsen te gaan rusten. Even later volgt ook nog een ander zijn voorbeeld, waarna ze ook gewoon weer enorm hoogte maken en uit zicht verdwijnen. Gaaf! 

Tjiftjaf

Na zo'n twee uur wachten neemt het zicht eindelijk toe, en het blijkt dat recht voor ons nog een groep zwarte zee-eenden aanwezig is. De mist gaat en komt, waardoor het nog lang niet goed mogelijk is om de groep te checken. Opeens is daar echter het verlossende woord dat de Amerikaanse zee-eend nog precies in het groepje recht voor ons zwemt. Fantastisch! Als de mist wat verder optrekt is hij inderdaad te zien, maar telkens kort door de (lichte) deining en het feit dat de vogel actief aan het duiken is. Als de lading vogelaars van de tweede boot arriveert is de vogel nog steeds in beeld, maar blijkt lastig te vinden. Na enige minuten vliegt de vogel op en landt honderden meters verder oostelijk in zee, teken voor ons om de plek te verlaten en rustig naar de pont te gaan. 

Groep vogelaars 1e boot

Groep vogelaars is flink gegroeid na aankomst 2e boot

We vogelen nog wat losjes op wat plekken, maar dat levert niks meer op. Vlak voordat we bij de pont zijn vliegt er nog wel een boompieper luid roepend over, die spannend roept (mogelijk Siberische boompieper). Het lukt ons helaas niet de roep op te nemen, jammer maar helaas dus. Rustig vertrekken we even later met de pont richting het vasteland, zodat we rond het eind van de middag weer in Ambacht arriveren. Een fijne twitch en voor mij eindelijk mijn eerste nieuwe soort dit najaar, na een reeks goede soorten die ik allemaal al had (bijv. schreeuwarend, swinhoes boszanger, alpengierzwaluw...). 

Pijlstaarten