zaterdag 19 oktober 2019

Rustig, maar je weet 't nooit

Aangezien het alweer de laatste helft van oktober is, is echt het najaar in volle gang. Als René van der Giessen en ik vanochtend in alle vroegte op Maasvlakte komen, is dat ook wel gelijk te merken. De soorten worden gedomineerd door goudhanen, koperwieken, roodborsten en nog enkele zwartkoppen. Vooral veel pap dus, en hopen op een krentje. Eén roodborst overleeft ons bezoek overigens niet, want als de Maasvlakte oprijden zie ik 'm opeens voor ons de weg over steken. Even later blijkt hij inderdaad in de gril te hangen. Tja...

Gelukkig zien we nog genoeg levende vogels. Op de Stuifdijk lopen nog wat tapuiten en enkele oeverpiepers, en een kuifaalscholver vliegt vlakbij langs. Leuk! Op zee foerageert nog een zeekoet. De bosjes in de nieuwe Verzinking leveren weinig spannende dingen op, maar leuk is wel een Europese kanarie we een paar keer horen roepen voordat hij over ons hoofd vliegt. Een leuke soort die toch wel schaars is te noemen. Veel zie ik ze dan ook niet en het is pas m'n eerste op de Maasvlakte.
Maasvlakte, Missouriweg
We rijden hierna door naar de Westplaat, waar vooral duizenden spreeuwen blijken te zitten. In de bosjes zitten verder vooral wat goudhanen, een enkele tjiftjaf, wat kepen en een goudhaan. De plekken op de oude Maasvlakte leveren ten slotte ook weinig opzienbare soorten op. Bij een duindoorncomplex is het nog even spannend met een gek roepje, wat uiteindelijk van een boompieper blijkt te zijn. In de loop van de middag zijn we zo weer thuis met toch wel een leuk dagje vogelen, je weet 't immers nooit op de Maasvlakte!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten