Vandaag was het weer helemaal anders en zat het potdicht; nagenoeg windstil dus. Het is vrijdag dus ik besluit weer eens een poging te doen om wat vogels te ringen in de Zegenpolder. Een enkel mistnetje in een akkerrand levert niks op (er zitten niet zoveel vogels dit najaar, hier en daar wat putters en kneuen), maar wel lukt het me nog om een tiental graspiepers en één rietgors te vangen. Helaas waren de waterpiepers nog afwezig, maar graspiepers zijn natuurlijk ook altijd leuk. De polder zelf struin ik ook nog door in de hoop op wat leuks, en met een paapje, wat roodborsttapuiten en een rondvliegende goudplevier was het niet saai.
Tijdens het opruimen van mijn netten word ik opgeschrikt door de melding van een Amerikaanse zee-eend op de Noordzee boven Schiermonnikoog. Een soort met alleen wat hele oude (dode) gevallen op de Nederlandse lijst, dus voor iedereen een nieuwe! Het is dus gedaan met het rustige vangochtendje en nauwlettend houd ik de berichten in de gaten. Al snel blijkt dat er vandaag geen boot geregeld kan worden (want de vogel is vanaf een boot gezien), dus het is afwachten of de vogel vanaf het eiland te zien is of dat er morgen een boot geregeld kan worden. De berichten worden even later gestoord door de vondst van een 'grauwe fitis' op de Maasvlakte. Als daar echter de eerste foto's van doorkomen blijkt dat om een heuse swinhoes boszanger te gaan! Ook een enorme zeldzaamheid, maar die zag ik in 2013 al in het Ketelbos. Desalniettemin wel een goede voor de Zuid-Hollandlijst natuurlijk.
Graspieper - 1kj (te zien aan de brede, witte zomen langs de middelste dekveren, met daarin een duidelijk zwart puntje, contrasterend met de buffe randen van de adulte middelste dekveren) |
Hugo Moerman rijd even later langs Rhoon met zijn vader, dus daar kan ik fijn instappen om toch nog maar deze provinciale nieuwe op te rollen! Als we ongeveer de Maasvlakte oprijden wordt echter opeens duidelijk dat de Amerikaanse zee-eend vanaf Schiermonnikoog te zien is, ai... Dat is niet meer te halen vandaag, terwijl een select groepje nog met watertaxi's de soort weet te zien. Wij arriveren niet veel later op het Luzerneveld waar de swinhoes boszanger (4e voor Nederland) zich waanzinnig laat zien in de greppel. Wat een beestje, en dan te bedenken dat het broedgebied van deze soort diep in Siberië ligt. Grofweg in het gedeelte ten noorden Mongolië oostwaarts tot de Zee van Okhotsk, waarbij de soort overwintert in Zuidoost-Azië. Deze is dus enorm uit de richting.
Terwijl wij van deze dwaalgast genieten, schuift hij steeds verder op richting het oosten, om uiteindelijk in de duindoornstruwelen tussen de parkeerplaats en de Oude Stuifdijk in te belanden. Daar is hij even in beeld met een fraaie Aziatische roodborsttapuit die hier gisteren al was ontdekt. Een erg leuke combinatie zo, want Aziatische roodborsttapuiten zie je ook niet elke dag. Vanwege deze roodborsttapuit wordt de swinhoes boszanger even losgelaten, maar die wordt gelukkig voor de laatkomers even later toch weer teruggevonden. Al met al een tweetal schitterende soorten op deze middag, en nu dus gereedmaken voor de trip naar Schiermonnikoog morgen...
Aziatische roodborsttapuit |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten