De afgelopen twee dagen bleek op de Kwade hoek een grauwe gors aanwezig te zijn. Dit duingebied met een uitgestrekte kwelder is wat mij betreft het mooiste gebied van Zuid-Holland. Ongerept, groot en verlaten. Een plek waar ook dit jaar weer ijs-, sneeuwgorzen, strandleeuweriken en fraters zitten, maar nu dus ook een grauwe gors. Een zeldzame verschijning in Zuid-Holland die normaal vooral in Limburg of Groningen overwintert. Om het jaar op ornithologisch gebied maar positief af te sluiten rijd ik rond half 12 weg met Matthieu Plaisier en Arne van Wingerden richting het westen. Misschien lukt het nog wel deze op mijn Zuid-Hollandlijst te schrijven!
In Stellendam stappen ook Jacob en Albert Molenaar bij me in, waarna we niet veel later de duinen oplopen. Eenmaal op het strand verspreiden we ons en lopen richting het zuidwesten. Een groep van ruim 30 strandleeuweriken is dan gelijk ook al een leuke soort natuurlijk. Wat een prachtige beesten zijn dat toch!
 |
| Strandleeuwerik ©Jacob Molenaar |
Verder lopen tussen de zeekraal ook vele veldleeuweriken, maar hier en daar ook wat ijsgorzen ertussen. Dit is eigenlijk de enige plek in Zuid-Holland waar al deze noordelijke zangvogels overwinteren. Eén ijsgors laat zich overigens nog erg fraai bekijken. Een schitterend beestje!
 |
| IJsgors ©Albert Molenaar |
Als we één keer het zeekraal over zijn hebben we 'm helaas niet, maar wel zien we ook nog een prachtige groep van zo'n 50 sneeuwgorzen! De weg terug levert weer helemaal op het begin een spannende vogel op, die roepend hard richting weer het terrein invliegt. Net te snel helaas, maar het betekent wel weer teruglopen. Tussen de vele veldleeuweriken zien we vervolgens nog een keer wat spannends, maar uiteindelijk zien we niet meer dan ijsgorzen. Ook vliegt opeens een groepje van elf fraters rond!
 |
| Fraters ©Jacob Molenaar |
Uiteindelijk blijft de grauwe gors dus helaas onvindbaar en ontbreekt net de kers op de verder smaakvolle taart. Op de terugweg kijken we ten slotte nog even in de haven van Stellendam, waar Jacob en Albert eerder een oude bekende van me zagen: Wit-Russische pontische meeuw Y-HC230. Ook nu staat de inmiddels prachtige Wit-Rus op een lantarenpaal de wacht te houden. Altijd leuk om zo'n bekende weer tegen te komen. Dit was de eerste Wit-Russische pontische meeuw voor Nederland, die in
januari 2014 in Heijplaat opdook. In dat voorjaar deed hij vervolgens nog de Sophiapolder aan, waar hij ook weer in februari 2015 opdook. Ten slotte zag ik 'm voor het laatst in
maart 2015 in Rotterdam. Echt een goede bekende dus!
 |
| Wit-Russische pontische meeuw Y-HC230 ©Jacob Molenaar |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten