Het had wat voeten in de aarde...

Afgelopen dinsdag en woensdag werd de steenarend weer gezien, deze keer boven het Mosselse Veld, in Planken Wambuis. Op woensdag werd hij daar ook laagvliegend en invallend gezien, wat erop duidde dat hij zeker op deze plek rondhing en waarschijnlijk wel een prooi zal hebben liggen. Donderdag was ik dan ook om 8 uur present op het uitkijkpunt De Valenberg. Maar helaas. Na 8 uur posten moest ik onverrichter zaken weer richting Ambacht. Het posten leverde wel de lammergier op van de Hoge Veluwe, die vanaf de Valenberg op kilometers afstand herkenbaar was te zien. Dit exemplaar hangt ook al lange tijd in Nederland rond, en betreft een uitgezette vogel uit de Alpen. Vanaf het kijkpunt is zo wel goed te zien hoe klein de Veluwe eigenlijk is voor die grote roofvogels. In een kort tijdsbestek kunnen ze kilometers afleggen en weer in andere, mooie terreinen terecht komen. 

Mosselse Veld

Deze lammergier had zowaar ook nog even mot met een zeearend. Gaaf natuurlijk, waarbij de lammergier nog een flinke slag groter bleek dan de arend. Verder zorgden wespendieven, grauwe klauwier, kwartel, kruisbekken, grauwe vliegenvanger en een groep raven voor de nodige afwisseling. Die laatsten zaten ook vaak recht voor het kijkpunt op de grond, waar dus vermoedelijk een prooi lag. Ik sluit niet uit dat de steenarend daar ook de hele dag bij heeft gezeten...

Lammergier

Gisteren had ik ook weer wat tijd om wat uurtjes te spenderen, dus toch maar weer gedaan. Nu van 9 tot 13u, maar weer geen arend. Wel was de kwartel weer regelmatig te horen, was de grauwe klauwier nog present en maakte de lammergier wel nog z'n rondje. Na het middaguur taaide ik af met Hans Bossenbroek en gisterenmiddag vond ik vervolgens in de Zegenpolder wel een roepende kwartelkoning. Een erg leuke ontdekking natuurlijk. Pas de tweede zingende vogel op IJsselmonde en ook mijn tweede waarneming van deze soort op het eiland. De eerste stootten we in het najaar op uit een ruig veld. Ook gaaf, maar deze was ook erg leuk. Kort na de ontdekking zag ik deze nota bene ook nog even over het tarweveld vliegen en weer invallen. 

Grauwe klauwier

Vandaag moest die steenarend er dan maar aan gaan geloven. De aanhouder wint zeggen ze, dus tja... Zelf had ik geen auto tot mijn beschikking, maar Albert en Matthijs Molenaar gelukkig wel, dus zo togen we met z'n drieën richting De Valenberg. Wederom waren we niet de enige, want gisterenmiddag was de vogel toch weer gezien, maar toen op het heideterrein ten westen van het uitkijkpunt. Dat moesten we deze ochtend ook nog maar in de gaten houden. 

Net als de afgelopen dagen was het niet saai, met ook weer de lammergier die nu ook richting het Mosselse veld vloog. Goed vliegweer voor rovers, maar daar maalt die steenarend helaas niet om... Na uren posten maken we nog een rondje in de buurt. Een mooie groep appelvinken, kruisbekken en nog twee zingende fluiters verder, maar van de arend geen spoor. Rond half 5 staan we weer op het uitkijkpunt. Ook daar is geen beweging gezien, tja. We speculeren wat, waar zal die zitten, heet het nog zin om te wachten enz. Plotseling is het dan Albert die leven in de brouwerij brengt en met een "hé, wat vliegt daar?" de steenarend aankondigt! Hij komt van rechts laag aanflappen en laat zich gelijk schitterend zien. Wat een beest. Eindelijk!! Recht voor het kijkpunt gaat hij cirkelen en maakt vervolgens in een kwartier flink hoogte, om hard richting noordoost uit beeld af te glijden. Het is gelukt! Nog nooit zoveel moeite moeten doen voor een nieuwe soort, maar deze was het wel waard...

Steenarend

Even later blijkt dat iemand hem vanaf een wandelpad in het zuiden van het Mosselse veld heeft opgejaagd waarschijnlijk. Hij zat dus gewoon de hele dag op dat veld en het verklaard wel waarom dit zo'n verschrikkelijk, lastige vogel is om te zien. Maar het is gelukt, dus om 17u verlaten we blij en opgelucht de Planken Wambuis en kan ik een streep zetten onder deze schitterende vogel, die het dus al maanden in Nederland uit weet te houden!