Bij Fort Pannerden, in Gelderland, werd op 28 september een populatie weidesprinkhanen ontdekt. Eerder dit jaar dook al in Overijssel een exemplaar op, maar daar kwamen geen vervolgwaarnemingen van. Deze populatie was dus goed nieuws, want dit is voor het eerst dat wordt vastgesteld dat de soort zich in Nederland voortplant sinds 1947! Met insecten hoef je doorgaans niet zo te haasten, maar omdat Sander Elzerman aangaf dat hij vandaag zou gaan, dan stap ik graag in!
Vanochtend doe ik echter eerst nog een telling in de Zegenpolder, maar op de eerste veldleeuweriken en nog een paapje na, levert dat niet veel op. Rond het middaguur worden Hans Bossenbroek en ik dus opgehaald voor het ritje naar het oosten. Het weer is prachtig, dus de omstandigheden lijken ideaal om weer eens een sprinkhaan aan de lijst toe te voegen!
 |
| Zegenpolder |
Bij aankomst is het even zoeken, maar met de hulp van Peter Hoppenbrouwers is een aantal zingende mannetjes snel gevonden. Ze hebben namelijk (net zoals vrijwel alle sprinkhanen)
een karakteristieke zang die erg kenmerkend is. Mooi! Met wat geduld zijn deze insecten ook nog te fotograferen, alhoewel de kleedkenmerken lastig zijn vind ik. Alhoewel, met alle sprinkhanen heb ik moeite op het zicht. De zang is wat mij betreft verreweg het makkelijkste en beste determinatiemiddel. Bij deze nieuwe Nederlandse aanwinst werkt dat dus gelukkig ook uitstekend!
 |
| Habitat weidesprinkhaan |
 |
| Weidesprinkhaan |
Overigens blijken de uiterwaarden hier ook nog goed voor wat plantensoorten. Relatief eenvoudig vind ik zo witte amarant, liggende ganzenvoet, duifkruid en peperkers. Altijd leuk!
 |
| Witte amarant |
 |
| Liggende ganzenvoet |
Op de weg terug naar de auto
horen we ook eindelijk onze eerste boomkrekel. Ze zitten hier veel, maar overdag zingen ze maar weinig. Leuk dat we er dus toch nog eentje kunnen vinden, en hij laat zich nog zien ook. Fotograferen gaat helaas dan weer wat minder...
 |
| Boomkrekel |
Eenmaal terug bij de auto blijken er nog een bladkoning en grauwe klauwier op relatief korte afstand te zitten. De jonge grauwe klauwier blijkt even later ontzettend simpel te zijn en we tikken hem gelijk vanaf de dijk binnen. Precies in de bramenstruik waar die zou moeten zitten, altijd leuk! In het plaatjes Bemmel horen we even later ook vrijwel gelijk de
bladkoning roepen. Ook een eitje! Zien doen we 'm niet, maar dat doet er nou ook weer niet echt toe. Al met al dus geen onaardig middagje, maar de sprinkhanen blijven natuurlijk wel het hoogtepunt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten